Στοπ στο «Καλημέρα Ήλιε»

Απαγορευμένος κηρύσσεται ο μέχρι τώρα «ύμνος» του ΠΑΣΟΚ : «Καλημέρα Ήλιε» του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου, λόγω … Μεσοπρόθεσμου.

Συγκεκριμένα, η κόρη του κορυφαίου συνθέτη, Μυρσίνη Λοΐζου, απέστειλε ανοιχτή επιστολή γραμμένη σε σκληρό ύφος προς τον Πρωθυπουργό.
Με αυτή γνωστοποιεί ότι στο εξής απαγορεύει να χρησιμοποιείται το τραγούδι «Καλημέρα Ήλιε» σε οποιαδήποτε εκδήλωση ή δραστηριότητα του ΠΑΣΟΚ ή της κυβέρνησης.

«Δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων» γράφει μεταξύ άλλων η κ. Λοΐζου, υπογραμμίζοντας:

«Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα».

Και καταλήγει λέγοντας ότι «επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε. Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει».


Έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Να δέχονται επιθέσεις από παντού..

Για τον υποτιθέμενο βιασμό ζευγαριού από Αφγανούς στην Πάτρα!


Της Ντίνας Τζουβάλα

Το ψέμα
Όσοι και όσες έχουν και την ελάχιστη επαφή με το Διαδίκτυο, σίγουρα τις προηγούμενες μέρες έπεσαν πάνω στην «είδηση»: Αφγανοί βίασαν στην Πάτρα ζευγάρι (άντρα και γυναίκα) Ελλήνων. Φυσικά τα μπλογκ και τα σάιτ της (δεδηλωμένης και μη) ακροδεξιάς οργίασαν. Εξίσου φυσικά, όταν η είδηση διαψεύστηκε, κανείς δεν βρήκε το θάρρος να απολογηθεί για το ανακριβές όσων αναπαράγονταν, όσο προφανώς και για τα ρατσιστικά σχόλια που συνόδευαν την «είδηση».

Όπως λοιπόν στη δημοκρατία, έτσι και στη λογική της ακροδεξιάς, αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Αν περιδιαβεί κάποιος τα σχετικά μπλογκ, θα δει δύο ειδών «άμυνες» απέναντι στην πανηγυρική διάψευση των όσων διαδίδονταν.

Η πρώτη είναι ότι η Αστυνομία «συγκάλυψε το περιστατικό» και ότι «δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουν κάτι τέτοιο να μαθευτεί». Θα παρακάμψω τη φαιδρότητα της «φιλομεταναστευτικής» Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία συστηματικά ξυλοκοπεί και εξευτελίζει μετανάστες, καλύπτει τα φασιστικά πογκρόμ και αρνείται να καταγράψει τις καταγγελίες για ρατσιστικές επιθέσεις. Το πραγματικά ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι ο καθένας (βασικά όχι ο καθένας: η ακροδεξιά) μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει και η έλλειψη αποδείξεων για τα λεγόμενά του απλά να επιβεβαιώνει την ύπαρξη μιας συνομωσίας που τεχνηέντως αποκρύπτει την Αλήθεια. Στη λογική αυτή, ο αριθμός των μεταναστών στην Ελλάδα –νομίμων και παρανόμων – είναι αυτός που θα αποφασίσει κάθε φορά ο Καρατζαφέρης ή ο Άδωνης, έτσι, χωρίς καμία περαιτέρω τεκμηρίωση. Στην ίδια λογική, οι «ξένοι» από τη μία «μας κλέβουν τις δουλειές» και από την άλλη είναι «όλοι εγκληματίες». Οι τελευταίοι δύο ισχυρισμοί δεν είναι απλά ψευδείς. Είναι και προσβλητικοί.: όχι για τους μετανάστες, αλλά για τους έλληνες και τις ελληνίδες, καθώς από τα παραπάνω συνεοάγεται ότι οι νυν άνεργοι και άνεργες δούλευαν μέχρι πρότινος στο οργανωμένο έγκλημα, απ’ όπου και τους εκτόπισαν οι ξένοι εγκληματίες. Πολύ παράξενα πράγματα.

Η δεύτερη «άμυνα» είναι ακόμα πιο αστεία από την πρώτη. Σε όλες - μα όλες - τις σχετικές συζητήσεις, παρουσιάζεται κάποια ή κάποιος που ισχυρίζεται ότι ένας φίλος μιας ξαδέλφης του (ή ένας ξάδελφος μιας φίλης του) που δουλεύει σε νοσοκομείο της Πάτρας επιβεβαιώνει το περιστατικό, για το οποίο μάλιστα διηγείται γλαφυρά αποτροπιαστικές λεπτομέρειες. Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη που το έχω παρατηρήσει, αλλά στην Ελλάδα υπάρχει σε κάθε παρέα κάποια ή κάποιος που ξέρει (από φίλο ξαδέλφης ή ξάδελφο φίλης του) ότι: 1) ο τάδε αστέρας είναι ομοφυλόφιλος, 2) στις 25 Μαρτίου η χώρα θα πτωχεύσει και 3) ο δείνα πολιτικός έχει καρκίνο. Πρόκειται για έναν ενδιαφέροντα τρόπο να διηγείται κανείς οτιδήποτε του κατέβει στο κεφάλι, το πιο ενδιαφέρον όμως είναι η ίδια η σχέση με τον υποτιθέμενο πληροφοριοδότη: πάντα τόσο κοντινή, ώστε να επιβάλλει την εμπιστοσύνη στα «λεγόμενα» του φίλου/ξαδέλφου, ταυτόχρονα όμως και τόσο μακρινή, ώστε σε περίπτωση διάψευσης, για τον τελευταίο να μην προκύπτει ποτέ καμία ευθύνη.

Το ταμπού
Το συγκεκριμένο ψέμα όμως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως τέτοιο. Αυτοί που το σκαρφίστηκαν και το διέδωσαν δεν είπαν π.χ. ότι βιάστηκαν δύο γυναίκες, αλλά ότι βιάστηκε ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Η συγκεκριμένη επιλογή δεν μοιάζει τυχαία. Δεν έχει μάλιστα τόσο να κάνει με τον υπαινιγμό της ταπείνωσης να βιάζεται η γυναίκα/κόρη ενώπιον του άνδρα/πατέρα της –ταπείνωση που σε εμπόλεμες καταστάσεις έχει χρησιμοποιηθεί συστηματικά ως βασανιστήριο. Νομίζω ότι έχει περισσότερο να κάνει με την υπέρτατη ταπείνωση του να βιάζεται ένας άνδρας, και μάλιστα ενώπιον της συντρόφου του. Η πρόθεση - συνειδητή ή μη - πίσω από το ψέμα είναι, λοιπόν, να εκμαιεύσει την αντίδραση «εντάξει να βιάζουν γυναίκες. Αλλά και άνδρες; Που θα φτάσει αυτή η κατάσταση;». Η επιτυχία εδώ συνίσταται στην ενεργοποίηση, ως αντανακλαστικού, τη πεποίθησης ότι ο άνδρας-θύμα βιασμού είναι διπλά ταπεινωμένος, καθώς «υποβιβάζεται» σε γυναίκα: ένα πλάσμα που δεν ελέγχει το σώμα και τη σεξουαλικότητά του, ένα πλάσμα που το «γ…άνε». Στο σημείο αυτό, λοιπόν, τίθεται και το όριο του τι μπορεί να «αντέξει» η ελληνική κοινωνία.

Κοντά σε αυτά, ο υποτιθέμενος βιασμός του συγκεκριμένου άνδρα από κάποιους Αφγανούς «επιβεβαιώνει» την υπόθεση ότι «αυτοί» είναι σεξουαλικά ακόρεστοι [1] και «ανώμαλοι», έτοιμοι να βιάσουν ανά πάσα στιγμή άνδρες, γυναίκες, παιδιά - ακόμα και ζώα, όπως προπαγανδίζουν διάφοροι εκπρόσωποι της άκρας δεξιάς. Η εικόνα του έκφυλου ανατολίτη είναι κλισέ στο πλαίσιο τέτοιων αφηγήσεων.

Εντελώς παρενθετικά δε, η εικόνα αυτή διαθέτει και το «γηγενές» αντίστοιχό της. Πρόκειται για τους (έλληνες και ελληνίδες) ομοφυλόφιλους/ες και λοιπούς «ανώμαλους», που προφανώς δεν «αξίζουν» τον τίτλο του έλληνα και της ελληνίδας. Κάνω αυτή την παρατήρηση για να έχουμε στο μυαλό μας κάτι που συχνά ξεχνάμε: Η ακροδεξιά στοχοποιεί αρχικά τους μετανάστες και τις μετανάστριες, στο ρεπερτόριό της όμως ακολουθεί μια μακρά σειρά ομάδων (αριστεροί, ομοφυλόφιλοι, μη-εθνικώς σκεπτόμενοι)· σε τελική ανάλυση, το σύνολο των υποτελών τάξεων.

Η (μισή) αλήθεια
Θεωρείτε πιο πιθανό να πέσετε θύμα βιασμού στην Πλατεία Βάθη ή στο σαλόνι του σπιτιού σας; Η ερώτηση μπορεί να ακούγεται σκανδαλώδης. Παρ΄όλα αυτά - και μολονότι οι στατιστικές που αφορούν στους βιασμούς είναι περιορισμένες, αφού η πλειονότητα των θυμάτων δεν καταγγέλλει την πράξη ̶ , έρευνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό κατατείνουν σε ένα κοινό συμπέρασμα: Η πλειονότητα των γυναικών που πέφτουν θύματα βιασμού γνωρίζουν το θύτη. Πρόκειται συχνά για κάποιο συγγενή ή οικογενειακό φίλο, για το σύζυγο ή το σύντροφο του θύματος ή τέλος για κάποιο συνάδελφο ή εργοδότη. Συνεπώς, η εικόνα του άγνωστου (αλλοδαπού) βιαστή, που επιτίθεται σε μια γυναίκα σε κάποιο έρημο μέρος, αντιπροσωπεύει μεν ένα μέρος της αλήθειας, αλλά πολύ μικρό.

Η προπαγάνδα για τους αλλοδαπούς που βιάζουν τις γυναίκες «μας» έχει πολλές και ενδιαφέρουσες διαστάσεις.

Πρώτον, στηρίζεται στο ιδεολόγημα ότι στο βιασμό καταφεύγουν όσοι δεν μπορούν να επιτύχουν συναινετικές ερωτικές επαφές. Ευτυχώς, χάρη και στη συμβολή του φεμινιστικού κινήματος, έχει καταδειχθεί τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1970 ότι ο βιασμός μικρή σχέση έχει με το σεξ καθ’ εαυτό ή την έλλειψή του. Σχετίζεται περισσότερο με την απαίτηση των ανδρών να έχουν «πρόσβαση» στα σώματα των γυναικών που έχουν υπό την εξουσία τους ανά πάσα στιγμή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στην Ελλάδα ο βιασμός εντός γάμου ποινικοποιήθηκε μόλις το 2006 (απίστευτο κι όμως πραγματικό…), καθώς θεωρούνταν (κατά την άποψή μου, ακόμα θεωρείται σε ένα βαθμό) καθήκον της γυναίκας να έχει ερωτικές επαφές με το σύζυγό της ανά πάσα στιγμή. Δεύτερον, και επειδή είναι γνωστό ότι μαζί με την πατρίδα και τη θρησκεία πάει αγκαζέ και η οικογένεια, η εικόνα του «ξένου» (με τη διπλή έννοια: αλλοδαπού και αγνώστου) βιαστή αποκρύπτει, ομολογουμένως με μεγάλη επιτυχία, αυτό που αποδεικνύουν οι στατιστικές: ότι ο χώρος της οικογένειας και γενικά της οικειότητας είναι πολύ επικίνδυνος για τη σεξουαλική αυτοδιάθεση και αξιοπρέπεια των γυναικών. Τρίτον, υπονοείται (ενίοτε λέγεται και σαφώς) ότι ο βιασμός από έναν αλλοδαπό είναι διπλά ατιμωτικός, εφόσον έγινε από κάποιον «κατώτερο». Και τέλος, πίσω από αυτή την «ιερά οργή», κρύβεται το μίσος για τις γυναίκες που έχουν συναινετικά σεξουαλικές και συναισθηματικές σχέσεις με αλλοδαπούς άνδρες. Φυσικά δεν ισχύει το ίδιο για τους χιλιάδες έλληνες πελάτες αλλοδαπών εκδιδόμενων γυναικών, που ως έλληνες άντρες υπόκεινται σε άλλα μέτρα...

Η «είδηση» για το βιασμό του ζευγαριού στην Πάτρα, λοιπόν, μολονότι ψευδής η ίδια, κρύβει μέσα της μεγάλες αλήθειες. Μπορεί το «περιστατικό» να μην υπήρξε παρά στη νοσηρή φαντασία των ελληνόψυχων της περιοχής, η διάδοσή του όμως μαρτυρά πολλά για τις αντιλήψεις αυτών που το επινόησαν. Για να είμαστε δίκαιοι, ωστόσο, η «ευρηματικότητα» αυτή δεν αποτελεί αποκλειστικά δικό τους προνόμιο. Αντίθετα, ανήκει σε μια σχολή σκέψης που πάει αρκετά μακριά και πολύ πίσω στο χρόνο - αν μάλιστα εξακολουθήσει να κερδίζει έδαφος στην ελληνική κοινωνία, σε λίγο θα αρχίσουμε να (ξανα)ακούμε για τους κομμουνιστές που έκαψαν το Ράιχσταγκ.

[1] Για μια παρόμοια αντιμετώπιση της σεξουαλικότητας των μαύρων ανδρών στις ΗΠΑ ενδιαφέρον έχει το άρθρο του Daniel Mang «Φυλή, τάξη και οι αντιφάσεις της αρρενωπότητας» στο http://www.qvzine.net/qv4/no03.html

Πηγή rednotebook.gr.

Σχόλιο: Ένας λόγος που αναδημοσιεύω αυτό το άρθρο είναι γιατί τον τελευταίο καιρό με αφορμή τέτοιες διαδόσεις έχει προβληματιστεί και τρομοκρατηθεί αρκετός κόσμος, χωρίς να βλέπει τις "συμπτώσεις" τέτοιων ιστοριών.

Επίσης τις προηγούμενες μέρες είχε ακουστεί και η ιστορία του βιασμού (ή απόπειρας βιασμού) μιας γυναίκας από μετανάστες σε κεντρικό σημείο της Πάτρας, η οποία έκανε το γύρο του διαδικτύου ακολουθούμενη από σχόλια όπως "πογκρόμ τώρα" κλπ. Όμως όπως αποδείχτηκε λίγες μέρες μετά από έρευνες της αστυνομίας η αλήθεια ήταν ότι η συγκεκριμένη γυναίκα ήταν χρήστης ναρκωτικών κι είχε χτυπηθεί από εμπόρους (βλ. σχετικό link εδώ).

Λέμε ναι στο "παγωτό" κι όχι στο "παγωτό γλύκισμα"!

Τον τελευταίο καιρό έχει τύχει να ακούσω και να διαβάσω διάφορα σχετικά με τα τυποποιημένα παγωτά και τα συστατικά που περιέχουν. Γι' αυτό αναδημοσιεύω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το epirusonline:

Πληροφορίες για τι πρέπει να προσέχουν οι καταναλωτές όσον αφορά την κατανάλωση των παγωτών αλλά και λεπτομέρειες για την ποιότητά τους σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν δίνει με ανακοίνωσή του το Ινστιτούτο Καταναλωτών Ηπείρου (ΙΝΚΑ).
Στην ανακοίνωση του το ΙΝΚΑ σημειώνει τα εξής:
Ο Έλληνας καταναλωτής κάθε φορά που επισκέπτεται τα σημεία πώλησης παγωτού βρίσκεται μπροστά σε ψυγεία γεμάτα ετικέτες διαφόρων εταιρειών, ονομασίες παγωτών με μικρούς και μεγάλους τίτλους, τοπικής και εθνικής προέλευσης ακόμη και Ευρωπαϊκής Προέλευσης που ανταγωνίζονται για αυξημένους τζίρους.
Το ΙΝΚΑ Ιωαννίνων επισημαίνει και συνιστά στους Έλληνες καταναλωτές να προτιμούν τα προϊόντα των τοπικών παραγωγών που μπορούν να ελέγχουν ευκολότερα, δίνοντας μεγάλη προσοχή στα πραγματικά φρέσκα προϊόντα.
Προσοχή σε όλα τα παγωτά ατομικά, οικογενειακά και χύμα, με οποιαδήποτε εμφάνιση, πύραυλο, χωνάκι, σε κύπελλο, σε ξυλάκι, σάντουιτς, με διάφορες επικαλύψεις σοκολάτας κ.λ.π.
Μην επιλέγετε παγωτά μόνο με τις γευστικές προτιμήσεις σας και τις αισθησιακές συσκευασίες τους.
Μπορεί το παγωτό από τη φύση του να συνδέεται με την απόλαυση και τη χαρά, και πρόταση για επιδόρπιο, όμως η αλόγιστη κατανάλωσή του έχει και κινδύνους.
Επειδή το βασικό κορμό κατανάλωσης των παγωτών αποτελούν οι παιδικές και εφηβικές ηλικίες το ΙΝΚΑ Hπείρου σας ενημερώνει ότι εταιρείες παγωτού:
• Παράγουν και πωλούν «παγωτό γλύκισμα» αντί για παγωτό
• Παράγουν και πωλούν παγωτά χωρίς γάλα
• Παράγουν παγωτά με κύριο συστατικό τα λίπη.
Σας ενημερώνουμε και δώστε προσοχή στα πιο κάτω:
Το παγωτό που πωλείται σήμερα στα καταστήματα – κυρίως σε τυποποιημένη μορφή – ελάχιστα θυμίζει σε γεύση και ποιότητα το παγωτό, όπως παρασκευαζόταν πριν από χρόνια. Το παγωτό πλέον δεν είναι γαλακτοκομικό προϊόν, αφού το γάλα δεν είναι κύριο συστατικό του. Είναι το τρίτο, τέταρτο σε ποσότητα. Άλλωστε, πολλές εταιρείες παγωτών δεν γράφουν στις συσκευασίες τους «παγωτό», αλλά «παγωμένο γλύκισμα».
Με μια απλή, αλλά προσεκτική παρατήρηση στις συσκευασίες των παγωτών που πωλούνται σε καταστήματα, μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι ελάχιστα παγωτά περιέχουν πλήρες γάλα. Μάλιστα στον πίνακα με τη διατροφική αξία του παγωτού, ο οποίος υπάρχει στην ετικέτα, το ασβέστιο - κύριο συστατικό του γάλακτος - δεν αναφέρεται καθόλου.
Πριν από χρόνια ένα αυθεντικό παγωτό βανίλια παρασκευαζόταν από γάλα πλήρες, λίγη βανίλια, κρόκοι αυγών και ζάχαρη. Σήμερα, σε ελάχιστες περιπτώσεις ένα παγωτό βανίλια διαθέτει ακριβώς τα ίδια υλικά: το πλήρες γάλα έχει αντικατασταθεί από… πολύ μικρή ποσότητα γάλακτος – πολλές φορές σε σκόνη -, ή βανίλια από …άρωμα βανίλιας, ενώ είναι πιθανόν να έχουν προστεθεί συντηρητικά.
Η μικρή ποσότητα γάλακτος είναι ό,τι χειρότερο για τα παιδιά, που καταναλώνουν το καλοκαίρι μεγάλες ποσότητες παγωτού. Οι γονείς τους μπορεί να νομίζουν ότι τρώγοντας παγωτό παίρνουν ασβέστιο, αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Αντιθέτως, προσλαμβάνουν μεγάλες ποσότητες φυτικών λιπών που είναι επικίνδυνα για την υγεία.
«Το λίπος της ινδικής καρύδας, το φοινικέλαιο και το λίπος σοκολάτας είναι από τα χειρότερα. Θεωρούνται επιβλαβή για την καρδιακή υγεία, ενώ αυξάνουν το κίνδυνο παχυσαρκίας (υψηλά επίπεδα χοληστερόλης και σακχάρου).
Θερμίδες και Λιπαρά στα λάιτ
Μεγάλη προσοχή στους διατροφικούς ισχυρισμούς των παγωτών λάιτ, «0% λιπαρά», πρέπει να δίνουν οι καταναλωτές προκειμένου να μην παραπλανούνται . «οι καταναλωτές πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως η έννοια light δεν σημαίνει ότι δεν έχει καθόλου θερμίδες ή ότι έχει πολύ λίγες θερμίδες». π.χ.Ένα από τα παγωτά που κυκλοφορούν ευρέως στα ψυγεία γράφει στη συσκευασία του ότι έχει 0% ζάχαρη. Παρ’ όλα αυτά, περιέχει 13,6% λιπαρά (ανά 100 γρ.).
Το χρώμα στα παγωτά είναι συνήθως αποτέλεσμα χρωστικών ουσιών.
Το πιο υγιεινό και λιγότερο επικίνδυνο παγωτό, τονίζουν οι διατροφολόγοι, είναι μόνο αυτό που φτιάχνουμε μόνοι μας στο σπίτι.
Οι παγίδες των παγωτών
1. Τα «λάιτ» και «0% ζάχαρη»: η απουσία ζάχαρης μπορεί να συνοδεύεται από 13% λιπαρά.
2. Το χρώμα: Σε κάποιες περιπτώσεις είναι αποτέλεσμα χρωστικών ουσιών και όχι το φυσικό χρώμα των φρούτων.
3. Η σοκολάτα: Πολλές φορές είναι απομίμηση.
4. Φυτικά λιπαρά: Στις περισσότερες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται κακής ποιότητας λίπη (όπως φοινικέλαιο, ινδικής καρύδας, λίπος σοκολάτας) που θεωρούνται από τα πιο επιβλαβή.
Για όλα αυτά, οι επιστήμονες εφιστούν την προσοχή, επισημαίνοντας ότι το παγωτό είναι ένα ευπαθές τρόφιμο. Αν αφεθεί να λιώσει εντός ή εκτός ψυγείου και εν συνεχεία ψυχθεί εκ νέου, όχι μόνο επιφέρει αλλοιώσεις στη γεύση του, αλλά αυξάνει τον κίνδυνο να αναπτυχθούν μικρόβια - και σε τέτοια περίπτωση υπάρχει κίνδυνος τροφικής δηλητηρίασης. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να αποφεύγουμε τα παγωτά που εξ όψεως τουλάχιστον δείχνουν «ύποπτα».

Καταγγελία για τραμπουκισμούς στην πλατεία Συντάγματος!

Ομάδα της λεγόμενης περιφρούρησης, εκμεταλλευόμενη τη χαμηλή προσέλευση κόσμου και συνεπικουρούμενη από ακροδεξιούς, επιτέθηκε στο «Χώρο Αριστερά στη Πλατεία» με τραμπούκικες διαθέσεις σε όποιον βρισκόταν εκεί εκείνη την ώρα.
Φωνάζοντας ότι η αριστερά δεν έχει θέση στη πλατεία, έκαναν αλυσίδες, έσπρωξαν, χτύπησαν, αναποδογύρισαν τραπεζάκια, πέταξαν τις προκηρύξεις και με κοπίδι έσκισαν το πανό που έφερε το τίτλο του χώρου. Δείχνοντας ξεκάθαρα ότι το πρόβλημά τους δεν είναι η περιφρούρηση δήθεν του «αυθόρμητου και του ακομμάτιστου» αλλά ο εξοβελισμός του οποιουδήποτε αμφισβητεί και αντιστέκεται στο σύστημα που τελικά υπηρετούν.
Με αυτήν τους την επίθεση αποδεικνύεται ότι οι δυνάμεις που, στο όνομα του ακομμάτιστου, συνεπικουρούσαν στην απαγόρευση παρέμβασης αριστερών οργανώσεων και σχημάτων, σωματείων και άλλων συλλογικοτήτων άφησαν χώρο να πάρουν το πάνω χέρι αντιδραστικές δυνάμεις και να οδηγηθούμε σε αυτές τις καταστάσεις.
Καλούμε αριστερές οργανώσεις, συνδικαλιστικά σχήματα και σωματεία, συλλογικότητες γειτονιάς, λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές ανέργων και όποιον άλλο θέλει να αντιδράσει δίνοντας πολιτική απάντηση στη προσπάθεια προβοκαρίσματος και άλωσης από αντιδραστικές δυνάμεις αυτού που γίνεται στη πλατεία, όσους θέλουν να υπερασπιστούν το δικαίωμα παρέμβασης αριστερών, εργατικών και άλλων συλλογικοτήτων και με όποιον τρόπο αυτές επιλέγουν, σε σύσκεψη αύριο Τετάρτη 8 Ιουνίου στις 7:00 μ.μ. στο βιβλιοπωλείο «Εκτός των Τειχών» Γραβιάς 10 - 12, στα Εξάρχεια. 


Εάν αυτή τη στιγμή αρχίσουν τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις κι επικρατήσουν τέτοιες λογικές μέσα στον κόσμο, η διαμαρτυρία εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών όλες αυτές τις μέρες εν τέλει δεν θα βγάλει πουθενά. Αν υπάρξει χώρος για να εκφραστούν ακραία στοιχεία ή γίνουν προβοκάτσιες, τότε πολύ γρήγορα ο κόσμος θα γυρίσει πάλι στα σπίτια του.... Προφανώς κι ούτε μια στιγμή δεν μπορούμε να πούμε ότι όλο αυτό που γίνεται είναι απολιτίκ, από την στιγμή που ο καθένας που κατεβαίνει στις πλατείες και διαμαρτύρεται έχει μία α ή β πολιτική συνείδηση... Το ζήτημα είναι πως μέσα από τις διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις θα γίνει επιτέλους μια ουσιαστική ζύμωση, ώστε οι κινητοποιήσεις να βγάλουν κάπου...