Σε λίγες μέρες ψηφίζεται το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, στο οποίο –μετά την κατακραυγή για τη μεθόδευση με τα προεδρικά διατάγματα- προστέθηκαν και οι διατάξεις για το εργασιακό νομοσχέδιο.
Σε λίγες μέρες η Βουλή θα ψηφίσει, μετά την κύρωση του Μνημονίου στις 6/5/2010, ένα ακόμα έκτρωμα, που θα βυθίσει τον κόσμο της εργασίας στη χώρα μας σε μια άβυσσο εκμετάλλευσης και αβεβαιότητας, αφού θα γυρίσει την ιστορία πάνω από 60-70 χρόνια πίσω όσον αφορά μισθούς, δικαιώματα, ασφάλιση κ.λπ.
Ο λαός είναι αγανακτισμένος και η αποδοκιμασία της κυβέρνησης και ολόκληρου του πολιτικού κόσμου συνεχής, διαρκής και διογκούμενη. Αντανάκλαση αυτής της κατάστασης είναι να συσσωρεύονται πιέσεις και διεργασίες στον κομματικό χώρο του ΠΑΣΟΚ, στους βουλευτές του, ακόμα και σε υπουργούς που βρίσκονται στο επίκεντρο των εξελίξεων. Αυτό φάνηκε με την άρνηση 3 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν το Μνημόνιο (και διαγράφτηκαν την ίδια στιγμή με συνοπτικές διαδικασίες του προέδρου), με τον αναβρασμό που επικρατεί στην ΠΑΣΚΕ, το γιουχάισμα του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, Σ. Ξυνίδη, μέσα στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ από συνδικαλιστές, το φόβο μήπως δεν συσπειρωθεί ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα και υπάρξουν κι άλλες διαρροές. Στην προκειμένη περίπτωση, είναι πιθανό το ΠΑΣΟΚ να βρεθεί απομονωμένο και μόνο του στην ψηφοφορία. Η Ν.Δ. δεν θα ψηφίσει το νομοσχέδιο, ενώ η στάση του ΛΑΟΣ θα είναι διαφοροποιημένη από τη στάση του για το Μνημόνιο. Τι θα γίνει, λοιπόν, αν υπάρξουν διαρροές, αν κι άλλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν ψηφίσουν το νομοσχέδιο, απόσχουν, δηλώσουν «παρόντες» ή ακόμα το καταψηφίσουν;
Αυτή η περίεργη κατάσταση, η λαϊκή αγανάκτηση να έχει πιέσει τόσο πολύ ένα κυβερνών κόμμα, είναι πραγματική, και οι πονοκέφαλοι στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προκαλούνται από την απειλή μήπως σημειωθεί ένα σημαντικό επεισόδιο που θα επιδράσει καταλυτικά στις πολιτικές εξελίξεις. Οι απειλές για προσφυγή σε διπλές-τριπλές εκλογές τον Νοέμβρη, μετά η πιθανή συντόμευση των εθνικών εκλογών για τον Σεπτέμβρη και, πρόσφατα, ακόμα και για τον Ιούλιο δείχνει ότι το μόνο που απασχολεί το ΠΑΣΟΚ είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή του Μνημονίου, η διαχείριση της εφαρμογής του και όχι η διακυβέρνηση της χώρας, η άσκηση κάποιας πολιτικής κ.λπ.
Ποιο είναι το πραγματικό ερώτημα; Μέσα στο ΠΑΣΟΚ, με δεδομένη τη σύνθεσή του, την πολιτική του συμπεριφορά, τις επιλογές της ηγεσίας του, θα σημειωνόταν κάποια αντίδραση και αντίσταση. Σε άλλες εποχές, ανάλογες διαφοροποιήσεις εύκολα ή δύσκολα αποσβέστηκαν και ξεπεράστηκαν, με ελιγμούς, εξαγορές, καλοπιάσματα. Εκβιασμούς. Έτσι και τώρα, μια ιδιόμορφη κατάσταση έκφρασης εσωτερικά μιας αντιπολίτευσης, για να μαζευτεί η αγανάκτηση, θα μπορούσε να είναι ανεκτή σε έναν ορισμένο βαθμό από τους ηγετικούς κύκλους του ΠΑΣΟΚ. Η κόκκινη γραμμή είναι οι ψηφοφορίες στο Κοινοβούλιο (γι’ αυτό μεθοδεύτηκαν συνταγματικά πραξικοπήματα με την εν λευκώ εξουσιοδότηση του κ. Παπακωνσταντίνου να συνάπτει δανεικές συμβάσεις χωρίς κύρωση από τη Βουλή, ή όλη η ιστορία με τα προεδρικά διατάγματα) για κρίσιμα νομοσχέδια εφαρμογής του Μνημονίου. Κόκκινη γραμμή είναι όταν συναντιέται η εσωτερική διαφοροποίηση και αγανάκτηση του ΠΑΣΟΚ με την ευρύτερη λαϊκή οργή μέσα από απεργίες, κινητοποιήσεις, επιτροπές κ.λπ. Κόκκινη γραμμή είναι όταν καθιερώνονται οι αποδοκιμασίες μέσα και έξω από το ΠΑΣΟΚ των επιφανών μελών της ηγετικής ομάδας του.
Σε λίγες μέρες, μέσα στη Βουλή θα φανεί αν θα ξεπεράσει το ΠΑΣΟΚ την τρικυμία αυτή ή θα υπάρξουν καταλυτικές συνέπειες. Σε λίγες μέρες, και έξω από τη Βουλή θα υπάρξει η κινητοποίηση και ο αγώνας για να μην περάσουν τα εκτρώματα κυβέρνησης και Μνημονίου που ακυρώνουν το μέλλον μας.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να το σκεφτούν καλά, γιατί οι στιγμές είναι ιστορικές από μια άποψη: Θα διακινδυνέψουν να διαγραφούν από τον Γ. Παπανδρέου ή προτιμούν να διαγραφούν οριστικά από το λαό;
Από την εφημερίδα "Δρόμος της αριστεράς". Η φωτογραφία είναι από το error.gr.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου