Κοινή ανακοίνωση Σωματείων Εργαζομένων στη Vodafone και στη Wind

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ VODAFONE
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ WIND

ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας VODAFONE και WIND ανακοίνωσαν ότι βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις για να συγχωνευτούν. Με βάση τις πληροφορίες που εμφανίζονται στα ΜΜΕ, τα Σωματεία μας εκτιμούν ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο, αν δεν έχουν κιόλας ολοκληρωθεί.
Δημιουργείται τεράστιος κίνδυνος για μαζική απώλεια θέσεων εργασίας και από τις δύο εταιρείες, για εκατοντάδες ή και χιλιάδες απολύσεις, με όλες τις μορφές μείωσης του προσωπικού που χρησιμοποιούν οι διοικήσεις: απολύσεις, εκβιαστικές δήθεν «οικειοθελείς παραιτήσεις» κλπ. Κορυφαία στελέχη, σε «ενημερώσεις» των εργαζομένων, λένε με κάθε κυνισμό ότι είτε η συγχώνευση ολοκληρωθεί είτε όχι θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές και στις δύο εταιρείες – επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά αυτούς τους φόβους.
Τα Σωματεία μας σε VODAFONE και WIND:
Ø Καταγγέλλουμε τις διοικήσεις και τους μετόχους των δύο εταιριών, γιατί διεξάγουν τις διαπραγματεύσεις με τους εργαζόμενους και τα σωματεία στο περιθώριο, καλλιεργώντας συστηματικά καθεστώς ανασφάλειας. Με στόχο να πετύχουν τη μαζική μείωση των θέσεων εργασίας με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις.
Ø Χτυπάμε το καμπανάκι του κινδύνου για τη μαζική απώλεια θέσεων εργασίας. Οι εργαζόμενοι και η κοινωνία δεν αντέχουν άλλους ανέργους, σε μια εποχή που η ανεργία θερίζει, που ακόμα και μια θέση εργασίας λιγότερη σημαίνει φτώχεια και εξαθλίωση.
Ø Αρνούμαστε την ηττοπάθεια που καλλιεργούν οι διοικήσεις ότι «δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα». Τον κάλπικο ανταγωνισμό όπου προσπαθούν να μας εγκλωβίσουν, στρέφοντας τους εργαζόμενους της μιας εταιρείας απέναντι σ’ αυτούς της άλλης, ότι δήθεν «οι πιο άξιοι» θα επιβιώσουν.
Ø Απαιτούμε τη ρητή, έγγραφη διαβεβαίωση για τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας, όποια και αν είναι η κατάληξη των διαπραγματεύσεων.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους συναδέλφους, τους εργαζόμενους, τους καταναλωτές, σε όλη την κοινωνία:

Οι εταιρίες της κινητής τηλεφωνίας θησαύρισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, με την εκμετάλλευση της δικής μας εργασίας και βγάζοντας τεράστια κέρδη από τους καταναλωτές. Τα μπόνους των «χρυσών» στελεχών ξεπέρασαν κάθε όριο, δεκάδες φορές πάνω από τους συνολικούς μισθούς όλων των εργαζομένων. Αντίθετα, εμείς οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουμες διαρκώς απολύσεις, χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων και συνθηκών, υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων και μειώσεις μισθών με κάθε τρόπο. Δεν μοιραστήκαμε τα κέρδη τους, δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους!
Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να απαιτούν να χάσουμε τις δουλειές μας. Μας λένε ότι «δεν γίνεται αλλιώς», ότι έτσι είναι «η αγορά και το σύστημα». Τους απαντάμε ότι οι δουλειές μας, το μέλλον το δικό μας και των οικογενειών μας είναι πιο πάνω από κάθε «επιχειρηματικό πλάνο» και «απαίτηση της αγοράς», από τα εξωφρενικά δικά τους προνόμια.
Οι συνάδελφοι και τα Σωματεία και στις δύο εταιρίες οργανώνουμε από κοινού τον αγώνα μας, ζητώντας την υποστήριξη κάθε σωματείου, κάθε εργαζόμενου και νέου, των καταναλωτών, όλης της κοινωνίας, για τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας.

ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου, ώρα 12:00 το μεσημέρι, Σίνα 16, αίθουσα ΟΤΟΕ

Σιγά... μην ξυπνήσετε την αριστερά!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η σκηνή από την ταινία «το χώμα βάφτηκε κόκκινο». Ο Ρήγας (Γιάννης Βόγλης) κατόπιν προτροπής του πατέρα του (Μάνος Κατράκης) σπάζει αρχικά στα δύο, μια ξύλινη βέργα. Επαναλαμβάνει το ίδιο με τις δύο βέργες να γίνονται τέσσερεις. Προσπαθεί να το επαναλάβει με την αντίσταση του γόνατου. Το αποτέλεσμα... αδύνατον. Είναι αυτό που λέμε «η ισχύς εν τη ενώσει». Νόμος της Φύσης. Νόμος όμως και της πολιτικής.

Κατοχή. Η ναζιστική Γερμανία άρει την απόφασή της να «επιστρατεύσει» Έλληνες για τα εργοστάσια της. Το ΕΑΜ διοργανώνει γενική απεργία. Οι Έλληνες μαζικά-δυναμικά ανταποκρίνονται στο συλλαλητήριο. Οι κατακτητές κάνουν πίσω.

Ένα χρόνο τώρα και η χώρα αναστενάζει από το μνημόνιο. Η αριστερά μπροστά στην οικονομική υποδούλωση έπρεπε να αφήσει στην πάντα (μακάρι μια για πάντα) τις διαφορές της και να συγκροτήσει κοινό μέτωπο. Μέτωπο πολιτικό. Μέτωπο συνδικαλιστικό, κοινωνικό, τοπικοαυτοδιοικητικό. Μέτωπο με το λαό. Αμέσως μετά την ψήφιση του μνημονίου.

Έτσι με όλα όσα ακολούθησαν στον ένα χρόνο, θα την καθιστούσαν ηγέτιδα πο λιτική δύναμη στο μαζικό κίνημα, στο ταξικό κίνημα αλλά και στους «αγανακτισμένους» των πλατειών. Ήταν βέβαιο ότι με τα μέτρα που προωθούσε το μνημόνιο ο κόσμος ... «θα ξυπνούσε». Η αιτία υπήρχε. Η αφορμή ήρθε με την αιχμή των Ισπανών « Σιγά ... μην ξυπνήστε τους Έλληνες.»

Η αριστερά για άλλη μία φορά ...κοιμήθηκε στα όνειρά της. Ο λαός βγαίνει στους δρόμους. Ξενυχτάει στις πλατείες. Και η αριστερά δείχνει να το φοβάται επειδή δεν το ελέγχει. Ουραγός των εξελίξεων. Δεν μπορεί να βγει γιατί έχει χάσει έδαφος .

Άπαντες στην αριστερά γνωρίζουν ότι δύο είναι οι μαρξιστικοί «παράλληλοι δρόμοι» για την νίκη του λαού. Η ενίσχυση του πολιτικού υποκείμενου και του λαϊκού κινήματος. Για να νικήσει το ένα απαιτείται και η νίκη ή ισχυροποίηση του άλλου. Δεν μπορεί να νικήσει ο κάθε χώρος μόνος του.

Πρόταση

Στην παρούσα συγκυρία το πολιτικό υποκείμενο έπρεπε εδώ και ένα χρόνο να εκφράζεται από την κοινή δράση των πολιτικών κομμάτων της αριστεράς (49 τον αριθμό κατά δήλωση του Μανώλη Γλέζου) και ταυτόχρονη κοινή δράση σε εργατικό, συνδικαλιστικό, τοπικοαυτοδιοικητικού τομέα.

Σήμερα, αν και έχει χαθεί η ευκαιρία της πρωτοπορίας, τα κόμματα της αριστεράς ( ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ , ΔΗΜ.ΑΡ κτλ.) μπορούν (φυσικά αν το θελήσουν οι ηγεσίες) να ανατρέψουν και την εσωτερική τους εμφύλια κατάσταση και κατά συνέπεια και την γενικότερη κατάσταση σε επίπεδο χώρας. Οι μέρες που θα ακολουθήσουν θα είναι πιο δύσκολες. Σε πολιτικό επίπεδο δεν υπάρχει σωτηρία ούτε και με τις εκλογές αφού ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ , ΔΗΜ.ΣΥΜ. με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπηρετούν το μνημόνιο ή θα κληθούν να το υπηρετήσουν ως δεδομένο αν έρθουν στην εξουσία. Από αυτές τις πολιτικές δυνάμεις δεν θα τεθεί το θέμα της ανατροπής του μνημονίου.

Η πολιτική ανατροπή του μνημονίου μπορεί να γίνει μόνο από τις δυνάμεις της αριστεράς. Αισθάνομαι εσωτερική ικανοποίηση και δεν το κρύβω γιατί από πέρσι είχα μιλήσει δημόσια για την ανάγκη της κοινής δράσης της αριστεράς. Αισθάνομαι όμως και τεράστια θλίψη που οι ηγεσίες της αριστεράς μετά από ένα χρόνο μνημόνιο και ΔΝΤ, δεν πήραν χαμπάρι ότι η Ελλάδα που γνωρίσαμε δεν υπάρχει πια.

Ελπίζω να καταλάβουν όσο καιρός τους απομένει ότι ο λαός θα ξαναγκαλιάσει ένα νέο ΕΑΜ. Και όσο νωρίτερα δημιουργηθεί τόσο καλύτερα για το λαό αλλά και για το πολιτικό μέλλον της αριστεράς.

* O Γιώργος Μαρκόπουλος είναι δημοσιογράφος, από τον Πύργο Ηλείας. 

Αναδημοσίευση από το iskra.gr.

Σχόλιο: Αυτή τη στιγμή υπάρχει ανάγκη συνεργασίας με συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο, κατεύθυνση και τρόπο δράσης κι όχι απλά συμπόρευση για την συμπόρευση. Συμφωνώ στο ότι μπορεί να επιτευχθεί ένα μίνιμουμ συμφωνίας ανάμεσα στα κόμματα της αριστεράς, το οποίο θα δώσει το αρχικό ερέθισμα ώστε ο λαός να μπορέσει να οδηγηθεί -σε πρώτη φάση- σε μικρά βήματα- νίκες, απέναντι στην γενικευμένη επίθεση που δέχεται σήμερα από το κεφάλαιο. Από κει και πέρα μέσα από αυτή τη διαδικασία είναι απαραίτητο να γίνεται αυτοκριτική- ζύμωση απόψεων κι από μόνος του ο κόσμος που θα συστρατευθεί με μια τέτοια κίνηση, θα κάνει στην άκρη τους αφερέγγυους, τους καιροσκόπους κι όσους προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον αγώνα του με κάθε τρόπο. Θεωρώ ότι κάποιες από τις δυνάμεις της αριστεράς έχουν προσπαθήσει να καπελώσουν και να οικειοποιηθούν κινήσεις και καταστάσεις και δεν τις εμπιστεύομαι, αλλά έχω εμπιστοσύνη στο ότι ο κόσμος έχει κριτική σκέψη και μπορεί από μόνος του να δει πράγματα και να βάλει τα όρια που πρέπει. Τέλος να ξαναπώ για μια ακόμα φορά ότι δεν πιστεύω σε αρχηγούς και καθοδηγητές, αλλά στο ότι συλλογικά κι από τα κάτω ο κόσμος είναι η κινητήρια δύναμη για να καθορίσει κατευθύνσεις και να επιτύχει τις νίκες που πρέπει να γίνουν μέχρι να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί.