ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 8:31 π.μ. / /

του Ηλία Μαμαλάκη

Εξαιρετικά προβληματισμένος τον τελευταίο καιρό από τις αντιδράσεις πολιτικών για την απόδοση ελληνικής υπηκοότητας σε οικονομικούς μετανάστες με μακρά περίοδο ύπαρξης στην Ελλάδα. Σκέπτομαι τι αχάριστοι που είμαστε, που ούτε σκεπτόμαστε όλους τους Έλληνες μετανάστες διαφορετικών εποχών πόσο εύκολα αποδεκτοί γίνανε από ξένα κράτη τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, αλλά και μεταπολεμικά στην Αμερική, στην Αυστραλία, στην Γερμανία και λίγο λιγότερο στη Νότιο Αφρική.

Ο παππούς μου ο Αντώνης πάμφτωχο παιδί από τις Μέλαμπες της Κρήτης αναζήτησε μια καλύτερη τύχη στην Αμερική. Έκανε λάθος όμως το καράβι και βρέθηκε στην Νότιο Αφρική. Δούλεψε, πρόκοψε, έκανε οικογένεια ( η μάνα μου γεννήθηκε στην Μοζαμβίκη) και στα ύστερά του χρόνια ήρθε για να πεθάνει στην Ελλάδα.Θα μπορούσα να σας πω μια πολύ συγκινητική ιστορία για το πως γνώρισε τη γιαγιά μου την Κρέουσα, Ανδριώτικης καταγωγής. Ο παππούς μου πάντως έτυχε της Πορτογαλικής υπηκοότητας χωρίς ποτέ να χάσει την ελληνική του ψυχή και επειδή ήξερε λίγη τσαγκαρική έφτασε να γίνει στο Λορέντζο Μαρκές μεγαλοεπιχειρηματίας παπουτσιών.

Ο θείος ο Ζαχαρίας Δανδουλάκης από την Νίθαυρη της Κρήτης στο τέλος του 19ου αιώνα καταδιωκόμενος ως ζωοκλέφτης από την Κρήτη επιβιβάστηκε σε ένα καράβι με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Αρρώστησε στο ταξίδι.Το immigration στο Ellis Island απέρριψε την είσοδό του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σαν έμεινε όμως ο θείος μου μόνος του στα κάγκελα για να επιβιβαστεί στο επόμενο καράβι και να επιστρέψει στην Ελλάδα, βρήκε στο πάτωμα μια κιμωλία και έκανε μόνος του τον σταυρό πάνω στο σακάκι του της έγκρισης για είσοδο στη χώρα.

Πάλεψε πολύ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ίδιος μου είχε διηγηθεί πως δούλεψε στη σιδηροδρομική γραμμή που πήγαινε στη Δύση, πως γνώρισε τον Αλ Καπόνε στο Σικάγο, τις business που έκανε με το λαθραίο οινόπνευμα και πως τελικά κατέληξε να νοικοκυρευτεί στη South Dacota ανοίγοντας το περίφημο Τικ Τακ Καφέ το οποίο ξεπούλησε κάποια στιγμή για να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε μια εγχείρηση ανοικτής καρδιάς.Το καινούργιο του όνομα ήταν Henry Dandos.Ορκίστηκε Αμερικανός πολίτης, ήταν σε επιφυλακή στην τοπική πολιτοφυλακή, ψήφιζε τους ρεπουμπλικάνους ανήκοντας στην τοπική επιτροπή εκλεκτόρων του κόμματος και αισθανόταν Αμερικάνος όσο κανένας.Παρά ταύτα και εάν και ευγνωμονούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες για ότι του προσέφεραν γύρισε να πεθάνει στην Ελλάδα.

Αν ταξιδέψεις στη Σουηδία σήμερα σαν οικονομικός μετανάστης άμεσα θα τύχεις κοινωνικής περίθαλψης , νόμιμης εργασίας , υποχρεωτικής εκμάθησης της γλώσσας και σε λιγότερο από 3 χρόνια θα έχεις το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσται.
Όταν βρέθηκα στο Ααχεν της Γερμανίας μια πόλη ήπιας βιομηχανικής ανάπτυξης ερεύνησα τα στοιχεία του πληθυσμού. Το 80% των κατοίκων του Ααχεν είναι μετανάστες. Από αυτούς τους μετανάστες το 40% είναι Τούρκοι, το 30% Έλληνες, και οι υπόλοιποι Ασιάτες και Αφρικανοί.Η ανάπτυξη του Ααχεν στις βιομηχανίες μαρμελάδας, μπισκοτοποιίας, σοκολατοποιίας βασίζεται 100% στο μεταναστευτικό κύμα. Μίλησα με πολλούς Έλληνες. Παρά τη μικρή νοσταλγία που είχαν για την πατρίδα τους, τα χωριά τους, τελικά βαθιά μέσα τους είχαν γίνει Γερμανοί. Τα παιδιά τους είχαν σπουδάσει, είχαν βρει καλές δουλειές, είχαν παντρευτεί με άλλες εθνότητες και είχαν αφομοιωθεί από τους ντόπιους πληθυσμούς.
Έτσι είναι η ζωή κυρίες και κύριοι.

Το χώμα κάνει την πατρίδα και η πατρίδα τον πατριώτη.

Άλλωστε και εμείς που κραυγάζουμε για την ελληνικότητά μας καμία σχέση δεν έχουμε με τους παλαιούς Έλληνες. Είμαστε προϊόν πολλών επιμιξιών και εκείνο το τεράστιο κενό από τα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας που η ιστορική Ελλάδα ήταν απλά μια μικρή επαρχία της, μέχρι και την επανάσταση, η ελληνικότητα και η ελληνική καταγωγή ήταν χαμένα.Αλλά πολύ σωστά είπαν τότε ότι Έλληνας είναι αυτός που ενστερνίζεται την ελληνική παιδεία, τη γλώσσα, τα ήθη και έθιμα.

Από πλευράς θρησκείας μπορεί να είναι ότι θέλει, όμως με πολύ συγκίνηση βλέπω παιδιά μεταναστών να αισθάνονται πιο Έλληνες από εμάς. Μπορεί να είναι σκουρόχρωμοι, μπορεί να τρώνε άλλα φαγητά από αυτά που συνηθίζουμε εμείς, μπορεί να είναι γκετοποιημένοι. Στο τέλος όμως της ημέρας είναι Έλληνες και μάλιστα φρέσκοι Έλληνες που θα ξελαμπικάρουν με τους έρωτές τους και τις φιλίες τους τα κουρασμένα αίματα των Ελλήνων.


Ξέρω ότι υπάρχει ένας αντίλογος. Οι εχθροί του έθνους καραδοκούν. Αλβανοί, Βούλγαροι, Τουρκόφωνοι της Θράκης, όλοι ψάχνουν ένα κενό για να ισχυριστούν ότι η Ελλάδα δεν είναι Ελλάδα.Παντού συνέβησαν αυτά και πάντοτε θα συμβαίνουν. Δεν είμαστε όμως αφελείς, κανένας από εμάς. Και δεν θα αφήσουμε κανένα να επιβουλευθεί τα ιστορικά μας σύνορα.


Κυρίες και κύριοι νομίζω ότι όλοι αυτοί οι ξένοι που έχουν εγκατασταθεί εδώ και χρόνια στην Ελλάδα και λαμβάνουν την ελληνική παιδεία δικαιούνται να γίνουν Έλληνες.

Το άρθρο είναι από το site protagon.gr.

Πραγματικά συμφωνώ απόλυτα με τα γραφόμενα παραπάνω. Πόσοι από εμάς δεν έχουν συγγενείς που μετανάστευσαν και πλέον νιώθουν να ανήκουν στην χώρα εκείνη και όχι στην Ελλάδα; Έτσι και οι άνθρωποι που ζουν εδώ χρόνια και έχουν αφομοιωθεί στην κοινωνία μας. Γιατί κάθε χρόνο να κρύβονται αυτοί και οι οικογένειές τους, όταν έχουν κάνει την αίτηση για ανανέωση της κάρτας παραμονής και δεν την έχουν πάρει στα χέρια τους, φοβούμενοι μήπως συληφθούν και απελαθούν; Πόσοι από αυτούς έχουν πέσει θύματα ακραίας ρατσιστικής συμπεριφοράς; Δεν λέω, πάντα υπάρχουν και οι καλοί και οι κακοί! Κανείς δεν διακαιούται να λέει ότι οι Έλληνες είναι μόνο κακοί ή οι μετανάστες μόνο κακοί! Το θέμα είναι να συνυπάρξουμε και να πετύχουμε μία κοινωνία που δεν θα κάνει διακρίσεις και θα δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους...