Το αργότερο σε τρεις μήνες τα έργα στην Εθνική Οδό Κορίνθου - Πάτρας - Πύργου θα σταματήσουν. Αυτό υποστηρίζει η κοινοπραξία Ολυμπία Οδός, εκτιμώντας ότι το χρηματοδοτικό πρόβλημα του έργου είναι τόσο οξύ, που δεν μπορεί να περιμένει την ολοκλήρωση της διαδικασίας επαναδιαπραγμάτευσης των συμβάσεων, αναφέρει δημοσίευμα της "Καθημερινής".
Η κοινοπραξία προτείνει δύο λύσεις για την άρση του αδιεξόδου: να «παγώσουν» τα έργα για μερικούς μήνες, μέχρι να επανέλθει η ροή της δανειοδότησης από τις τράπεζες ή να αναλάβει το Δημόσιο να υποστηρίξει οικονομικά την κατασκευή για το ίδιο διάστημα.
Η κοινοπραξία Ολυμπία Οδός είναι η πρώτη, από τις πέντε που έχουν αναλάβει οδικά έργα με συμβάσεις παραχώρησης, που μιλάει πλέον ανοιχτά για το ενδεχόμενο εγκατάλειψης των έργων. «Δεν είναι απειλή, είναι η φυσική συνέχεια», λέει στην «Κ» ο διευθύνων σύμβουλος της κοινοπραξίας, κ. Ζιλ Γκοντάρ. «Ηδη με τη μείωση της κυκλοφορίας, που αγγίζει το 20% και το γνωστό θέμα των διοδίων, τα έσοδα του έργου έχουν μειωθεί σημαντικά.
Επιπλέον, οι τράπεζες διέκοψαν τη δανειοδότηση του έργου από τον Δεκέμβριο. Εν τω μεταξύ το Δημόσιο χρωστά αυτή τη στιγμή περίπου 51 εκατ. ευρώ από την επιστροφή ΦΠΑ. Χαρακτηριστικά, τον Ιανουάριο η Ολυμπία Οδός έλαβε 5 εκατ. ευρώ από τα διόδια, αλλά διέθεσε 6,8 εκατ. για της διαχείριση του δρόμου και τα λειτουργικά της έξοδα. Ηδη χρωστάμε περίπου 100 εκατ. ευρώ στους εργολάβους για εκτελεσθείσες εργασίες του Νοεμβρίου-Ιανουαρίου. Στο έργο υπάρχουν αυτή τη στιγμή 2.800 εργαζόμενοι, οι οποίοι στο τέλος του μήνα θα είναι δύσκολο να πληρωθούν».
Πρόκειται για έναν ανοιχτό εκβιασμό της κοινοπραξίας, ώστε να πιεστεί το υπουργείο Υποδομών να αναλάβει μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης; Ή μήπως πρόκειται για την τελευταία προειδοποίηση πριν από την κατάρρευση του έργου; Σε κάθε περίπτωση ο κ. Γκοντάρ υποστηρίζει ότι η οικονομική κατάσταση του έργου είναι τόσο οριακή, που δεν μπορεί να περιμένει τη διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης των συμβάσεων (στην οποία, σημειωτέον, συμμετέχει πλέον και ο Ειδικός Γραμματέας Αποκρατικοποιήσεων κ. Γ. Χριστοδουλάκης).[...]
Δεν φτάνουν οι συνεχείς αυξήσεις των τιμών των διοδίων, τώρα σπάνε επιδεικτικά τους δρόμους για να μας απαγορεύσουν(;) τη δωρεάν διέλευση που δικαιούμαστε, όπως αναγράφει το Σύνταγμα και «λέει» η λογική και να μας υποχρεώνουν να περνάμε από τα διόδια!
Xαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό των διοδίων της Λεπτοκαριάς, και στην άνοδο αλλά και στην κάθοδο, που “τυχαίνει” να είναι από τα πιο ακριβά διόδια στη διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη (3,10 ευρώ).
Τονίζουμε ότι ο συγκεκριμένος δρόμος είναι σε αυτή την κατάσταση από τις αρχές Οκτωβρίου.
Του Χρήστου Βήττα
Εργατικό ατύχημα σημειώθηκε χθες στο ορυχείο Καρδιάς. Ανειδίκευτος εργάτης εργαζόταν μαζί με συναδέλφους του στο τμήμα συγκόλλησης ιμάντων. Ήταν 11 το πρωί, όταν με γερανοφόρο μηχάνημα γινόταν η έλξη μιας ταινίας. Ο 37χρονος είδε μία πέτρα που είχε σφηνώσει στην ταινία και προσπάθησε να την τραβήξει. Στην προσπάθεια αυτή σφήνωσε το χέρι του ανάμεσα στην ταινία και στο τύμπανο, με αποτέλεσμα να κοπεί ο αντίχειρας και να συνθλιβεί το χέρι του από τον αγκώνα και κάτω.Αμέσως κλήθηκε ασθενοφόρο της ΔΕΗ, το οποίο μετέφερε τον νεαρό εργαζόμενο στο Μποδοσάκειο νοσοκομείο Πτολεμαΐδας. Οι γιατροί διέγνωσαν “σύνθλιψη δεξιού άνω άκρου με βαθύ θλαστικό τραύμα έσω επιφάνειας του βραχίονα και αντιβραχίου, καθώς και ακρωτηριασμό αντίχειρα”. Εισήχθη αμέσως στο χειρουργείο της ορθοπεδικής κλινικής και υποβλήθηκε σε τρίωρη χειρουργική επέμβαση.Ο πρόεδρος του σωματειακού παραρτήματος του “Σπάρτακου” στο ορυχείο Καρδιάς, Κωνσταντίνος Αρταχανίδης, υπογράμμισε ότι “το σημερινό ατύχημα, όσο και τόσα άλλα που συμβαίνουν, έχει την αιτία του στην εντατικοποίηση της εργασίας, στην έλλειψη προσωπικού και στη χρησιμοποίηση ανειδίκευτων νεαρών εργαζόμενων εργολάβων για εργασίες που χρειάζονται ειδικευμένο προσωπικό”. Υπηρεσιακά στελέχη του ορυχείου Καρδιάς ομολογούν ότι “δίνουμε καθημερινή μάχη να ανταποκριθούμε στις αυξημένες απαιτήσεις του ορυχείου και στις δύσκολες εργασιακές συνθήκες, με λιγοστό τακτικό προσωπικό”. Είναι ενδεικτικό ότι το ορυχείο Καρδιάς, με έναν πολύ μεγάλο όγκο εργασιών, έχει μόλις 496 εργαζόμενους, ενώ πριν από τέσσερα χρόνια είχε 750 άτομα. Μόνο το 2010 βγήκαν σε σύνταξη 100 εργαζόμενοι.
Της Μαρίας Μπαλάφα
Από το Γενάρη ως το Μάρτη του 1912 έγινε απεργία στο εργοστάσιο υφαντουργίας Λόρενς. Συμμετείχαν 23000 απεργοί. Όλο το διάστημα της απεργίας η διοίκηση διέδιδε μέσω του τύπου της εποχής, πως όλα λειτουργούν κανονικά, πως οι παραγγελίες θα παραδοθούν στην ώρα τους, πως οι προμηθευτές θα πληρωθούν στην ώρα τους.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου και οι τροϊκανοί κολλητοί μετέτρεψαν τη χώρα σ’ ένα μεγάλο εργοστάσιο Λόρενς. Κάθε μέρα ανοίγει κι άλλο απεργιακό μέτωπο. Στον κύκλο των αντιδρώντων δεν μετέχουν μόνο οι «κοπτοραπτούδες» και οι «χαμάληδες», αντίθετα, μπαίνουν και τμήματα μιας μεσαίας τάξης που δεν είχαν φανταστεί για τον εαυτό τους πώς είναι να σε φλιτάρουν τα ΜΑΤ ή πως η καταστολή δεν αφορά μόνο το πολιτικό περιθώριο, αλλά ...έχει για όλους.
Όλο αυτό το κύμα προσπαθούν να το ανατρέψουν με τα εύκολα μέσα, τις δημοσκοπήσεις και την απειλή των πρόωρων εκλογών (που πλέον οριοθετούνται αρχές του Απρίλη). Δημοσκοπήσεις, που δείχνουν, πως η αόριστη κοινή γνώμη διαφωνεί με τις κινητοποιήσεις γενικώς. Συμπέρασμα: ή στις απεργίες μετέχουν ισχνές – πλην όμως φασαριόζικες – μειοψηφίες ή η κοινωνία εκτός από κατάθλιψη πάσχει και από παράκρουση, με τον λεωφορειατζή να διαφωνεί με την απεργία του γιατρού και τούμπαλιν.
Στην πολιτική εκτίμηση προηγείται ο «κανένας», ο ΓΑΠ βγαίνει από την κάλπη – τούρτα μεταμφιεσμένος σε Οδυσσέα, η Ν.Δ. παίρνει λίγο τα πάνω της, ο λαός βρίσκει αποκούμπι στον ακροδεξιό ΛΑΟΣ (που ψήφισε με τα δυο χέρια το Μνημόνιο) και η Ριζοσπαστική Αριστερά ...καταβαραθρώνεται, μολονότι και την αλήθεια δεν κρύβει και από τους κοινωνικούς αγώνες δεν λείπει. Βγαίνοντας το πρωϊ όμως στον φούρνο, στην στάση, στη δουλειά, η μαγική εικόνα των «δελτίων στις 8» έχει διαλυθεί .
Από το Γενάρη ως το Μάρτη του 1912 έγινε απεργία στο εργοστάσιο υφαντουργίας Λόρενς. Συμμετείχαν 23000 απεργοί. Όλο το διάστημα της απεργίας η διοίκηση διέδιδε μέσω του τύπου της εποχής, πως όλα λειτουργούν κανονικά, πως οι παραγγελίες θα παραδοθούν στην ώρα τους, πως οι προμηθευτές θα πληρωθούν στην ώρα τους.Οι απεργοί για να σπάσουν τον απεργοσπαστικό μηχανισμό δημιούργησαν την μετακινούμενη απεργιακή ασπίδα. Κάθε μέρα 3000 – 10000 άνθρωποι απέκλειαν ολόκληρα τετράγωνα, ολόκληρες γειτονιές κι έμεναν εκεί με μουσικές και τραγούδια.
Σ’ αυτή τη χώρα, κάθε μέρα η φτώχεια χτυπά κι άλλους πολλούς, κάθε μέρα ένα καινούριο κομμάτι εξωθείται στην εξαθλίωση (και από αυτή έχει για όλους). Και τι κάνουν τα τμήματα αυτά της κοινωνίας; Μετατοπίζουν την ευθύνη; Ρίχνουν τα βάρη το ένα στο άλλο; Κυριαρχεί ο κοινωνικός αυτοματισμός; Παίρνει κεφάλι ένας ιδιότυπος δωσιλογισμός; Και η κατανόηση, η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη - σε ποιο χαντάκι έπεσαν και πνίγηκαν; Πόσο πιο κάτω πρέπει να βυθιστεί η κοινωνία για να γίνει κατανοητό ότι τώρα η κοινή αντίληψη, η κοινή στάση, η κοινή πάλη, η ενιαία και καθολική αντίδραση θα αντιστρέψουν, θα ανατρέψουν, θα κάνουν τη ζωή όλων καλύτερη;
Πότε θα γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχουν αγώνες που εκθέτουν, αλλά αγώνες που δεν δίνονται;
Από το Γενάρη ως το Μάρτη του 1912 έγινε απεργία στο εργοστάσιο υφαντουργίας Λόρενς. Συμμετείχαν 23000 απεργοί. Όλο το διάστημα της απεργίας η διοίκηση διέδιδε μέσω του τύπου της εποχής, πως όλα λειτουργούν κανονικά, πως οι παραγγελίες θα παραδοθούν στην ώρα τους, πως οι προμηθευτές θα πληρωθούν στην ώρα τους.Οι απεργοί για να σπάσουν τον απεργοσπαστικό μηχανισμό δημιούργησαν την μετακινούμενη απεργιακή ασπίδα. Κάθε μέρα 3000 – 10000 άνθρωποι απέκλειαν ολόκληρα τετράγωνα, ολόκληρες γειτονιές κι έμεναν εκεί με μουσικές και τραγούδια. Οι απεργοί προέρχονταν από 25 διαφορετικές εθνικότητες και μιλούσαν 45 διαφορετικές γλώσσες. Πρόκειται για μια ιστορική απεργία, αφού για πρώτη φορά ξεπεράστηκε κάθε διαφορά – φύλου, χρώματος, γλώσσας, εθνικότητας – και διεκδικήθηκαν συνειδητά κοινά αιτήματα.
Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών δεν αποτελεί μια ανταγωνιστική, μια αποπροσανατολιστική κινητοποίηση. Αντίθετα, η απεργία πείνας των 300 μεταναστών βρίσκεται στην καρδιά των εργατικών αγώνων στη χώρα. Ο κάθε εργαζόμενος, που χάνει κεκτημένα, που βλέπει τη ζωή του να αλλάζει άρδην, έχει τη δική του ασπίδα προστασίας: τα συνδικάτα. Κυβερνητικα; Προδοτικά; Ξεπουλημένα; Ναι, αλλά υπάρχουν και είναι στο χέρι των εργαζόμενων σήμερα μέσα στην κρίση να τα αλλάξει όλα - και τους συσχετισμούς και το χαρακτήρα και τη δυναμική τους (γιατί δεν παίρνει άφεση αμαρτιών η εργατική τάξη για την κατάντια του συνδικαλισμού).
Οι μετανάστες έχουν μόνο το κορμί τους και την αλληλεγγύη. Κι όταν κάποιος αποφασίζει να διαθέσει το κορμί του, η αλληλεγγύη γίνεται καθήκον. Δεν είναι ούτε μονομέρεια, ούτε αυτισμός. Οι πολιτικές δυνάμεις, οι πολιτικές συλλογικότητες, οι κοινωνικές οντότητες, οι άνθρωποι, που βρίσκονται δίπλα στον αγώνα των μεταναστών δεν έχουν ούτε μία απουσία από τις μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές διεκδικήσεις. Δεν τσιγκουνεύτηκαν ποτέ την αλληλεγγύη.
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι ΙWW (Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου, γνωστοί και ως Γουόμπλις), άνοιξαν τις πόρτες τους στα πλέον καταπιεσμένα κομμάτια της εργατικής τάξης, τους μαύρους, τους μετανάστες, τις γυναίκες. 16 μέρες τώρα αναζητείται μια ανακοίνωση (έστω) αλληλεγγύης από τις μεγάλες Ομοσπονδίες εργαζόμενων και τη ΓΣΕΕ (που της αρέσει το κρυφτό). Δικό τους το πρόβλημα… Κάποιοι θα επιμένουν να τραγουδούν:
«Καθώς βαδίζουμε διαδηλώνοντας μέσα στην ομορφιά της μέραςΈνα εκατομμύριο σκοτεινές κουζίνες, χίλια γκρίζα εργοστάσιαΑγγίζει όλη η λαμπεράδα, που απελευθέρωσε ένας ξαφνικός ήλιος.Γιατί ο λαός μας ακούει να τραγουδάμε: Ψωμί και τριαντάφυλλα – Ψωμί και τριαντάφυλλα.Καθώς βαδίζουμε διαδηλώνοντας μαχόμαστε και για τους άντρες.Γιατί κι αυτοί είναι στον αγώνα και θα νικήσουμε μαζί.Η ζωή μας απ’ την ώρα της γέννησης μέχρι το τέρμα της δεν θα ναι ένας ατέλειωτος μόχθος.Οι καρδιές πεινούν όσο και τα κορμιά μας.Δώστε μας ψωμί, Δώστε μας και τριαντάφυλλα».
(Για την ιστορία, η απεργία στο εργοστάσιο υφαντουργίας Λόρενς νίκησε)
Η παρακάτω σοβαρή είδηση-καταγγελία είναι από το blog Οβριόκαστρο Κερατέας.
Όταν σε απειλούν με όπλο μέσα στο σπίτι σου πως θα αντιδράσεις; Δείτε τις φωτογραφίες που μας έστειλαν αυτόπτες μάρτυρες, από τον ασφαλίτη, που τράβηξε το όπλο του εναντίον πολιτών σήμερα το απόγευμα, έξω από το σπίτι που έγινε η έφοδος. Οι φωτογραφίες είναι μέρος από βίντεο που θα μεταδοθεί αύριο από τηλεοπτικό σταθμό.
Ας μιλήσει η εικόνα...
Σημαντική παρενέργεια της κατάληψης της Νομικής από τους μετανάστες απεργούς πείνας ήταν η λυσσαλέα στοχοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου από το τόξο των μνημονιακών δυνάμεων που αξίωσαν την κατάργησή του. Πρώτος ο Σαμαράς έσπευσε να καταθέσει τροπολογία σε... άσχετο νομοσχέδιο για την κατάργησή του, καθώς «το λεγόμενο πανεπιστημιακό άσυλο έχει ξεπεραστεί προ πολλού» κατά τα λεγόμενά του.
Ακολούθως η υπουργός Παιδείας άδραξε την ευκαιρία, η οποία αποδείχθηκε ανέλπιστα ιδανική, για να χτυπήσει «μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια»: στη συνέντευξή της στα «Νέα» διαφήμισε στα ατού της πραμάτειας του νέου νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου – αν όχι ρητή και τυπική, σίγουρα ουσιαστική, αφού προβλέπεται στις δικαιοδοσίες του νέου μοντέλου διοίκησης η ανάθεση της φύλαξης των πανεπιστημίων σε ιδιωτική αστυνομία.
Επιπλέον, παρουσιάζοντας συλλήβδην τα πανεπιστήμια ως άντρα ανομίας, στα οποία κάθε έλεγχος έχει ξεφύγει από τα χέρια των πρυτάνεων συμπαρασύροντας την προάσπιση του ασύλου, πλασάρισε ως εγγυητή της πανεπιστημιακής τάξης και ασφάλειας το προωθούμενο υπερσυγκεντρωτικό, ελεγχόμενο από το υπουργείο και υπονομευτικό του «αυτοδιοίκητου» Συμβούλιο Διοίκησης, το «κλειδί» δηλαδή στην ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου.
Βέβαια δεν είναι κρυφό ότι πίσω από τις κορώνες κατά του ασύλου στοχοποιούνται οι πάσης φύσης καταλήψεις, οι κομματικές νεολαίες και γενικώς οι αντιδράσεις στη νέα φυσιογνωμία του επιχειρηματικού πανεπιστημίου που νομοθετικά είναι προ των πυλών.
Προς αποδόμηση
Το άσυλο έχει φορτισμένη ιστορική διαδρομή και διατρέχει ως εθιμικό δίκαιο το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, ως τη νομοθετική κατοχύρωσή του το 1_82 από την πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, αφού έχει προϋπάρξει ως δημοκρατική κατάκτηση.
Δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος του προηγούμενου αιώνα σηματοδοτήθηκε από ταραχώδεις πολιτικές περιόδους, το άσυλο ταυτίζεται με την ελευθερία της διδασκαλίας και της έρευνας στα πανεπιστήμια αλλά και παρέχει εγγυήσεις για την ελεύθερη διακίνηση επιστημονικών αλλά και πολιτικών ιδεών και γι’ αυτό καταξιώνεται ευρύτερα κατά την περίοδο της χούντας.
Στον απόηχο των ιστορικών γεγονότων της μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ κατοχυρώνει νομικά το πανεπιστημιακό άσυλο ορίζοντας στην παρ. 4 του άρθρου 2 του Ν. 1268/82: «Για την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης, και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αναγνωρίζεται το Πανεπιστημιακό Άσυλο».
Στην παρ. 5 του ίδιου άρθρου προβλέπεται ότι «το Πανεπιστημιακό Άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους των ΑΕΙ και συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς χωρίς την πρόσκληση ή την άδεια του αρμόδιου ακαδημαϊκού οργάνου του ΑΕΙ, όπως αναφέρεται στη συνέχεια». Παρά ταύτα στην παρ. 7 προβλέπεται μία και μόνη περίπτωση κατά την οποία επιτρέπεται επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς άδεια του αρμόδιου οργάνου: «Μόνο εφ’ όσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής».
Ενώ, όμως, ο νόμος του 1082 ορίζει με σχετική ακρίβεια το περιεχόμενό του, ο νόμος της Γιαννάκου έρχεται να αλλοιώσει σημαντικά το περιεχόμενό του.
Σύμφωνα με τον Ν. 1549/2007: «Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των ΑΕΙ και των εργαζομένων σε αυτά, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει».
Το περιεχόμενο της διάταξης μένει έτσι ανοικτό σε ερμηνείες.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το άσυλο δεν προσφέρει ποινική ασυλία σε κανενός είδους αδίκημα και ο καθηγητής Ι. Μανωλεδάκης έγραφε παλιότερα («Το Βήμα», 17.0_.2006) αναφερόμενος στον νόμο του 1_82: «Η υπάρχουσα ρύθμιση είναι υπερεπαρκής για να αποτραπεί η τέλεση σοβαρών εγκληματικών πράξεων είτε εντός του χώρου του Πανεπιστημίου είτε με ορμητήριο το Πανεπιστήμιο». Όμως, κατά τη διάρκεια της σχεδόν 30χρονης διαδρομής του στη μεταπολιτευτική ιστορία, ουκ ολίγα περιστατικά κατάχρησής του από τους φορείς που το απολαμβάνουν το κατέστησαν ευάλωτο από πολιτική σκοπιά στις πιέσεις της εξουσίας. Έφτασε δε να ακυρώνεται η αξία του στη συνείδηση μερίδας της κοινωνίας, τη στιγμή που ο χαρακτήρας του πανεπιστημίου εν γένει βάλλεται αγρίως από την κυρίαρχη πολιτική τάξη. Τυχαίο;
Είναι πολύ εύκολο να καταλάβεις αν ένας συνδικαλιστής είναι πουλημένος ή όχι. Πουλημένος είναι π.χ. όταν του τάζουν ανταλλάγματα ή είναι κώλος και βρακί με τους αντιπάλους του και τρώνε μαζί στο κολονάκι. Αντίθετα οι μη πουλημένοι συνδικαλιστές τρώνε αμα λάχει και φακές μέρα παρά μέρα.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βρωμιά στον κόσμο από τους πουλημένους συνδικαλιστές, είναι χειρότεροι και τους χειρότερους βαρόνους-εμπόρους όπλων και ηρωίνης. Είναι η ουσία κάθε βόθρου.
Και η τιμή τους πολύ-πολύ μικρή, απλά να κάνουνε τη γυναίκα τους διευθύντρια ή τους ίδιους. Και το κοινό χαρακτηριστικό των πουλημένων συνδικαλιστών είναι πάντοτε το ίδιο: είναι σχεδόν όλοι τους ΠΑΣΟΚ.
Ένα βίντεο που αποδεικνύει γι άλλη μια φορά για ποιους δουλεύουν τα "μεγάλα" ιδιωτικά κανάλια, πόσα ψέμματα μας πλασάρουν και τι έκτασης προπαγάνδα κάνουν νύχτα μέρα. Άραγε θα έπρεπε κανονικά να τα αποκαλούμε δελτία ειδήσεων ή δελτία τύπου υπουργείων και αστυνομίας;
Για να καταλάβετε τι θέλω να πω, δείτε το παρακάτω βίντεο που το είδα πρώτα στο rednotebook...
Την Πέμπτη (03/02) και επισήμως δόθηκε η τελευταία διαθέσιμη διεύθυνση στο Internet.“Είναι ιστορική ημέρα για το Ίντερνετ. Είναι η ημέρα που όλοι περιμέναμε εδώ και καιρό”, λέι ο Raul Echeberria, πρόεδρος του Number Resource Organization.
Καταφέραμε να εξαντλήσουμε λοιπόν μια δεξαμενή IP που χωρούσε 4,3 δισεκατομμύρια διευθύνσεις.
“Το δισεκατομμύριο μπορεί να ακούγεται μεγάλος αριθμός. Αλλά αν σκεφτούμε ότι υπάρχουν περίπου 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι πάνω στον πλανήτη, μιλάμε για δύο με πέντε διευθύνσεις στην κατοχή του καθενός. Έτσι, τελικά τα 4,3 δισεκατομμύρια μάλλον είναι λίγα”, δήλωσε ο Echeberria.
Τώρα, τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει η νέα δεξαμενή πρωτοκόλλου, η οποία είναι έτοιμη εδώ και μια δεκεαετία περίπου, δηλάδή από το 1999.
Η νέα αυτή δεξαμενή χωρά πάρα, μα πάρα, μα πάρα πολλές διευθύνσεις.
Τόσες, που όταν ακούμε τον αριθμό νομίζουμε ότι πρώτα θα τελειώσει ο κόσμος και μετά τα IP.
Μιλάμε για 340 τρισεκατομμύρια ομάδες με ένα τρισεκατομμύρια δίκτυα για κάθε μία από αυτές!Κάθε δίκτυο δε μπορεί να χειριστεί περίπου ένα τρισεκατομμύριο συσκευές.
Για να το οπτικοποιήσουμε: Αν η παλιά δεξαμενή είχε το μέγεθος μιας μπάλας, η καινούρια έχει το μέγεθος του Ήλιου.
Οι απλοί χρήστες, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν πρόκειται να το καταλάβουν, γιατί οι περισσότεροι μπαίνουν στο Ίντερνετ με το γνωστό: www.cosmo.gr (για παράδειγμα).
Όμως η πραγματική διεύθυνση είναι μια σειρά από αριθμούς και δεκαδικά ψηφία.
Στο νέο σύστημα αυτή η σειρά είναι μεγαλύτερη, με αριθμούς, γράμματα και άλλους χαρακτήρες.
Έτσι λοιπόν, το IPv6, μπαίνει δυναμικά στη ζωή μας, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή για το Internet.
Ανακοίνωση – Δελτίο Τύπου
Με απολύσεις, αντεργατικές και αντισυνδικαλιστικές μεθοδεύσεις προσπαθεί ο ραδιοσταθμός Αντέννα να συμβάλει στην ενημέρωση.
Ασκήσεις ξεκίνησαν τα golden boys του Αντ1. Σήμερα ανακοίνωσαν επικείμενη απόλυση συναδέλφου τεχνικού και συγκεκριμένα μιας εργαζόμενης μητέρας που δουλεύει στο σταθμό δεκαέξι χρόνια! Το σενάριο που κυκλοφορεί μέσα στο ραδιοσταθμό είναι ότι ο διοικών θα προσπαθήσει να απολύσει όλους τους τεχνικούς και να τους αντικαταστήσει με άτομα νεαρής ηλικίας που δεν ανήκουν σε σωματείο και που θα αμείβονται με …αποδοχές της τάξης των 500-700 ευρώ. Αναγκαία και ικανή προϋπόθεση να μην είναι μέλη της ΕΤΕΡ. Του γερμανόπνευστου business plan προσπαθεί να υπερθεματίσει μαθητευόμενος διευθυντής ο οποίος πασχίζει να πείσει την ιδιοκτησία ότι οι μισθοί Κίνας και οι τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας μπορούν να αποτελέσουν το μέλλον για τον ιστορικό ραδιοσταθμό. Έτσι με σωρεία παραβιάσεων της εργατικής νομοθεσίας (8ωρες βάρδιες, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας άθλιες, πληρωμές μισθών χωρίς καταβολές νυχτερινών και αργιών) επιχειρεί τους τελευταίους μήνες ο όμιλος να διαμορφώσει νέα οργουελική κατάσταση στις πλάτες των εργαζομένων. Αν νομίζουν τα διευθυντικά στελέχη του ραδιοσταθμού Αντ1 ότι η ΕΤΕΡ ενδιαφέρεται για την ύπαρξη ραδιοσταθμών χωρίς εργαζόμενους, με συνθήκες προ Σικάγου και με τον συνδικαλισμό να διώκεται (είναι μοναδικό φαινόμενο η παρεμπόδιση από τη σημερινή διοίκηση του ραδιοσταθμού του συνδικαλιστικού έργου της Γραμματέως της Ένωσης που τυχαίνει να εργάζεται εκεί), είναι γελασμένοι.
Αποκορύφωμα της ανάρμοστης και ανοίκειας συμπεριφοράς της διοίκησης του Αντ1 είναι το ότι σήμερα, την ώρα της ανακοίνωσης στην τεχνικό της απόλυσής της, έφεραν προς εκπαίδευση κάποιον για να πάρει τη θέση της (O tempora, o mores)! Το θράσος και η αντεργατική υστερία σε όλο τους το μεγαλείο.
Η αντίδραση της Ε.Τ.Ε.Ρ θα είναι ανάλογη των συμβαινόντων, άμεση και πάνω από όλα καίρια. Προς το παρόν συνεδρίασε εκτάκτως το Διοικητικό Συμβούλιο και καλεί για αύριο στις 20.00 το Μικτό. Ταυτόχρονα φέρνουμε το θέμα και στο Διασωματειακό. Οι εργαζόμενοι ούτε αναλώσιμοι είναι, ούτε πρόκειται να γίνουν κιμάς στην κρεατομηχανή με την οποία φαίνεται ότι συνδέουν το επαγγελματικό τους μέλλον κάποιοι μαθητευόμενοι μάγοι – golden boys. Κομμένα πια τα δανεικά.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ σε επαγρύπνηση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Νέες κινητοποιήσεις κατά των διοδίων ετοιμάζει το κίνημα "Δεν Πληρώνω" στην Αχαΐα, ανοίγοντας ξανά τα διόδια του Ρίου την ερχόμενη Κυριακή 06/02/2011. Αναλυτικά η ανακοίνωση του κινήματος:
"Οι Αχαιοί έχουμε πολλούς λόγους για να θέλουμε να καταργήσουμε τα διόδια σε ένα δρόμο καρμανιόλα. Χρειάζεται να αναδείξουμε και να αποκαλύψουμε το σκάνδαλο των αποικιοκρατικών συμβάσεων παραχώρησης.
Να ξαναπάρουμε τους δρόμους μας πίσω, να ταξιδέψουμε πάλι σε δημόσιους και όχι σε ιδιωτικούς δρόμους. Γι αυτό συντονιζόμαστε με το κίνημα "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" σε όλη την Ελλάδα. Αυτή τη Κυριακή ανοίγουμε όλα τα διόδια.
Για να ενημερωθούμε και να συντονίσουμε την δράση μας δίνουμε ραντεβού τη Τετάρτη 2/2/11 ΩΡΑ 6.30 στα γραφεία των καθηγητών (ΕΛΜΕ), Μανιακίου 6 και Κορίνθου."
Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 2011 Αρ. Πρωτ: 1143
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Τον τελευταίο καιρό οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και στα ΜΜΕ ειδικότερα δέχονται ένα απίστευτο πόλεμο από τους εργοδότες με μειώσεις μισθών με καταστρατήγηση συλλογικών συμβάσεων και με απολύσεις.
Στον χορό των τηλεοπτικών σταθμών που έχουν αρχίσει απολύσεις, έχει μπει για τα καλά και ο τηλεοπτικός σταθμός 902 με 6 απολύσεις τεχνικών συναδέλφων μας τον Δεκέμβριο αλλά και μόλις χθες με άλλες 6 απολύσεις τεχνικών.
Καταγγέλλουμε την Διοίκηση του 902 για αδιαλλαξία και για τις απολύσεις εργαζομένων στον σταθμό.
Ζητάμε από την Διοίκηση του 902 την άμεση ανάκληση των αυθαίρετων και παράνομων αυτών απολύσεων συναδέλφων μας τεχνικών.
Δεν χωράει το μυαλό μας ότι στο όνομα της κρίσης ο συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός προβαίνει σε απολύσεις. Ενέργεια η οποία θα λέγαμε ότι είναι άστοχη και αναπάντεχη την ώρα που οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δέχονται απανωτά πλήγματα από μια καθοδηγούμενη κυβέρνηση από το ΔΝΤ και το κεφάλαιο της χώρας.
Η θέση μας είναι σαφής: δεν είμαστε διατεθειμένοι να χαρίσουμε ούτε να θυσιάσουμε τίποτα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνουν οι εργαζόμενοι θύματα.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να συσπειρωθούν και να αντισταθούν στις προσπάθειες των καναλαρχών να καταπατήσουν τα εργασιακά μας δικαιώματα και κατακτήσεις.
Για το ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ