Χθες από το μεσημέρι και μετά έχω διαβάσει πολλά blogs και ιστοσελίδες, προκειμένου να μπορέσω να σχηματίσω μια προσωπική άποψη σχετικά με τις χθεσινές απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα.
Ένα πρώτο κοινό που βρήκα, είναι ότι σχεδόν παντού ο κόσμος διαχωρίστηκε από τους εργατοπατέρες, δείχνοντάς τους ότι αποτελούν ξένο κομμάτι για το σύνολο των εργαζομένων που παλεύουν με αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης, ενάντια στις μεταρρυθμίσεις που προδιαγράφουν ένα χειρότερο μέλλον για όλους μας.
Ταυτόχρονα το ΠΑΜΕ τράβηξε τις δικές του ξεχωριστές πορείες. Στην Αθήνα για άλλη μια φορά με "αγώνα δρόμου" τελείωσε η πορεία του ΠΑΜΕ μετά το Σύνταγμα, μην τυχόν και έρθουν σε επαφή οι "μοναδικοί αγωνιστές" με τους "ξεπουλημένους". Τελοσπάντων, στην συγκεκριμένη ανάρτηση σκοπός μου δεν είναι να αναλύσω το συγκεκριμένο θέμα, εν τούτοις κατά τη δική μου γνώμη το ΚΚΕ φέρει τις ευθύνες του που η ΓΣΕΕ των εργατών, έγινε ΓΣΕΕ των εργοδοτών...
Αυτό που μου έκανε εντύπωση στις χθεσινές κινητοποιήσεις είναι ότι πέραν της Αθήνας, της Πάτρας και των άλλων μεγάλων ελληνικών πόλεων, κόσμος βγήκε στους δρόμους σχεδόν σε κάθε γωνιά της χώρας. Μπορεί αλλού περισσότεροι κι αλλού λιγότεροι. Μπορεί στην Αθήνα πάνω από 90.000, μπορεί σε κάποιες μικρές πόλεις μερικές εκατοντάδες κόσμου. Όμως το μήνυμα είναι ότι ο κόσμος αρχίζει να ξυπνάει από τον λήθαργο του "ωχαδελφισμού". Πριν από μερικά χρόνια οι απεργιακές κινητοποιήσεις θύμιζαν περιφερόμενες κηδείες, στις οποίες πρωτοστατούσαν οι καρεκλοκένταυροι των εργατικών κέντρων, που γίνονταν απλά για να μην παραδεχτούμε ότι το οποιοδήποτε εργατικό κίνημα έχει πεθάνει και για να αποδείξουν κάποιες συνδικαλιστικές ομοσπονδίες ότι "κάνουν αγώνα". Προφανώς και μερικά χρόνια πριν τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλύτερα, αλλά το όλο σύστημα είχε στείλει τον κόσμο σπίτι του μοιρολατρικά να περιμένει το τι θα φέρει το αύριο. Όλο αυτό ευτυχώς αλλάζει.
Το ότι το σύστημα καταλαβαίνει πως αρχίζει να απειλείται από τον κόσμο που έχει εξαγριωθεί, το καταλαβαίνουμε και από δύο κυρίως πράγματα. α)Σφοδρή καταστολή και τρομοκρατία, με τις δυνάμεις της αστυνομίας να χτυπούν απρόκλητα τον κόσμο, να διαλύουν τις πορείες, να κάνουν προληπτικές προσαγωγές με κόσμο ακόμα και ΑΣΧΕΤΟ (όχι μόνο με τα επεισόδια αλλά και) με την πορεία. β) Έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός των ασφαλιτών που το παίζουν κουκουλοφόροι- διαδηλωτές, ξεκινούν πολλά από τα επεισόδια, συλλαμβάνουν κόσμο μέσα από την πορεία ή και από τα γύρω στενά κι άλλες φορές το παίζουν δήθεν περαστικοί που "έκπληκτοι" τραβούν βίντεο και φωτογραφίες τις πορείες. Όλα αυτά δεν θα πρέπει να φοβίζουν κανέναν να κατέβει και να ξανακατέβει στους δρόμους. Δεν θα πρέπει να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε, να διεκδικούμε και πάνω απ' όλα να τραβάμε και τους γύρω μας στο δρόμο του αγώνα...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου