Μετά την δολοφονία του δημοσιογράφου Σ. Γκιόλια, που υπήρξε ένας από τους συντάκτες του τρωκτικού, σήμερα ήρθε και το τέλος του blog. Προσωπικά όποτε διάβαζα τη συγκεκριμένη σελίδα, το έκανα με πολύ σκεπτικισμό, καθώς πολλές φορές είχα δει άρθρα από άλλα sites και εφημερίδες τα οποία γράφονταν χωρίς να αναφέρεται η πηγή, ενώ ορισμένες φορές οι απόψεις που ακούγονταν μου φαίνονταν αναληθείς ή πολύ τραβηγμένες.
Παρόλα αυτά σίγουρα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ορισμένα πράγματα, όπως την τεράστια επισκεψιμότητά του και το ότι είχε φτάσει στο σημείο να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη.
Καταλαβαίνω ότι και οι υπόλοιποι που γράφουν στο blog μετά την δολοφονία του συνεργάτη τους έχουν να σκεφτούν πάνω απ' όλα την ίδια τους την ζωή και τις οικογένειές τους και γι' αυτό σταματούν. Τι πιο λογικό.Όμως, πάνω σε όλα αυτά τίθεται ένα γενικότερο ερώτημα, με το σκεπτικό ότι τον άνθρωπο τον φάγανε για τις απόψεις και τα θέματα που ετοιμαζόταν να βγάλει.
Έχουμε ελευθερία λόγου; Όταν κάποιος φτάνει στο σημείο να ενοχλεί το σύστημα (είτε πολύ, είτε λίγο), είναι τόσο εύκολο να τον σκοτώσουν για να τον ξεφορτωθούν; Άρα, μήπως έχουν βάση οι φωνές που λένε ότι ζούμε σε μια υποτιθέμενη δημοκρατία;
Παρόλα αυτά σίγουρα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ορισμένα πράγματα, όπως την τεράστια επισκεψιμότητά του και το ότι είχε φτάσει στο σημείο να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη.
Καταλαβαίνω ότι και οι υπόλοιποι που γράφουν στο blog μετά την δολοφονία του συνεργάτη τους έχουν να σκεφτούν πάνω απ' όλα την ίδια τους την ζωή και τις οικογένειές τους και γι' αυτό σταματούν. Τι πιο λογικό.Όμως, πάνω σε όλα αυτά τίθεται ένα γενικότερο ερώτημα, με το σκεπτικό ότι τον άνθρωπο τον φάγανε για τις απόψεις και τα θέματα που ετοιμαζόταν να βγάλει.
Έχουμε ελευθερία λόγου; Όταν κάποιος φτάνει στο σημείο να ενοχλεί το σύστημα (είτε πολύ, είτε λίγο), είναι τόσο εύκολο να τον σκοτώσουν για να τον ξεφορτωθούν; Άρα, μήπως έχουν βάση οι φωνές που λένε ότι ζούμε σε μια υποτιθέμενη δημοκρατία;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου