Το παρακάτω άρθρο απευθύνεται σε κάποιους ανθρώπους που παίρνουν πολιτικές αποφάσεις και μπορεί να διαβάζουν αυτό το blog καθώς και σε όλους όσους είναι χαζο-αισιοδοξούληδες. Οι αγορές σπιτιών έναντι λίγων δολαρίων είναι Urban Legend στις ΗΠΑ που αναφέρονται κυρίως ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης του 1929. Στο Detroit όμως δεν είναι καθόλου μύθος καθώς ένα στα πέντε σπίτια είναι ήδη εγκαταλελειμμένο, χώρια αυτά που πωλούνται έναντι πινακίου φακής.
Το 1950 ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ (Detroit) ήταν περίπου 2 εκατομμύρια και η πόλη ανθούσε χάρη στις αυτοκινητοβιομηχανίες. Το 2000 ο πληθυσμός της είχε πέσει στο μισό και σήμερα είναι γύρω στις μόνο 800.000. Το 1/3 του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας (και στην Ελλάδα το ίδιο), ενώ επίσης στο 30% φτάνει και η ανεργία αυτών που έμειναν πίσω (στην Ελλάδα θα φτάσει σύντομα το 20%). Είναι η πόλη με τα φτηνότερα ακίνητα καθώς οι τιμές έπεσαν κατά 80% και η πόλη με τις περισσότερες μονογονεϊκές οικογένειες στις ΗΠΑ. Υπάρχει έλλειψη βασικών κρατικών υπηρεσιών και δημόσιων αγαθών όπως επαρκή δημόσια εκπαίδευση, δημόσιες υπηρεσίες καθαρισμού, ακόμη και επαρκούς αστυνόμευσης ενώ η πόλη πρέπει να πουλήσει όλα της τα περιουσιακά στοιχεία για να ξεχρεώσει....
Ο Chris McGreal ανταποκριτής της guardian weekly στο Detroit αναφέρει ένα ενδεικτικό περιστατικό κάποιου:
"Κατοικούσα στο Σικάγο και ένας φίλος μού είπε ότι μπορώ να αποκτήσω σπίτι στο Detroit προς μόλις $500. Του απάντησα αν βρει κάτι λίγο φτηνότερο να με ειδοποιήσει. Και πράγματι, μετά από μια εβδομάδα έλαβα ένα e-mail με τη φωτογραφία ενός σπιτιού το οποίο κόστιζε $100".
Παρόλα αυτά πολλοί θα έλεγαν ότι αυτό το ποσό των $100 είναι μεγάλο καθώς ο δήμος κατεδαφίζει τα εγκαταλελειμμένα σπίτια ενώ η πόλη τείνει να μετατραπεί σε γκέτο. Πριν από 2 χρόνια είχα γράψει γι' αυτό το φαινόμενο - βάσει ενός ενδεικτικού ρεπορτάζ του Reuters- και τότε πολλοί στην Ελλάδα είχαν παραξενευτεί νομίζοντας ότι είμαι υπερβολικός: "Αυξάνονται οι καταλήψεις σπιτιών από αστέγους", η κρίση δεν είχε ξεσπάσει ακόμη.[...]
Μερικές φορές όμως ορισμένα γεγονότα αποτελούν σημείο καμπής των εξελίξεων. Ένα τέτοιο σημείο καμπής πιστεύω ήταν οι ταραχές του 1967 που κράτησαν 4 ημέρες αλλά οδήγησαν στην επέμβαση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων που είχαν ως αποτέλεσμα να χαθούν 43 ζωές να τραυματιστούν 467, να συλληφθούν 7,200 και να καούν περισσότερα από 2000 σπίτια!!Από τότε και μετά η πόλη φθίνει συνεχώς.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αιτίες των ταραχών του 1967 αναφέρεται και το ότι οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να πληρώσουν το κόστος της στέγασης. Τι ειρωνεία!! Και πόσο μοιάζει το Detroit του 1967 με την Ελλαδάρα του 2010 που ο κάθε πικραμένος έπαιρνε δάνειο φτιάχνοντας μια μεζονέτα για να την πουλήσει μετά και να βγάλει και κέρδος μετά τόκων και φόρων ενώ οι πτωχοί δεν μπορούν ήδη σήμερα ούτε στο ενοίκιο να ζήσουν ενώ την ιδιοκτησία σπιτιού την βλέπουν με τα κιάλια.[...]
Σήμερα στην Ελλάδα όλοι οι μισθωτοί γνωρίζουν και νιώθουν στο πετσί τους ότι τα ενοίκια για μια οικογένεια είναι στο ύψος των κατώτατων μισθών ενώ το κόστος αγοράς ενός σπιτιού 90τμ φτάνει τις 200,000 και πάνω ευρώ. Την ίδια στιγμή οι τιμές των ακινήτων δεν πέφτουν και πολλοί περιμένουν να περάσει η κρίση για να τις ανεβάσουν ακόμη περισσότερο. Μα είναι τόσο ανόητοι;
Παράλληλα, ενώ οι πραγματικοί μισθοί πέφτουν -και θα πέσουν πολύ περισσότερο τα επόμενα 5 έτη- τα κεφαλαιακά κέρδη όπως και οι τιμές βασικών αγαθών ανεβαίνουν ανεξέλεγκτα μαζί με τους λογαριασμούς ρεύματος και του κόστους ζωής.
Προσωπικά νομίζω ότι καλλιεργούνται οι ιδανικές συνθήκες για μέρες του Αγίου Βαρθολομαίου τύπου Detroit 1967. Μόνο που ο στρατός που θα βγει στους δρόμους δεν είμαι σίγουρος αν θα έχει το ηθικό ανάστημα να πυροβολάει τους Έλληνες διαδηλωτές έξω από τη βουλή. Σίγουρα κάποιοι λίγοι αστυνομικοί μπορεί να το κάνουν. Αλλά αυτοί δεν θα επαρκούν μπροστά στο μέγεθος της λαικής οργής των επόμενων ετών-γενεών.
Ακόμη όμως και τίποτα αιματηρό να μην γίνει, θα πρέπει κάποιοι να σκεφτούν πώς είναι δυνατόν να επιζήσει μια οικονομία σε ένα περιβάλλον έντονης λαϊκής διαμαρτυρίας που όλο και θα αυξάνεται, αν δεν χρησιμοποιηθεί έντονη βία.[...]
Μπορεί λοιπόν η τάξη μετά από ενδεχόμενες ταραχές να μπορεί να επιβληθεί έστω και με βίαιο τρόπο. Κανείς όμως δεν εγγυάται ότι αυτό θα λύσει τα προβλήματα. Το Detroit είναι ένα συμβολικό παράδειγμα για το πώς η επιβολή με τη βία δεν μπορεί να οδηγήσει στην ευημερία.
Το παραπάνω κείμενο είναι το μεγαλύτερο μέρος ενός άκρως ενδιαφέροντος άρθρου του greek rider. Εδώ θα το βρείτε ολόκληρο, καθώς και κάποια ενδιαφέροντα links που σχετίζονται με την ανάρτηση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου