ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ!

Αναρτήθηκε από chryssa / στις 10:29 μ.μ. / /

του Β. Στ. Παπαδόπουλου
από την Αυγή
Η απεργία πείνας που ξεκινά σήμερα από 300 απελπισμένους μετανάστες, με αίτημα τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα, δοκιμάζει τα όρια της κοινωνίας και τις αντοχές όλων μας.
Είκοσι και πλέον χρόνια μετά την κατάρρευση των εσωτερικών ευρωπαϊκών τειχών, την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και τη μαζική μετανάστευση που αυτή προκάλεσε, τα σύγχρονα μεταναστευτικά ρεύματα από τις χώρες του Τρίτου Kόσμου αναδεικνύουν τα προβλήματα της Ευρώπης και γενικότερα της δημοκρατικής και «πολιτισμένης» Δύσης. Η ευημερία των κοινωνιών μας στηρίζεται απλά στη διαχείριση της εξουσίας μας απέναντι στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Αλλά αυτή την ευημερία την αρνούμαστε σε όποιον την αναζητήσει διαφεύγοντας από τη φτώχεια, την αδικία και την εκμετάλλευση της χώρας του.
Οι κοινωνίες μας, που έχουν δομηθεί στις αρχές του ουμανισμού, της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης, δοκιμάζονται έντονα όταν έρχονται αντιμέτωπες με τον άλλο, τον ξένο. Τώρα αυτός ο άλλος, ο χωρίς δικαιώματα, εξεγείρεται και διεκδικεί την ίση μεταχείρισή του. Οι 300 μετανάστες Άραβες, προηγούμενα οι Ιρανοί πρόσφυγες, οι Αφγανοί και οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες που συνεχίζουν τη δική τους απεργία πείνας στα Προπύλαια και στο Πολυτεχνείο επιλέγουν τον πλέον αυτοκαταστροφικό τρόπο για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Κι εμείς, η δική μας κοινωνία τι κάνει: Ανέχεται τους Αλβανούς, ξεχνώντας τη μεταχείριση που τους επιφύλαξε 20 χρόνια πριν, ενίοτε τους στρέφει εναντίον των νέων απόκληρων, εκτρέφοντας ρατσιστικές και φασιστικές συμπεριφορές, δημιουργεί θυλάκους εθνοτικούς, αφήνοντας το κέντρο της πόλης στις απαρχές δημιουργίας γκέτο. Κλείνει δε τα μάτια της στη φτώχεια. Και αν αυτό είναι μία λογική αντίδραση από έναν χτυπημένο από την οικονομική κρίση, την ανεργία και την επαπειλούμενη πτώχευση συμπολίτη μας, δεν είναι μία λογική αντίδραση από την οργανωμένη κοινωνία, το κράτος, την κυβέρνηση, τα κόμματα και όλους τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών. Ο κάθε άνθρωπος που έρχεται στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, ελπίζει να βρει τη δημοκρατία που δεν έχει στη χώρα του. Κι εμείς, ως απάντηση, τι συζητάμε να προσφέρουμε; Κλείνουμε την πόρτα μας. Φτιάχνουμε τείχος.
Η μεταναστευτική μας πολιτική έχει έως σήμερα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Άρνηση του προβλήματος (νομοθετικά θεσπισμένη υποχρέωση άρνησης των δημοσίων υπηρεσιών να συναλλάσσονται με παράνομα διαμένοντες στη χώρα αλλοδαπούς). Κι όταν το πρόβλημα διογκώνεται, προσωρινή λύση (νομιμοποίηση με μεταβατικές διατάξεις - πρώτη, δεύτερη, τρίτη ευκαιρία νομιμοποίησης, πάντα για τελευταία φορά). Στη συνέχεια θέσπιση αυστηρών προϋποθέσεων (εξάρτηση της ανανέωσης της άδειας διαμονής από ένσημα, θέσπιση ελάχιστου εισοδήματος για την ανανέωση αδειών των μελών οικογενειών κ.λπ.).
Και σε όλα αυτά καμία διέξοδος, κανένα παράθυρο (για να μην λειτουργήσουν κυκλώματα επιτηδείων). Ακόμη και η άδεια διαμονής για εξαιρετικούς λόγους έχει προϋποθέσεις (πέρα από τη διοικητική ανεπάρκεια, που είναι επίσης πηγή προβλημάτων -καθυστέρηση εξέτασης επί μακρόν). Καμία ανοχή, καμία διακριτική ευχέρεια της διοίκησης.
Τώρα είμαστε στο σημείο να δρέπουμε τους καρπούς μιας αδιέξοδης πολιτικής. Οι 300 απεργοί πείνας δεν έχουν πάρει κάποια άδεια για να τους κάνουμε τη χάρη να τους επαναφέρουμε στη νομιμότητα (να εξαγοράσουν τα αναγκαία ένσημα, να τους χαρίσουμε για «τελευταία» φορά την έλλειψη του αναγκαίου εισοδήματος για τις οικογένειές τους). Μπορεί να μένουν στην Ελλάδα για 4-5 χρόνια, όμως για εμάς δεν υπάρχουν.
Οι 300 απεργοί ζητούν το δικαίωμα να κυκλοφορούν και να εργάζονται ελεύθερα. Δεν μπορούμε να το αρνηθούμε.

- Ο Βασίλειος Στ. Παπαδόπουλος είναι μέλος της Ομάδας Δικηγόρων για τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών