28η Οκτώβρη, Πάτρα και προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής

Έπεσα τυχαία πάνω σ' ένα άρθρο του site της Χρυσής Αυγής, για τις παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη. Προσπερνώντας τις αναφορές για ορφανά του Στάλιν, αλλά και για το αν ο Κουράκης βάφει τα μαλλιά του (ω, τι μεγάλη πολιτική κριτική!), στο τέλος παραθέτουν το παρακάτω βίντεο, όπου είναι και καλά ο κόσμος που μαζεύτηκε στην Πάτρα:




Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και η προπαγάνδα έχει κοντά ποδάρια, να παραθέσω ένα ενδεικτικό βίντεο από την συγκέντρωση που καλούσαν οι λαϊκές συνελεύσεις Πάτρας, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ κ.α.:



Δυστυχώς δεν βρίσκω βίντεο που να φαίνεται ξεκάθαρα και η συγκέντρωση του ΚΚΕ που είχε αντίστοιχα πολύ κόσμο. Προφανώς κι όποιος δεν φροντίζει να "ενημερώνεται" από τους παραχαράκτες της ιστορίας ξέρει τι έγινε στην Πάτρα κι αλλού. Το ζήτημα είναι τι γίνεται με όσους χάφτουν την πλύση εγκεφάλου και τις Γκεμπελίστικες μεθόδους προπαγάνδας τους.

"Εγώ δεν είμαι φασίστας..."


Του Θύμιου Καλαμούκη
 
Όποτε από την ραδιοφωνική εκπομπή, χαρακτηρίσω φασίστες όσους στέλνουν ξενοφοβικά, ρατσιστικά μηνύματα, δέχομαι έναν καταιγισμό μηνυμάτων, από ίδιους ή και άλλους, που με κομψό αλλά κυρίως άκομψο τρόπο, σημειώνουν ότι αυτοί δεν είναι φασίστες, αλλά «είναι έλληνες», ή είναι εθνικιστές προσπαθώντας να διαχωρίσουν τον φασιστικό τρόπο σκέψης, από τον δικό τους τρόπο σκέψης.
Για τον επιμελή σχολιαστή και σύμφωνα με τα ερμηνευτικά λεξικά, σίγουρα υπάρχουν κάποιες αμυδρές διαφορές, μεταξύ του ακροδεξιού, του ρατσιστή, του ξενόφοβου, του φασίστα. Τις διαφορές τις γνωρίζω, αλλά εδώ που φτάσαμε το τελευταίο που με απασχολεί είναι η ακρίβεια των χαρακτηρισμών.
Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, μια σειρά από άλλες φοβίες, το μίσος, η τυφλή βία, οδηγούν στον πεντακάθαρο φασισμό. Είναι η αρχή μιας τεράστιας λεωφόρου, που οδηγεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο τείχος που λέγεται Φασισμός και που στο τέλος του προκαλεί, αίμα και θάνατο.
Όταν ο γερμανικός λαός κάποτε επέλεξε τον Χίτλερ για να τον κυβερνήσει, δεν επέλεγε τον πόλεμο, δεν επέλεγε το να αφήσει την ήρεμη ζωή του, να ντυθεί φαντάρος και να πάει στα πέρατα της Ευρώπης για να γίνει κιμάς. Η μανάδες που ψήφισαν Χίτλερ δεν ήθελαν να δουν τα παιδιά τους (αν τα είδαν), στα φέρετρα. Οι ηλικιωμένοι γερμανοί παππούδες, δεν ψήφισαν να γκρεμιστούν τα σπίτια τους, οι πόλεις τους, από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων, ή να χάσουν τα εγγόνια τους. Τα ίδια ΔΕΝ επέλεξαν και όσοι ανέχτηκαν τον Χίτλερ ή έκαναν τα στραβά μάτια στον φασιστικό λόγο και τις πρακτικές του.
Όλοι αυτοί ψήφισαν τον Χίτλερ για να τους δώσει αξιοπρέπεια, δουλειές, καλύτερη ζωή, καλύτερη υγεία, παιδεία κλπ. Ο Χίτλερ όμως όταν ψηφιζόταν, είχε στο νου του όλο το πακέτο. Δεν το έκρυψε ποτέ. Το περιέγραφε με κάθε τρόπο. Απλώς οι περισσότεροι δεν το έβλεπαν ή δεν ήθελαν να το δουν, γιατί δεν ήταν φασίστες επειδή ήταν Γερμανοί…
Ερώτηση: Υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ της σημερινής Ελλάδας και της προπολεμικής Γερμανίας;
Απάντηση: Υπάρχουν ομοιότητες στο πως μια κοινωνία που περνά βαθειά κρίση, προσπαθώντας να γλιτώσει από τα χειρότερα, επιλέγει τα χείριστα. Έχει συμβεί αρκετές φορές και δεν βλέπω κάποιο φωτεινό σημάδι που να δείχνει ότι εμείς θα είμαστε η εξαίρεση. (Έχει προηγηθεί άλλωστε τόση προεργασία, από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις, ΜΜΕ, αγανακτισμένους πολίτες…)
Γι αυτό θεωρώ φασίστα, όχι μόνο όποιον ψηφίζει φασιστικό κόμμα, αλλά και όποιον το γλυκοκοιτάζει, όποιον μισοσυμφωνεί και όποιον δεν αντιδρά στην βία και το μίσος. Φασίστας δεν είναι μόνο ο ψυχάκιας που βγαίνει το βράδυ για να μαζέψει κεφάλια Πακιστανών. Είναι και ο γείτονας, συνάδελφος, φίλος που δεν αγανακτεί, επαναστατεί με αυτά που βλέπει. Και τέτοιοι είναι πάρα πολλοί δίπλα μας, εργάτες, μαγαζάτορες, γιαγιάδες, θείες, φοιτητές, μαθητές, όλοι αυτοί που θα γίνουν κιμάς με την πρώτη ευκαιρία, σε μερικά χρόνια ή μήνες, από το φασιστικό μύλο, που ξέρει να αλέθει αριστοτεχνικά και όσους τους υποστηρίζουν.
Η ταχύτητα των εξελίξεων, ή ένταση των οικονομικών μέτρων και των γενικότερων εξελίξεων, δεν πρέπει να αφήνει καμία αμφιβολία και ταλάντευση.
Ο Φασισμός είναι εδώ. Ο Φασισμός είναι βία, αίμα, θάνατος. Και πολλοί από εσάς,  χωρίς να το συνειδητοποιείτε, συμφωνείτε με την βία, το αίμα και τον θάνατο.
Γι αυτό η απλή καταδίκη τέτοιων φαινομένων, τέτοιων συμπεριφορών, ΔΕΝ φτάνει.
 
ΥΓ. Θα έλεγα σε όλους αυτούς τους φασίστες που νομίζουν ότι ΔΕΝ είναι φασίστες, να κοιταχτούν σε έναν καθρέφτη, αλλά νομίζω ότι θα τους βάλω σε έξοδα, γιατί προβλέπω την αντίδρασή τους, τρομάζοντας από το αποτρόπαιο θέαμα.

Αναδημοσίευση από  ellinofreneia.net

Δεκαετίες πίσω η εκπαίδευση: Εικόνες εξαθλίωσης σε σχολεία

 
Στεφανάκου Π.
 
Με τρία μέτρα που δεν πατάνε πουθενά ομολογεί ο υπουργός Παιδείας την εξαθλίωση στην οποία έχουν οδηγήσει τους εκπαιδευτικούς και τους φοιτητές.
Με ανακοίνωσή του ο Κ. Αρβανιτόπουλος ανακοίνωσε, χθες, την παροχή δωρεάν σίτισης στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που υπηρετούν μακριά από τα σπίτια τους. Δεύτερον, θα αυξήσει τον αριθμό των δικαιούχων φοιτητών και σπουδαστών για δωρεάν σίτιση από 57.000 σε 70.000. Τρίτον, θα αυξήσει τον αριθμό των κλινών των εστιών κατά 700 για δωρεάν στέγαση φοιτητών και σπουδαστών.
Ο υπουργός Παιδείας παραδέχθηκε ότι αυτά δεν είναι αρκετά, αλλά μέσα στο πλαίσιο της βαθιάς κρίσης που έχει πλήξει τη χώρα μας, τους νέους, τους εκπαιδευτικούς και την ελληνική οικογένεια, είναι αυτό που η Πολιτεία μπορεί να κάνει.
Και μετά τα συγκινητικά, αρχίζουν οι αλήθειες και τα ψέματα. Τα κονδύλια που θα διατεθούν για τα παραπάνω μέτρα -το ποσό δεν αναφέρεται- προέρχονται από τη «μείωση των λειτουργικών δαπανών». Προφανώς, των σχολείων και των πανεπιστημίων που χτυπάνε κόκκινο.
Σε ό,τι αφορά τη δωρεάν σίτιση των αναπληρωτών, ουδείς αυτή τη στιγμή γνωρίζει τον αριθμό τους. Ο υπουργός Παιδείας δηλώνει ότι έχει στη διάθεσή του πιστώσεις για 12.500 προσλήψεις. Το πόσους τελικά εκπαιδευτικούς θα προσλάβει είναι άγνωστο. Άρα αυτό το μέτρο στήριξης μπορεί εν τέλει να αφορά πολύ λίγους. Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι στη ρύθμιση αυτή δεν περιλαμβάνει τους νέους εκπαιδευτικούς, αυτούς που διορίστηκαν στην εκπαίδευση την τελευταία πενταετία και οι μισθοί τους με το ζόρι ξεπερνούν τα 700 ευρώ. Για την ακρίβεια, αμείβονται με λιγότερα χρήματα από τους αναπληρωτές.
Η κατηγορία αυτών των εκπαιδευτικών δεν μπαίνει στη ρύθμιση, ίσως επειδή όλοι γνωρίζουν πόσοι είναι αυτοί και το υπουργείο Παιδείας δεν θέλει δεσμεύσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αναπληρωτές που θα κάνουν χρήση του μέτρου θα σιτίζονται στις στρατιωτικές λέσχες ή στις φοιτητικές λέσχες. Στις τελευταίες, πάντως, το φαγητό δεν επαρκεί ούτε για τους φοιτητές.
Το μέτρο της αύξηση των δικαιούχων σίτισης φοιτητών δεν είναι μια κίνηση ευαισθησίας από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας, αλλά... υποχρεωτικό. Αυξάνονται οι δικαιούχοι σίτισης, διότι αυξήθηκαν οι οικογένειες που ζουν με το χαμηλό εισόδημα το οποίο προβλέπεται για να ζητήσει κανείς δωρεάν σίτιση στο πανεπιστήμιο ή στο ΤΕΙ όπου σπουδάζει. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι δεν γίνεται καμία αναφορά σε συγκεκριμένο κονδύλι και χρόνο καταβολής, όταν είναι γνωστές οι δραματικές εκκλήσεις των διοικήσεων των ιδρυμάτων ότι το μαχαίρι στις δαπάνες έχει τινάξει στον αέρα τη φοιτητική μέριμνα.
Τέλος, ορθώς αυξήθηκαν, όσο αυξήθηκαν, οι φοιτητικές κλίνες. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η αύξηση αφορά φοιτητές που σπουδάζουν στο λεκανοπέδιο Αττικής και, επειδή κρεβάτια στις υπάρχουσες εστίες δεν φυτρώνουν, θα αξιοποιηθούν διάφορα ξενοδοχεία τα οποία είναι έτοιμα να βάλουν λουκέτο. Με άλλα λόγια, μαζί με τον βασιλικό, δηλαδή τους ξενοδόχους, ποτίζεται και η γλάστρα, στην προκειμένη περίπτωση ταλαίπωροι φοιτητές από την επαρχία.
Το υπουργείο Παιδείας εγκυμονούσε αυτή την ανακοίνωση «ανακούφισης» εκπαιδευτικών και φοιτητών μια ολόκληρη ημέρα. Εδώ ταιριάζει η φράση «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν».
 
Αναδημοσίευση από το alfavita.gr

Ξάνθη: Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αυτοδιαχειριστούν το εργοστάσιο της ΣΕΚΑΠ!

Απόφαση για αυτοδιαχείριση στη ΣΕΚΑΠ πήραν τα δύο σωματεία των εργαζομένων, τα οποία συμπορεύονται πλέον από κοινού για τη διεκδίκηση των θέσεων εργασίας τους αλλά και το μέλλον του εργοστασίου.
Την απόφαση αυτή που έλαβαν οι εργαζόμενοι την Πέμπτη θα κοινοποιήσουν στη διοίκηση του εργοστασίου μετά και την 17η Σεπτεμβρίου, καταλυτική ημερομηνία για την κατάθεση προσφορών για την αγορά της ΣΕΚΑΠ από υποψήφιους ενδιαφερόμενους αγοραστές. 

Οι εργαζόμενοι πρακτικά αποφάσισαν να εκδηλώσουν ενδιαφέρον στον εκκαθαριστή της ΑΤΕ για την πρόθεσή τους να αναλάβουν το εργοστάσιο, ετοιμάζοντας προτάσεις για τη διοίκηση του εργοστασίου, ενώ στο νέο πενταμελές διοικητικό σχήμα θα μετέχουν δύο εκπρόσωποι των σωματείων των εργαζομένων καθώς και τρία άλλα πρόσωπα τα οποία θα επιλέξουν οι εργαζόμενοι. Παράλληλα, εξετάζουν με τη συνδρομή νομικών κύκλων το κατά πόσο αυτό το σχέδιο τους μπορεί να υλοποιηθεί και στην πράξη.

Σε αυτή την κίνηση προχώρησαν μετά και τη συμπλήρωση τριών απλήρωτων μηνών εργασίας, επιλέγοντας την αυτοδιαχείριση από την επίσχεση εργασίας.

Αναδημοσίευση από thrakitoday.com

21-8-1916: Απεργία της Σερίφου

Αναδημοσίευση από το blog "Βαθύ Κόκκινο".

Του Θανάση-29

Οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας οδήγησαν τους εργάτες μεταλλείων της Σερίφου στην εξέγερση το 1916.
Η απεργία ξεκίνησε στις 7 Αυγούστου 1916 όταν οι εργάτες του μεταλλείου αρνήθηκαν να φορτώσουν το μετάλλευμα σε ένα πλοίο με το όνομα «Μανούσι».

Επικεφαλής των απεργών ο Κ.Σπέρας (ιδρυτικό μέλος της ΓΣΕΕ που στο Α’ συνέδριο άνηκε στην ομάδα εκείνη που υποστήριζαν ότι η εργατική τάξη δεν θα πρέπει να έχει πολιτική εκπροσώπηση με την μορφή κόμματος και  για το λόγο αυτό θεωρήθηκε αναρχικός. Μετά την απεργία φυλακίστηκε μαζί με άλλα στελέχη της απεργίας.

Οι εργάτες της Σερίφου  ζητούσαν 8ωρο, αύξηση ημερομισθίου και λήψη μέτρων ασφάλειας. Ο άγγλος ιδιοκτήτης Γρόμαν ζήτησε τη βοήθεια των ελληνικών αρχών και στις 21/8/1916 κατέβασαν απο την  Αθήνα ένα απόσπασμα αστυνομικών δυνάμεων  με σκοπό να καταστείλουν την απεργία.
Οι αστυνομικοί έδωσαν 5 λεπτά διορία στους εργάτες να λήξουν την απεργία και με την εκπνοή της άνοιξαν πυρ. Γυναίκες και παιδιά αντέδρασαν στην καταστολή, όλο το νησί ξεσηκώθηκε  στο πόδι.

Με το τέλος της απεργίας οι συνθήκες εργασίας στο μεταλείο  κάπως καλυτέρευσαν, ήταν μια απο τις πρώτες  ΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΒΑΜΕΝΗ ΟΜΩΣ  ΣΤΟ ΑΙΜΑ.

Νεκροί οι Θ. ΚΟΥΖΟΥΠΗΣ, ΜΙΧ. ΖΩΙΛΗΣ, ΜΙΧ. ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ, Γ. ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ.

Nα τονίσουμε ότι την περίοδο της απεργίας της Σερίφου στο ελληνικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα υπάρχει το ρεύμα του «συντεχνιακού» και ταξικού συνδικαλισμού.
Παρόλο που οι συντεχνίες είναι πλέον ανύπαρκτες την  περίοδο αυτή το «συντεχνιακό πνεύμα» κυριαρχεί στο τρόπο οργάνωσης, δράσης και  λειτουργίας των πρώτων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Λέγοντας «συντεχνιακό πνεύμα» εννοούμε τη συνύπαρξη στην ίδια οργάνωση μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων και μικροεργοδοτών απουσία δηλαδή ταξικής συνείδησης και αλληλεγγύης των κοινών συμφερόντων της τάξης ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Οι οργανώσεις αυτής της περιόδου στηρίζονταν σε  ένα πνεύμα φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης. Συχνά επικεφαλής των οργανώσεων βρίσκονταν παράγοντες άσχετοι με την εργατική τάξη όπως δικηγόροι, κληρικοί, πολιτευτές ακόμη και επιχειρηματίες.

Μετά το 1910 διαμορφώνεται μια νέα γενιά συνδικαλιστικών οργανώσεων. Αυτές εμψυχώθηκαν από εργάτες που είχαν αποκτήσει από μικρές σοσιαλιστικές ομάδες της εποχής, μια σοσιαλιστική κατάρτιση. Ο διεκδικητικός τους χαρακτήρας  ήταν σαφέστερος. Κύριος στόχος να ανυψώσουν το εργάτη και την εργασία του.
Έχει σημασία να τονίσουμε ότι στην Ελλάδα δεν προϋπήρξαν συνδικαλιστικές οργανώσεις πριν τη συνταγματική κατοχύρωση τους όπως είχε συμβεί σε άλλες χώρες. Έτσι η συγκρότηση τους με τη ευλογία της δικηγορίας και της αστικής δημοκρατίας  εμπεριείχε τον κίνδυνο «ενσωμάτωσης».

Ακόμα ότι οι εργοδότες συνήθως εργάζονταν και οι ίδιοι πλάι στους μισθωτούς, αναπτύσσοντας με αυτούς δεσμούς που καθιστούσαν δύσκολη την ανοικτή ταξική αντιπαράθεση, αυτό συνέβαλε και στην αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Από την άλλη έλλειπε το στρώμα της εργατικής αριστοκρατίας.

Η ηρωική απεργία της Σερίφου είναι μία από τις χιλιάδες  μάχες που έδωσε η εργατική τάξη στα πρώτα βήματα της για την υπεράσπιση των συμφερόντων της και στην απελευθέρωση της από τα καπιταλιστικά δεσμά.

* Τοις ποίων ρήμασι πειθόμενοι μωρέ;

  Δεν σε αναγνωρίζω ρε φίλε. Δεν σε αναγνωρίζω ρε άνθρωπε Ελληνα του διαβόητου 21ου αιώνα. Ούτε συμπολίτη θέλω να σε πω, ποτέ σύντροφος άλλωστε δεν ήσουν, εκείνο δε το συνάνθρωπε, εκείνο το ρε πατριώτη, κάπου κάπου σου κόλλαγε και δεν μετάνιωνα την καλημέρα που αντάλλασσα μαζί σου. Ησουνα περήφανος για την προσφυγική καταγωγή σου. Κι ο διπλανός μας ακόμη περισσότερο, εκείνος που ανδρώθηκε στις γερμανικές αλυσίδες παραγωγής αλλά έμεινε λεύτερος, έλεγε, στο πνεύμα. Αμ εκείνη την άλλη τη φιλενάδα μας, την κοσμοπολίτισσα, που της άρεσε η έθνικ μουσική κι έκλαιγε με τα παιδάκια στα φανάρια και για τη δυστυχισμένη καντηλανάφτισσα, τη Ρουμάνα χήρα που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, όχι μόνο δεν την αναγνωρίζω, αλλά δεν θέλω να την ξέρω.
 
  Σας κοιτάω και βλέπω φάτσες τραβηγμένες απ΄ το μίσος. Μια φανατίλα, καλά κρυμμένη πίσω απ΄ το μικροαστισμό σας, έχει ποτίσει ακόμα και τις ρυτίδες των βλεφάρων σας. Το μάτι σας γέμισε απ΄ εκείνους τους κόκκους σκιάς που σπάνε το φως της καλοσύνης, και το δείχνουν όπως είναι, μάτι θεριού πεινασμένου και ματαιόδοξου, μάτι απαίδευτο στο κάλλος. Μόλις δείτε ή ακούσετε πως κάποιος άθλιος ψωροκασίδης, ντυμένος στα μαύρα Ελληναράς, χτύπησε, έσφαξε, έλιωσε έναν όποιον αλλοεθνή, αλλόθρησκο, αλλόδοξο, αλλόχρωμο, μετανάστη, που όμως να μην είναι ματσωμένος τουρίστας που αφήνει γερό πουρμπουάρ, λάμπετε. Γυαλίζει εκείνο το φοβισμένο σκατόψυχο, που έλεγε κι η γιαγιά μου, εγώ σας. Θεριεύει σα μουσολίνικο λοφίο φτιαγμένο από χιτλερικό μουστάκι και στολίζει το καθαρό σας κούτελο σαν κέρατο βερνικωμένο. Θυμώνετε με κάθε ψίθυρο ότι το θύμα ήταν άνθρωπος και δη απόκληρος και δυστυχισμένος, ξωπεταμένος από θεούς κι ανθρώπους, κι είχε κι αυτός κάπου μια μάνα ή ένα παιδί που τον κλαίνε. Στ΄ αρχ... σας, μολογάτε. Να μην ερχότανε. Να μην περιέφερε το σκούρο δέρμα του, ο λιγδιάρης, ο διαφορετικός, ο οπωσδήποτε γι' αυτό το λόγο κλέφτης, φονιάς, απατεώνας.
 
  Σας ξεσκάτισε τη μάνα. Σας μάζεψε τον κήπο. Εφτυνε το γυαλισμένο αυτοκίνητο να μην σας το ματιάσουνε έτσι που το είχε γλείψει κι άστραφτε το χρήμα σας. Κράτησε τα χωράφια και την επιδότησή σας ζωντανά. Χρόνια τώρα, πάνω από δυο δεκαετίες. Εκανε πόρτα στο μαγαζί. Επλυνε γονατιστός και σκάλες και βρωμιές. Σας έβαψε το σπίτι. Κάθε μπουκιά λαδιού και κάθε κόκκος φράουλας έχει μια σταγόνα απ΄ τον ιδρώτα του. Τον ιδρώτα του μετανάστη. Το ακαθάριστο εθνικό σας προϊόν έχει ένα μεγάλο ποσοστό τοις εκατό απ΄ το αίμα του. Εσείς οι Νεοέλληνες, οι φωναχτεροί. Οχι όλοι. Οι μπουρδελοκάφτες, τα πρωταθλητάκια του πισώπλατου μαχαιρώματος, οι κουραδόμαγκες του μόχθου του άλλου, τα φασισταριά της διπλανής πόρτας, εσείς δεν ήσασταν που γινόσασταν έξαλλοι όταν σας έλεγαν τον πατέρα τουρκόσπορο και τη μάνα παστρικιά;
 
  Εχει και αλήτες και φονιάδες ανάμεσό τους, λέτε. Σίγουρα έχει. Οπως έχει κι ανάμεσό μας. Παιδεραστές, λαμόγια, βιαστές, φονιάδες. Ράτσα καθαρή από έγκλημα πού θα την βρείτε ωρέ ρατσιστές, φυλή ανώτερη της τάξης των τιμολογημένων ηλιθίων από επιλογή; Εσείς που δεν μπορείτε να καταλάβετε μήτε γράμμα απ΄ την προτροπή του ποιητή: «Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις...νά τη πετιέται από 'ξαρχής. Αντριεύει και θεριεύει. Και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου...». Καβαλάτε μια μηχανή, με μαύρο μπλουζί φτιαγμένο από παιδιά δούλους στο Μπαγκλαντές, ένα λοστάρι, μια κάμα μαχαιριού δουλεμένη από μετανάστες πάλι, κάπου στην κεντρική Ευρώπη των δανειστών και κυνηγάτε ως δράκους κάτι αφύλαχτα αδύναμα ανθρωπάκια του θεού χωρίς στον ήλιο μοίρα. Κι ύστερα πάτε στη μάνα ή την γκόμενα να σας πλύνει τη ρατσιστική αδρεναλίνη απ΄ τα σώβρακα που βρέχονται γιατί δεν βρήκατε αντίσταση κι ήταν εύκολο το φονικό... Σιγά ρε πατριδοκάπηλοι και πατριδοκλέφτες. Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, λέει ο εθνικός Σολωμός, που δεν ήξερε και καλά τα ελληνικά, είναι η ελευθερία. Οχι από τα σπαρμένα πτώματα Ιρακινών, Πακιστανών, Πολωνών, Αλβανών, των εξαθλιωμένων θυμάτων των καπιταλιστών χορηγών σας... Μάσκες Ελλήνων γεμίσαμε κι η χώρα αιματηρός καρνάβαλος κατάντησε. Τοις ποίων ρήμασι πειθόμενοι μωρέ;
 
* Ω! ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.
 
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Ο μύθος των "συντάξεων μαϊμού" που χτίζουν τα ΜΜΕ!

Αναζητήσαμε σε καθεστωτικά μέσα πληροφορίες σχετικά με τις συντάξεις που καταβάλλονται σε μη δικαιούχους. Οσο κι αν ψάξαμε, τα στοιχεία είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Ετσι, καταλήξαμε σε μια συγκέντρωση πληροφοριών που λόγω όγκου παρατίθενται εδώ περιληπτικά. 
Το στοιχείο που δεν παρουσιάζεται σχεδόν πουθενά, παρά μόνο σε μέσα της αριστεράς είναι ο συνολικός αριθμός των συνταξιούχων που είναι 1.200.000 άνθρωποι περίπου. Στο ΙΚΑ και στις τράπεζες φέρεται να μην έχουν παρουσιαστεί 7.500 συνταξιούχοι. Τα δημοσιεύματα του αστικού-κερδοσκοπικού τύπου λένε για 2.500 θανάτους μεταξύ αυτών αλλά κανείς δεν γράφει αν κάποιος συνεχίζει να εισπράττει παράνομα ή όχι. 
Το πλέον αισχρό είναι ο αριθμός όσων παραπέμφθηκαν στην δικαιοσύνη από τους 7.500, μόνο 58 περιπτώσεις. Από αυτούς, κανένας δεν έχει καταδικαστεί ακόμα, άρα δεν ξέρουμε αν πράγματι ισχύει η ενοχή τους. Με απλά μαθηματικά, τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης παρουσιάζουν το 0,62% του συνόλου των συνταξιούχων σαν απατεώνες, ενώ μόλις το 0,004% σαν κατηγορούμενους που παραπέμπονται. 
Ενα ακόμη στοιχείο είναι μια δήλωση του πασόκου γενικού γραμματέα Θεοχαρη που έχει ξεμείνει και στην τωρινή κυβέρνηση, είπε πως το 10% των συντάξεων είναι αδύνατο να ταυτοποιηθεί με πρόσωπα καθώς καταβάλλεται σε άλλους οργανισμούς ! Ο στόχος είναι να κρύψουν την πραγματική αιτία που είναι η επί δεκαετίες άγρια λεηλασία των αποθεματικών και των περιουσιών των ασφαλιστικών ταμείων από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, μέσα από τις εισφοροαπαλλαγές, την εισφοροδιαφυγή, παρουσιάζοντας την κατάσταση σαν τέτοια που πλέον δεν μπορεί να αντιμετωπιστει παρά μόνο με μέτρα που πλήττουν αναγκαστικά το σύνολο των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Ετσι, ετοιμάζονται να αυξήσουν και άλλο τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και να μειώσουν τις συντάξεις. Την ίδια ώρα, η ανεύρεση γιατρού μέσω τηλεφώνου κοστίζει όσο το τηλεφωνικό σεξ, ενώ 10 σύλλογοι φαρμακοποιών σταμάτησαν την επί πιστώσει χορήγηση φαρμάκων, αναγκάζοντας τους ασφαλισμένους να στήνονται για ώρες στις ουρές των ταμείων για να πάρουν πίσω τα χρήματα που δικαιούνται. 

Εν ψυχρώ δολοφονία απεργών στη Ν. Αφρική!

Τουλάχιστον 18 εργάτες δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από την Νοτιοαφρικάνικη αστυνομία, στα ορυχεία πλατίνας  Μαρικάνα, στα βορειοανατολικό τμήμα  της χώρας,  κατά την διάρκεια απεργίας για αυξήσεις μισθών. Οι εργαζόμενοι απαιτούν 12.500 ράντ (1250 ευρώ) δηλαδή τον τριπλασιασμό του σημερινού τους μισθού. Η απεργία άρχισε στις 10 Αυγούστου και παρέλυσε την παραγωγή στο 3ο μεγαλύτερο ορυχείο πλατίνας στον κόσμο.
Ο -πολλαπλές φορές κατηγορούμενος για διαφθορά- πρόεδρος της χώρας Ζούμα ψέλλισε κάποιες φράσεις καταδίκης της σφαγής λέγοντας ότι στην δημοκρατία πάντα υπάρχει πεδίο για συζήτηση και ειρηνική επίλυση των διαφωνιών, ενώ η ηγεσία των ένστολων εκτελεστών ανακοίνωσε ότι οι αστυνομικοί δέχθηκαν επίθεση με μαχαίρια και για αυτό απάντησαν με αυτό τον τρόπο.
Η στιγμή της εκτέλεσης όπως την αποθανάτησαν κάμερες απο τοπικά τηλεοπτικά κανάλια:


                   
                   
                   



Πηγή άρθρου: athens indymedia

Για φωτογραφίες σχετικά με το γεγονός δείτε το σχετικό άρθρο στο blog resistencias.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ: Σαν σήμερα 17/8/1944 η σφαγή στο "μπλόκο της Κοκκινιάς" από τα τάγματα ασφαλείας!

ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιάννης Αναγνωστόπουλος -alfavita.gr
 
Το ιστορικό γεγονός
Η τριπλή Κατοχή πλησιάζει στο τέλος της. Ο ναζισμός εντείνει τη βαρβαρότητά του ενάντια στον ελληνικό λαό. Σε μια κακόφημη γωνιά της Κοκκινιάς, Γερμανοί με ντόπιους συνεργάτες τους αναθέτουν σε έναν μαυραγορίτη ρόλο καταδότη. Ο μαυραγορίτης συμβάλλει στο Μπλόκο, που οδήγησε στη σύλληψη εκατοντάδων αγωνιστών, στο βασανισμό και την εκτέλεση 315 ηρώων του λαϊκού και ΕΑΜικού κινήματος.
Ηταν 17 Αυγούστου 1944. Περίπου στις 2.30 το πρωί δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω από την Κοκκινιά περιοχές - από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί, Ρέντη, μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά. Μαζί με τους ναζί κατακτητές, καταφθάνει στην προσφυγούπολη, τη «Μικρή Μόσχα», όπως χαρακτηριζόταν η Κοκκινιά, το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περίπου 3.000 οπλισμένοι με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα. Γερμανοί και ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη. Επικεφαλής είναι ο συνταγματάρχης Ι. Πλυντζανόπουλος, ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρος και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς. Στις 6 π.μ. ακούγονται χωνιά στους δρόμους της Κοκκινιάς. Ηταν χωνιά των ταγματασφαλιτών:
«Προσοχή - προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Ολοι οι άνδρες από 14-60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Οσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου!».
Πανικός στα σπίτια και στους δρόμους. Μερικοί κρύβονται σε στέγες, καταπακτές, πηγάδια. Με υποκόπανους γκρεμίζονται οι πόρτες των παραγκόσπιτων. Με βρισιές και κλοτσιές σέρνονται στην πλατεία της Οσίας Ξένης εκατοντάδες αγωνιστές. Αρκετοί εκτελέστηκαν στα σπίτια τους.
Γυναικόπαιδα οδύρονται, ακολουθώντας τους συλληφθέντες. Οι Γερμανοί καίνε σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες λεηλατούν άλλα σπίτια, βρίζουν και χτυπούν τα γυναικόπαιδα. Μια ομάδα ΕΛΑΣιτών αντιστέκεται και έχει θύματα. Γύρω στις 8 π.μ., η πλατεία και οι γύρω δρόμοι πλημμύρισαν από 25.000, περίπου, κατοίκους. Οι Γερμανοί τους χωρίζουν σε ομάδες και πεντάδες, γονατισμένες, με το κεφάλι ψηλά, ώστε οι κουκουλοφόροι να υποδείξουν όποιον θέλουν. Αρκετοί λιποθυμούν από τη ζέστη και τη δίψα. Οι γυναίκες που προσπαθούν να δώσουν λίγο νερό και ψωμί στους συλληφθέντες κακοποιούνται από τους ναζί.
Κοντεύει μεσημέρι. Στην πλατεία εμφανίζονται ελάχιστοι κουκουλοφόροι Κοκκινιώτες. Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, βλέπει μέσα στο πλήθος τον λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου. Ειρωνικά, του λέει «τα σέβη μου λοχαγέ» και δίνει το σύνθημα. Με ξιφολόγχη του βγάζουν ένα μάτι, του σκίζουν τα μάγουλα και τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος, ζητώντας να προδώσει. Ο ΕΛΑΣίτης φωνάζει: «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν!». Τον σέρνουν και τον κρεμούν. Πριν ξεψυχήσει, πρόλαβε να φωνάξει: «Πατριώτες εκδίκηση!!!».
Ο τόπος εκτέλεσης ήταν κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης. Στη μάντρα του υφαντουργείου Παγιασλή, στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θειρών. Η μάντρα γεμίζει με παλικάρια. Ο Γερμανός που βρίσκεται στη Μάντρα εκτελεί τους αγωνιστές, πίνοντας συνεχώς ούζο. Πίνει, βρίζει, πυροβολεί και κραυγάζει «άλες κόμουνιστ καπούτ» («Ολοι οι κομμουνιστές θα πεθάνουν»).
Μια ομάδα εφεδροΕΛΑΣιτών, με επικεφαλής την ξακουστή αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη, κρύβεται σε σπίτια συναγωνιστών, στη Νεάπολη, στο βόρειο τμήμα της πόλης. Οι Γερμανοί, πληροφορημένοι από προδότη, γύρω στις 11 π.μ., με καμιόνια ζώνουν την περιοχή και βάζουν φωτιά σε σπίτια. Γερμανοτσολιάδες συλλαμβάνουν, χτυπούν και οδηγούν στη Μάντρα την αντάρτισσα, που τους έλεγε: «Προδότες σαν και εσάς εγώ έφαγα 65!»
Την ώρα της σύλληψης της Διαμάντως Κουμπάκη και της Αθηνάς Μαύρου, στην ίδια περιοχή μια ομάδα ΕΛΑΣιτών, με επικεφαλής τον Θεόδωρο Μακρή, δίνει γενναία μάχη. Κάποιοι ξέφυγαν από το γερμανικό κλοιό. Νεκροί έπεσαν ο Θεόδωρος Μακρής και ο Ιταλός αντιφασίστας, Νίνο ή Πέτρος, που είχε προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ.
Στην πλατεία εκατοντάδες γυναίκες προσπαθούν να ξεδιψάσουν τους αγωνιστές. Οι δήμιοι σπάνε τις στάμνες, βρίζουν και κλοτσάνε τις γυναίκες. Τα παιδιά σπαράζουν. Οι ναζί και οι «Ελληνες» συνεργάτες σαρκάζουν. Ο αγωνιστής Κώστας Περιβόλας, καθώς τον διαλέγουν για εκτέλεση, ορμά πάνω στον Ι. Πλυντζανόπουλο και τον πιάνει από το λαιμό. Ο δήμιος τον εκτελεί επί τόπου. Λίγο μετά το μεσημέρι, σταματούν οι εκτελέσεις.

Παράλληλες εκτελέσεις
Πριν τις εκτελέσεις στη Μάντρα, έγιναν κι άλλες ομαδικές εκτελέσεις, στα Καμένα, όπου εκτελέστηκαν 46 αγωνιστές, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στα Καμένα, με καμιόνια από την Οσία Ξένη. Πενήντα άλλοι εκτελέστηκαν στα Αρμένικα. Σαράντα κάηκαν ζωντανοί στο Σχιστό. Αλλοι δολοφονήθηκαν στους δρόμους και στα σπίτια τους. Συνολικά 315 ήταν τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.
Στη Μάντρα σωρός τα πτώματα. Το αίμα πότιζε το χώμα. Οι Γερμανοί διατάζουν τους κουκουλοφόρους να σκυλέψουν τους νεκρούς. Τα κτήνη ορμούν πάνω στους νεκρούς και αρπάζουν όσα αντικείμενα αξίας βρήκαν. Ρολόγια, δαχτυλίδια, βέρες κ.λπ. Αλλά επειδή την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη κανείς, οι Γερμανοί, πριν ολοκληρώσουν το ανοσιούργημά τους, εκτέλεσαν και κάποιους προδότες, μεταξύ των οποίων τους Μπατράνη και Μπεμπέκογλου.
Το Μπλόκο έληξε στις 6 μ.μ. με διάλεγμα περίπου 8.000 Κοκκινιωτών ομήρων, που οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Οι όμηροι, σε φάλαγγα ανά τετράδες, περπάτησαν 7 χιλιόμετρα, εξαντλημένοι από την πολύωρη βαρβαρότητα.
Ο όμηρος, μαχητής του ΕΛΑΣ της Αγ. Σοφίας Πειραιά, Μιχάλης Γρηγοράκης, θυμόταν έναν από τους συνοδούς ταγματασφαλίτες, που σ' όλη τη διαδρομή φώναζε: «Δεν είναι η Κοκκινιά εδώ. Η Γερμανία είναι εδώ. Πάρτε το χαμπάρι. Θα πεθάνετε όλοι». Από το Χαϊδάρι περίπου 1.800 άτομα στάλθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα Μανχάιμ, Νταχάου, Μπούνχεβαλντ, Μπίπλις, Αουσβιτς κ.α.
 
Αθώωση των προδοτών
Οι ηρωικοί νεκροί της Κοκκινιάς «ξαναστάθηκαν» μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, καθώς το Μάρτη του 1947 το Γ` Δικαστήριο δωσιλόγων αθώωσε τους προδότες εγκληματίες Πλυτζανόπουλο και Σγούρο (πρωταγωνιστές της σφαγής). Ο Πλυτζανόπουλος έγινε υποστράτηγος του κυβερνητικού στρατού. Ο Σγούρος διορίστηκε διοικητής του 3ου Τάγματος Μακρονήσου. Και ο Ν. Μπουραντάς απαλλάχθηκε, παρότι στο Β` Δικαστήριο δωσιλόγων, αναφερόμενος στο Μπλόκο, ομολόγησε ότι «διευκόλυνε το έργο της Ειδικής και των Ταγμάτων»! Ο ανιψιός του Πλυτζανόπουλου έγινε δήμαρχος Κοκκινιάς επί χούντας και στον τόπο του Μπλόκου τοποθέτησε επιγραφή, που έγραφε: «Προδόται και μασκοφόροι κομμουνισταί, και εαμίται, ελασίται, παρέδωσαν εις τους βαρβάρους κατακτητάς την 17ην Αυγούστου 1944, αγνούς πατριώτας αγωνιστάς της Εθνικής Αντίστασης. Τέκνα ηρωικά της Νίκαιας, οι οποίοι και εξετελέσθησαν εις τον χώρον τούτον».
 
 

Η τρόικα κλείνει και τα δημοτικά σχολεία!

Κάτι παραπάνω από ορατό είναι το ενδεχόμενο οι σχολικές μονάδες να μην έχουν την δυνατότητα να καλύψουν ούτε καν τα λειτουργικά τους έξοδα τη νέα σχολική χρονιά επισημαίνει η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) σε επιστολή της προς τον υπουργό Παιδείας, Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο. Στην ίδια επιστολή ζητά άμεση συνάντηση με τον υπουργό «προκειμένου να διευθετηθεί το ζήτημα της καταβολής της δεύτερης δόσης από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους (ΚΑΠ) προς τους δήμους».
Η Δ.Ο.Ε.παρά τα εξουθενωτικά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο διδασκαλικός κόσμος,δεν προβάλλει αυτήν την ώρα τα δικά του πιεστικά οικονομικά αιτήματα αλλά προβλήματα που αφορούν την δυνατότητα λειτουργίας και βιωσιμότητας των σχολικών μονάδων και αγωνίζεται γι'αυτά.
Σε επόμενο σημείο της επιστολής τους προς τον Κ.Αρβανιτόπουλο, οι εκπρόσωποι του διδασκαλικού κόσμου επισημαίνουν ότι εκκρεμεί από την περασμένη χρονιά η καταβολή της δεύτερης δόσης, η οποία αναμενόταν να καταβληθεί τον Απρίλιο.
«Κατά συνέπεια επιβάλλεται η άμεση εκταμίευσή της, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η δραματική οικονομική κατάσταση των σχολείων εγκυμονεί σοβαρά προβλήματα για την ομαλή λειτουργία τους» τονίζεται στην επιστολή.
Η Διδασκαλική Ομοσπονδία,ζητά να δοθεί έκτακτη επιχορήγηση στις σχολικές επιτροπές, δεδομένου ότι η πρώτη δόση του 2012, που δόθηκε τον Φεβρουάριο, ήταν μειωμένη κατά 33% σε σχέση με το 2011, ενώ παράλληλα έχει αυξηθεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης του πετρελαίου.
«Είναι σίγουρο πως τα σχολεία θα αδυνατούν να αγοράσουν το πετρέλαιο που απαιτείται για τη θέρμανση τον επόμενο χειμώνα» επισημαίνουν χαρακτηριστικά.
Η ΔΟΕ, επιθυμεί να εξαιρεθούν οι σχολικές επιτροπές από την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα.

Καταγγέλει εξάλλου, την απόφαση της κυβέρνησης για πρόσληψη μόλις 200 εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τη στιγμή που οι αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης αναμένεται να ξεπεράσουν τις 5.000.

Με αιτήματα που αφορούν τα λειτουργικά προβλήματα και τα προβλήματα βιωσιμότητας των σχολικών μονάδων ανά την επικράτεια, η ΔΟΕ έχει εξαγγείλει ήδη την πρώτη απεργία της για τις 12 Σεπτεμβρίου, ενώ στις 11 Σεπτεμβρίου, ημέρα του αγιασμού, οι δάσκαλοι θα προχωρήσουν σε συμβολικό αποκλεισμό των διευθύνσεων εκπαίδευσης σε όλη τη χώρα.
Την στιγμή που η πολιτική απαξίωσης της δημόσιας παιδείας φθάνει στο αποκορύφωμά της, σε συνέχεια των πολιτικών της προηγούμενης κυβέρνησης και της Α. Διαμαντοπούλου, αλλά και της διαχρονικής πολιτικής καταστροφής της δημόσιας παιδείας η οποία έχει ακολουθηθεί, οι εκπρόσωποι του διδασκαλικού κόσμου κορυφώνουν τις κινητοποιήσεις τους με σκοπό όχι να αποκομίσουν ίδια οικονομικά οφέλη, παρά τα έντονα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, αλλά με σκοπό ένα βιώσιμο και λειτουργικό δημόσιο σχολείο

Πηγή: iskra.gr
 
Διαβάστε στον παραπάνω σύνδεσμο, ολόκληρη την επιστολή της ΔΟΕ προς τον υπουργό παιδείας.