Τριάντα από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που αυτοαποκαλούνται και διαφημίζονται ως κολέγια ή Iδρύματα Aνώτατης Eκπαίδευσης αδειοδοτήθηκαν ως Κέντρα Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης (ΚΕΜΕ) απ’ το υπουργείο Παιδείας. Στις διαδικτυακές σελίδες πολλών από αυτές τις επιχειρήσεις βλέπουμε την παραπλανητική επισήμανση «Πανεπιστημιακές Σπουδές στην Ελλάδα», όταν ως κριτήρια για τη αδειοδότησή τους ήταν η επάρκεια των κτιριακών τους υποδομών, η καταβολή των προβλεπόμενων εγγυητικών επιστολών, ύψους 500.000 ευρώ ανά παράρτημα, και η ύπαρξη σε ισχύ εμπορικών συμφωνιών δικαιόχρησης (franchising) με εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού. Είναι εντυπωσιακό ότι το Ελληνικό Δημόσιο και το Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης (ΕΚΕΠΙΣ) δεν έχουν καμιά αρμοδιότητα για την επιστημονική αξιολόγηση των προγραμμάτων σπουδών που παρέχουν τα 30 ΚΕΜΕ. Δεν έχουν, επίσης, κανένα δικαίωμα ελέγχου των ακαδημαϊκών προσόντων του διδακτικού προσωπικού τους. Μόνοι, δε, εγγυητές όλων αυτών είναι τα ιδρύματα (συνήθως δεύτερης και τρίτης κατηγορίας) του εξωτερικού, με τα οποία συνεργάζονται.
Μετά την προ λίγων μηνών ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 στο Ελληνικό Δίκαιο που προωθεί την εξίσωση του δημόσιου πανεπιστήμιου με τα κολέγια, έρχεται η κυβέρνηση να εγκαινιάσει το νέο καθεστώς.
Με τις 30 αδειοδοτήσεις της προσπαθεί να διαμορφώσει ένα τοπίο όπου η αναθεώρηση του άρθρου 16 θα είναι μια τυπική διαδικασία, αφού στην πράξη θα λειτουργούν ιδιωτικά ιδρύματα με δίδακτρα, φοιτητικά δάνεια, πιστωτικές μονάδες, κύκλους σπουδών και χωρίς άσυλο.
Και αυτά, σε μια περίοδο έντονης αμφισβήτησης του δημόσιου πανεπιστήμιου αλλά και του δημόσιου σχολείου από μέρους της που στοχεύει στην απαξίωσή τους και στη συνολικότερη εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Ακολουθεί, άλλωστε, πιστά την γραμμή του Μνημονίου αλλά και του ΟΟΣΑ (βλέπε Δρόμος 27/3/2010) τον οποίο επικαλέστηκε, πολλές φορές, η κυρία Διαμαντοπούλου και το Σαββατοκύριακο 26-27/6, στην 64η Σύνοδο Πρυτάνεων, όταν έδωσε μια πρόγευση των αλλαγών που σχεδιάζει για τα πανεπιστήμια.
Όπως έγραψε ο Χρ. Κάτσικας, από την εποχή της Λευκής Βίβλου για τη Διδασκαλία και τη Μάθηση (Κομισιόν, 1995) και βήμα-βήμα με την υπογραφή της περίφημης «Διακήρυξης της Μπολόνια» (1999), τη συμφωνία της Λισσαβώνας Για μια ανταγωνιστική οικονομία (2000), τη Σύνοδο της Πράγας (2001), το Ανακοινωθέν της Συνόδου Υπουργών Παιδείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Βερολίνο (Σεπτέμβριος 2003), τη Σύνοδο στο Μπέργκεν (2005) κ.λπ., η πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην Ελλάδα και την Ευρώπη πλήττονται από ραγδαίες πολιτικές παρεμβάσεις.
Όλες αυτές οι παρεμβάσεις έχουν ως κοινό στόχο την αντιμετώπιση της παιδείας ως εμπόρευμα, που πρέπει να υπόκειται στους κανόνες της αγοράς. Οι φοιτητές αντιμετωπίζονται ως πελάτες που αγοράζουν αυτό το εμπόρευμα και οι φορείς που το παράγουν, ως επιχειρήσεις. Οι παρεμβάσεις αυτές στην εκπαίδευση αποτελούν τμήμα της στρατηγικής της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη συνολική αναδιάρθρωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στο πλαίσιο του ανταγωνισμού της με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΗΠΑ και Ιαπωνία.
Ο ανταγωνισμός αυτός αν δεν αναχαιτισθεί άμεσα, θα οδηγήσει σε περιορισμό το μορφωτικό ορίζοντα, κυρίως, των νέων ανθρώπων, των μεσαίων και των λαϊκών στρωμάτων που, κατά βάση, στηρίζουν την ικανοποίηση των εκπαιδευτικών τους προσδοκιών στη δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό η Αριστερά οφείλει όχι μόνο να αποκαλύπτει, έγκαιρα, τις μεθοδεύσεις των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά και να δώσει προοπτική ανατροπή τους.
Το παραπάνω άρθρο είναι του Χρήστου Πιλάλη και προέρχεται από την εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς".
Σχόλιο: Όλοι μας είδαμε τα προηγούμενα χρόνια τις αντιδράσεις των φοιτητών, αλλά και γενικότερα της ακαδημαϊκής κοινότητας στις αλλαγές που επιχειρήθηκαν στην παιδεία. Όταν οι αντιδράσεις αυτές αμβλύνθηκαν για διάφορους λόγους, τότε άρχισαν να εφαρμόζονται μία μία οι αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (για παράδειγμα οι λεγόμενες λίστες συγγραμμάτων, η ισοτίμηση πανεπιστημίων-κολεγίων κλπ). Οι αντιδράσεις στον μεγαλύτερο βαθμό τους προέρχονταν από το συμπέρασμα ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο υποβαθμίζεται και η μαθησιακή διαδικασία από αγαθό γίνεται εμπόρευμα.
Προσωπικά θέλω να δω από τον Σεπτέμβρη που θα ξανανοίξουν οι σχολές εάν θα υπάρξει μία οργανωμένη τοποθέτηση των φοιτητών ή αν θα υπερτερήσουν οι κομματικές γραμμές των "μεγάλων" παρατάξεων που το μόνο τους ζήτημα είναι το πως θα μαζέψουν μέλη και ψήφους για τους εαυτούς τους. Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι παρότι μέσα στα πανεπιστήμια η αριστερά έχει "δυναμική παρουσία", εν τούτοις είναι διασπασμένη με μηδενικές γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στα κομμάτια της, κάτι που διώχνει αρκετό κόσμο και τουλάχιστον στα δικά μου μάτια τις κάνει λιγότερο φερέγγυες σε αυτά που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου