Αρχικά στο συγκεκριμένο σχόλιο έγραφα ορισμένα γρήγορα συμπεράσματα (π.χ. επαρχία και ηλικίες 55+ έδωσαν τη νίκη στη ΝΔ, το φαινόμενο Καμμένου άρχισε ήδη να ξεφουσκώνει κλπ), αλλά καλύτερα να προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις σε μερικά ερωτήματα παραπέρα.
Κατ' αρχήν να πω πως διατηρώ επιφυλάξεις για το κατά πόσο μία κυβέρνηση συνεργασίας που θα στηθεί με τους συγκεκριμένους συσχετισμούς θα μπορέσει να προχωρήσει δίχως να έχουμε πάλι και νέες εκλογές σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Από τη μία υπάρχει η περίπτωση να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας με πυλώνα τη Ν.Δ. που σίγουρα θα συνεχίσει την ίδια πολιτική των μνημονίων και των μέτρων. Δεν ξέρω κατά πόσο θα αντέξουν -όσο "νωπή" εντολή και να έχουν- δίχως να καταρρεύσουν από το λαϊκό παράγοντα. Από την άλλη η συγκρότηση μιας κυβέρνησης με πυλώνα τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει αυτή τη στιγμή ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Όμως εν τέλει ο λαός υπερψήφισε την πολιτική του μνημονίου; Προφανώς και την πρωτιά στη Ν.Δ. την χάρισαν οι μεγαλύτερες ηλικίες που ψηφίζουν με παλαιοκομματικά κριτήρια και η επαρχία, όπου όπως φαίνεται ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού δεν έχει ξεπεράσει παρόλα τα στραπάτσα τη λογική των πελατειακών σχέσεων. Τέλος αρκετοί απ' ότι φαίνεται εγκλωβίστηκαν σε ψευτοδιλήμματα όπως "ευρώ η δραχμή" κλπ, που έπαιξαν πολύ το τελευταίο διάστημα ως μέσο τρομοκράτησης.
Από κει και πέρα ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα μεγάλο βήμα, ανεβαίνοντας σε ποσοστά και βγαίνοντας σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες πρώτο ή δεύτερο κόμμα (με εξαίρεση τα Γρεβενά, τον Έβρο, τη Ροδόπη και τη Χίο όπου το ΠΑΣΟΚ διατήρησε τη δεύτερη θέση) και πλέον μπορεί να αποτελεί δυναμικότερη αντιπολίτευση από ποτέ στην οποιαδήποτε κυβέρνηση συνεργασίας, με 71 βουλευτές.
Όμως θεωρώ ως άστοχο τον παραλληλισμό του σημερινού εκλογικού αποτελέσματος του ΣΥΡΙΖΑ, με την ΕΔΑ του 1958, πολύ απλά γιατί μιλάμε για δυο τελείως ξεχωριστές εποχές με διαφορετικά προβλήματα και υπόβαθρο. Εκτός αυτού τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκαν τους τελευταίους μήνες, όταν άρχισε να αλλάζει στρατηγική, ρητορία και πρόγραμμα πηγαίνοντας σαφώς μερικούς τόνους δεξιότερα, ώστε να μπορέσει να συναντήσει τη δεξαμενή ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και να αντλήσει από κει ψήφους. Άλλοι λένε ότι σωστά έκανε, άλλοι όχι. Εμένα η διαφωνία μου είναι στο ότι λειτούργησε ψηφοθηρικά, με μία μπλόφα "ΝΑΙ στο Ευρώ και την Ε.Ε., ΟΧΙ στο μνημόνιο" και μαζεύοντας στελέχη -σε όλα τα επίπεδα- από το ΠΑΣΟΚ. Όπως αποδείχθηκε αυτό το χαρτί του βγήκε όσο καλύτερα γινόταν και μπορεί το παιχνίδι να παίζεται έτσι, όμως προτιμάω ο άλλος να μιλάει ξεκάθαρα κι αν θέλει να ονομάζεται αριστερός και ριζοσπάστης να έρχεται θεωρητικά και πρακτικά σε ρήξη με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του κι όχι να χαϊδεύει αυτιά. Δεν λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει ή μπορεί να γίνει ΠΑΣΟΚ του ΄81, όμως σίγουρα ο κόσμος που βιώνει τη συγκεκριμένη λαίλαπα, δεν έγινε πιο αριστερός. Αντίθετα θα έλεγα ότι περισσότερο ενστικτωδώς καταψήφισε ΠΑΣΟΚ κι αυτό είναι ένα θέμα. Πόσο δηλαδή είναι διατεθειμένος ο ΣΥΡΙΖΑ να μετατοπιστεί, προκειμένου να κρατήσει και να αυξήσει τα εκλογικά ποσοστά του;
Από κει και πέρα θα έλεγα ότι ο μεγάλος χαμένος της βραδιάς είναι το ΚΚΕ, που επέστρεψε σε ποσοστά 1993. Προφανώς κι ένα τέτοιο αποτέλεσμα πρέπει να φέρει συζήτηση στα όργανα του ΚΚΕ και να προβλήματίσει τα μέλη του, όχι για το κατά πόσον ο στρατηγικός στόχος του κόμματος είναι σωστός, αλλά για το κατά πόσον ο τρόπος που επιλέγει να βλέπει τα γεγονότα και να δρα μέσα στο λαϊκό κίνημα, επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προφανώς και τα εκλογικά αποτελέσματα δεν θα πρέπει να είναι γνώμονας, όμως δεν μπορείς να μην λαμβάνεις υπ' όψην ότι σε εργατικές συνοικίες που έχεις κόσμο που παραδοσιακά σε στηρίζει, να τον χάνεις σε μια τέτοια περίοδο όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει και ιδιαίτερη προσοχή να δοθεί στο γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή παρόλα όσα έγιναν το προηγούμενο διάστημα, διατήρησε τα ποσοστά της και μπαίνει πανηγυρικά στη βουλή. Με τη Χρυσή Αυγή θα ασχοληθώ ξεχωριστά τις επόμενες μέρες, όμως μου φαίνεται αδιανόητο ότι σε μια τέτοια εποχή οι φασιστικές, νεοναζιστικές κορώνες της συμμορίας του Μιχαλολιάκου έχουν απήχηση περίπου σ' ένα (7%*60% που ψήφισε) 4 % του εκλογικού σώματος. Κι εδώ θεωρώ ότι είναι έλλειμμα της αριστεράς στο σύνολό της, που εφησυχάστηκε και τους θεώρησε αμελητέο κίνδυνο.
Επίσης, να πω πως θεωρώ φυσιολογικό όλοι οι μικρότερης δυναμικότητας συνδυασμοί να συμπιεστούν σ' αυτές τις εκλογές προς τα κάτω, ακόμα και σε ποσοστά που δεν αντανακλούν την πραγματική απήχηση που πιθανώς να έχουν στην κοινωνία. Το κλίμα που διαμόρφωσαν οι "ισχυροί παίχτες" ήταν υπέρ των δύο διεκδικητών της πρωτιάς στις εκλογές.
Για να μην κουράσω περισσότερο, αξίζει να σημειώσουμε ότι στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος έπαιξε ρόλο και η αυξημένη αποχή, μέρος της οποίας οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί ετεροδημότες δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουν μακρυά από τους τόπους διαμονής τους για να ψηφίσουν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου