Κολομβία: Το κράτος "λύνει" το πρόβλημα των αστέγων... δολοφονώντας τους!

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 7:57 π.μ. / / 2 σχόλια

Σαν να μην έφτανε η δυστυχία του να ζει κανείς στον δρόμο, η κυβέρνηση της Κολομβίας έχει στρατολογήσει αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις προκειμένου να δολοφονούν τους άστεγους στο όνομα της “κοινωνικής εκκαθάρισης”. 
 
Ζητήστε από την Κολομβία να σταματήσει αμέσως αυτό το έγκλημα!


Σύμφωνα με ντοκιμαντέρ του VBS.TV, οι άστεγοι αναγκάζονται να κρύβονται μέσα στους υπονόμους για να γλιτώσουν από τα τάγματα θανάτου. Ωστόσο, απ’ ό,τι φαίνεται ούτε εκεί είναι προστατευμένοι, αφού παρακρατικές ομάδες ρίχνουν βενζίνη και βάζουν φωτιά στις αποχετεύσεις, εγκλωβίζοντας και σκοτώνοντας με αυτόν τον τρόπο όσους κρύβονται εκεί μέσα. 
Πολλοί από τους άστεγους είναι μικρά παιδιά και έφηβοι που εδώ και χρόνια ζουν στους δρόμους. Μην έχοντας βοήθεια από πουθενά ή άλλη εναλλακτική, οι άνθρωποι αυτοί διακινδυνεύουν καθημερινά τη ζωή τους.

Πείτε στον Πρόεδρο της Κολομβίας, τον Υπουργό Άμυνας και τον Γενικό Διευθυντή της Αστυνομίας ότι οι κοινωνική εκκαθάριση που λαμβάνει χώρα στην Κολομβία είναι ανεπίτρεπτη. 

(Επειδή δεν αρκεί να φρίττουμε με αυτά που διαβάζουμε, κάντε έναν κόπο να υπογράψετε, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε από εδώ).


  Πηγή είδησης "Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα".

Λογαριασμός ενίσχυσης των απεργών της Χαλυβουργικής!

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 7:54 μ.μ. / / 0 σχόλια

Από τον πιτσιρίκο:

Για όσους δεν ξέρουν οι 400 εργαζόμενοι της Χαλυβουργικής είναι σε απεργία και 32η μέρα, με οργάνωση δική τους, [...], ζητώντας την επαναπρόσληψη των 34 απολυμένων συναδέλφων τους και την απόσυρση της μείωσης μισθών κατά 40%, όταν η παραγωγικότητα του εργοστασίου έχει ανέβει τα τελευταία 2 χρόνια κατά 30% και βάλε, χωρίς νέες προσλήψεις.

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 200/623301-52
IBAN: GR 40 0110 2000 0000 2006 2330 152
BIC or Swift Code : ETHNGRAA ( Bank Identifier Code )
Κάτοχος : Λιάκος Δημήτρης ( μέλος Δ.Σ. Σωματείου )

Είναι πολύ σημαντικό να στηρίξουμε όλοι όπως μπορεί ο καθένας τον αγώνα των εργαζομένων της Χαλυβουργικής! Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλων μας απέναντι στις ορέξεις της εκάστοτε εργοδοσίας, που με πρόσχημα την "κρίση" επιχειρεί να αυξήσει τα κέρδη της, σε βάρος πάντα των εργατών! 

H φωτογραφία της ανάρτησης είναι από σχετικό άρθρο της εφημερίδας "Εποχή".

Μια ματιά στα γεγονότα της Χαλυβουργίας από έναν εργαζόμενο στο Θριάσιο

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 1:48 μ.μ. / / 4 σχόλια

  Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Δράση":

-Αρχικά ο βιομήχανος Μάνεσης κατορθώνει και πείθει τους εργάτες της χαλυβουργίας του στο Βόλο να αποδεχθούν την 5ωρη εργασία με τη συνδρομή των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Πέραν της συμφωνίας με το σωματείο καλεί και τους εργάτες για υπογραφή ατομικών συμβάσεων. 

-Η πρόταση αυτή δεν έχει την ίδια τύχη στον Ασπρόπυργο. Οι εργάτες την απορρίπτουν. Ο εργοδότης τότε απολύει σε δύο ημέρες 34 εργάτες και οι συνάδελφοί τους κλείνουν το εργοστάσιο με απεργία διαρκείας από 01/11/11.

-Στις 3/11 γίνεται συγκέντρωση στην Ελευσίνα από σωματεία του ΠΑΜΕ. Στις 8/11 διαμαρτυρία στο Υπουργείο Εργασίας, στις 9/11 τριμερής συνάντηση χωρίς αποτέλεσμα και ακολουθεί διαμαρτυρία στα γραφεία στην Κηφισιά.

-Στις 11/11 πραγματοποιείται συναυλία του ΠΑΜΕ στο εργοστάσιο με ομιλία της κας Παπαρήγα, και στις 14/11 άλλη τριμερής συνάντηση με επίσης μηδενικό αποτέλεσμα. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η εργοδοσία απέρριψε πρόταση του σωματείου για διαθεσιμότητα επιμένοντας για εφαρμογή του 5ωρου.

- Στις 19/11 γίνεται μεγάλη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο εργοστάσιο με συμμετοχή πολλών άλλων φορέων, συνδικαλιστών, εργαζομένων και κατοίκων του Θριασίου.

Παρατηρήσεις με ευρεία αποδοχή

-Η συμπεριφορά των συνδικαλιστών του Βόλου δυσκόλεψε την κατάσταση, διότι μη συμμετέχοντας στον αγώνα αναπληρώνεται στο Βόλο η απώλεια παραγωγής στον Ασπρόπυργο.

- Παρά το γεγονός ότι τα συμφέροντα των εργατών είναι ίδια και χωρίς να εξετάσουμε ποια παράταξη είναι στο πλευρό τους, δεν υπάρχει καμία συνεργασία ανάμεσα στα δύο σωματεία λόγω κομματικής και παραταξιακής αντιπαλότητας.

-Στις 16/11 και μετά από πολλές παρεμβάσεις και πιέσεις στο εργατικό κέντρο Ελευσίνας, η ολομέλειά του αποφασίζει την 3ωρη στάση εργασίας των σωματείων της δύναμής του για τις 24/11, απορρίπτοντας την πρόταση για σύσκεψη σωματείων και προώθηση της απόφασης στις γενικές συνελεύσεις στα εργοστάσια, με την ψευδή δικαιολογία ότι τάχα τα πρωτοβάθμια σωματεία δεν ανταποκρίνονται σε τέτοιες διαδικασίες.

- Αρχικά η διοίκηση του σωματείου των χαλυβουργών ήταν απρόθυμη στην ιδέα συντονισμού των εργαζομένων με πρωτοβουλίες από τα κάτω. Της αρκούσε η στήριξη του ΠΑΜΕ και μιλούσε για ταξικά σωματεία. Αυτό είναι λάθος. Τίποτα δεν είναι απολύτως δεδομένο και κυρίως η δυναμική που μπορούν να αναπτύξουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Σήμερα το κλίμα έχει αλλάξει και οι εργάτες συναινούν για την ανάπτυξη της μάχης πέραν του χώρου τους, στην ευρύτερη περιοχή του Θριασίου. Η πεποίθηση ότι το ένστικτο των εργατών μπορεί να γίνει συνείδηση ανατροπής συνεχώς ενισχύεται και στους χαλυβουργούς και στους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Συμπεράσματα με άποψη

ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΜΑΣ

-Αν η κρίση είναι κατά κοινή ομολογία μια δομική κρίση του συστήματος που οφείλεται σε δύο βασικές εξελικτικές διαδικασίες: πρώτον, στη συνεχή εμπορευματοποίηση των ανθρωπίνων αναγκών και, δεύτερον, στο διαρκή εκσυγχρονισμό των μέσων παραγωγής με συνέπεια την ανεργία, αν ο νεοφιλελευθερισμός είναι μονόδρομος για το σύστημα και λειτουργεί εις βάρος του βιοτικού επιπέδου και της περιουσίας της χώρας, αν κατά κοινή διαπίστωση η χώρα και ο λαός είναι υπό γερμανική κατοχή, τότε το παράδειγμα των χαλυβουργών στον Ασπρόπυργο και το κίνημα αλληλεγγύης και γενίκευσης του αγώνα είναι η απάντηση του λαού στον καπιταλισμό και στην κρίση. Ο αγώνας αυτός θα μείνει στην ιστορία στο βαθμό που θα εμπνεύσει τον υπόλοιπο κόσμο της εργασίας, ώστε να αυτοδραστηριοποιηθεί με στόχο να ξεπεράσει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που τον ελέγχουν και να ενεργήσει άμεσα και ανατρεπτικά για την κυβέρνηση & την πολιτική που εφαρμόζει. Ο λαός στο Θριάσιο θα πρέπει να πάρει τη σκυτάλη, διαφορετικά η μιζέρια και η δυστυχία θα είναι το μέλλον του.

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ

-Αν αναγνωρίζουμε έναν ιστορικό ρόλο στην εργατική τάξη, αυτό γίνεται για το λόγο ότι δε διαθέτει κανένα μέσο παραγωγής προς εκμετάλλευση ανθρώπων και ως εκ τούτου, αν οραματιστεί μια μελλοντική κοινωνία, δεν μπορεί παρά να είναι ανώτερη και να απελευθερώνει πραγματικά τον άνθρωπο. Σήμερα όμως κατά κοινή διαπίστωση το επίπεδο της εργατικής τάξης είναι σε αναντιστοιχία με την πορεία του καπιταλισμού. Από τη μια ο καπιταλισμός τρώει τα ψωμιά του, δημιουργεί τις αιτίες που θα ανατραπεί, ολοκληρώνει την εξελικτική του πορεία, δημιουργεί τους όρους για να προκύψουν άλλες παραγωγικές σχέσεις και από την άλλη η εργατική τάξη αδυνατεί να αντιληφθεί τον ιστορικό της ρόλο, δεν δημιουργεί τα δικά της μέσα ούτε επιλέγει τις σωστές κατά περίπτωση μορφές αγώνα. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι αντανάκλαση του επαναστατικού ενστίκτου των εργατών, που διαμορφώνεται από την εμπειρία της εκμετάλλευσης και της δυστυχίας, και δεν αμφισβήτησε ποτέ την ουσία του καπιταλισμού που είναι η καταναγκαστική εργασία και η εμπορευματοποίηση των πάντων. Φρόντιζε να έχει πάντα ο εργάτης δουλειά αντί για ελεύθερο χρόνο.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΥΣΑ

-Αν μπορούμε να της αναγνωρίσουμε κάποιο ρόλο, αυτός είναι υποβοηθητικός στον αγώνα των εργαζομένων να αμφισβητήσουν το σύστημα από θέση ελευθερίας. Οφείλει να είναι το εργαλείο της κοινωνίας και όχι ο χειραγωγός της. Οφείλει δε να κυκλοφορεί τις ιδέες της με στόχο την αποδυνάμωση της ηγεμονίας της αστικής ιδεολογίας. Πρέπει να καταλάβει ότι, αν δε σταματήσει να μιλάει με τίτλους ιδιοκτησίας και με καπέλα, δεν θα έχει καμία τύχη στην προσπάθειά της να βοηθήσει την κοινωνία να απελευθερωθεί. Σήμερα είναι πολύ πίσω από τις απαιτήσεις των περιστάσεων, μιλάει με όρους κοινοβουλευτισμού, δεν έχει και δεν μπορεί να έχει πρόταση εξουσίας, απομακρύνεται συνεχώς από τα όραμά της.

Στην παρούσα κατάσταση και στην περίπτωση που η κρίση πάρει πιο άγριες διαστάσεις με τι σχέδιο θα ενεργήσει; Το κεφάλαιο εγκαταλείπει την επενδυτική πολιτική και, αν περάσουμε σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, πιθανόν οι ξένοι επενδυτές να παρατήσουν τα εργοστάσια και, αν οι επιχειρήσεις παραγωγής και εμπορίας τροφίμων, κλείσουν ο λαός θα πεινάσει. Τότε η απάντηση θα πρέπει να είναι άμεση για την επανεκκίνηση της οικονομίας με όρους που θα βάλει η ίδια η κοινωνία. Θα καταλάβουμε τα μέσα παραγωγής που κλείνουν με σκοπό να τα κοινωνικοποιήσουμε; Θα αναληφθούν πρωτοβουλίες ανάπτυξης κοινωνικής αλληλεγγύης,όπως η κίνηση των γιατρών στη Θεσσαλονίκη με το κοινωνικό ιατρείο; 

Ο λαός μας δεν πρέπει να φοβηθεί την οικονομική κατάρρευση, αλλά άμεσα να δημιουργήσει τα δικά του μέσα έξω από την λογική του συστήματος. Η επανεκκίνηση της οικονομίας να γίνει με τους όρους και τη συμμετοχή της κοινωνίας, ακόμα κι αν αυτό απαιτεί μεγάλες και άγριες συγκρούσεις.

Ν.Π. 

εργαζόμενος στο Θριάσιο

Κρήτη: Νέο κρούσμα λιποθυμίας μαθητή λόγω ασιτίας!

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 12:46 μ.μ. / / 0 σχόλια

Το περιστατικό σημειώθηκε πριν από περίπου τρεις εβδομάδες, όταν ο 13χρονος μαθητής δεν αισθανόταν καλά, με αποτέλεσμα να λιποθυμήσει στο χώρο του Γυμνασίου όπου φοιτεί στην Α' Γυμνασίου, σε κεντρικό σημείο του Ηρακλείου.

Σύμφωνα με το cretalive.gr η διευθύντρια του σχολείου δήλωσε στην εφημερίδα "Πατρίς", ότι μόλις αντελήφθη ότι ο 13χρονος είχε χάσει το χρώμα του, κάλεσε τη μητέρα του.

Κατά τη διάρκεια του τηλεφωνήματος όμως, ο μαθητής λιποθύμησε,  με αποτέλεσμα η διευθύντρια να καλέσει τη γυμνάστρια του σχολείου για να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες.

Όταν έφτασε η μητέρα του στο σχολείο, ενημέρωσε τους καθηγητές, ότι το παιδί είχε  να φάει δύο ημέρες.

Πρόκειται για μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά, το μικρότερο εκ των οποίων πηγαίνει στο Δημοτικό, το παιδί που λιποθύμησε στην Α' Γυμνασίου, ενώ τα άλλα δύο παιδιά, φοιτούν το ένα στη Β' Γυμνασίου και το στη Γ' Λυκείου.

Οι γονείς είναι χωρισμένοι και η μητέρα προσπαθεί να αντεπεξέλθει μόνη της στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, εργαζόμενη σε σούπερ μάρκετ.

Η μητέρα κατάγεται από τη Μακεδονία, ενώ ο σύζυγός της, Κρητικός, έχει εγκαταλείψει την οικογένειά του και η μόνη της βοήθεια είναι τα χρήματα που στέλνει η γιαγιά των παιδιών από τη Μακεδονία.

"Είμαι 31 χρόνια καθηγήτρια και δεν έχω συναντήσει ανάλογες περιπτώσεις", σημείωσε η διευθύντρια του σχολείου.

Υπενθυμίζεται, ότι σε ανακοίνωσή τον Οκτώβριο, ο Α' Σύλλογος Εκπαιδευτικών Αθηνών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, έκανε λόγο για κρούσματα λιποθυμίας μικρών μαθητών, που έπασχαν από ασιτία σε σχολεία του 6ου Διαμερίσματος.

Τα μέλη του Συλλόγου δεσμεύτηκαν, να προωθήσουν, με όσα μέσα διαθέτουν, τη δημιουργία ενός δικτύου αλληλεγγύης, ώστε να αντιμετωπίζονται τα "πρακτικά προβλήματα επιβίωσης των συμπολιτών μας που εξαθλιώνονται, αλλά και τα προβλήματα των νέων που σήμερα στοχοποιούνται από τους μηχανισμούς καταστολής".

Το υπουργείο προχώρησε σε άμεση διάψευση των καταγγελιών του Συλλόγου, σημειώνοντας πως δεν έχει γίνει καμία αναφορά, ούτε από εκπαιδευτικό, ούτε από Σύλλογο Εκπαιδευτικών σχετικά με κρούσματα λιποθυμίας μαθητών από ασιτία.

Στη σχετική ανακοίνωσή του το υπουργείο ανέφερε, ότι σε έλεγχο που έγινε στα σχολεία της περιοχής, δεν υπήρξε αναφορά για λιποθυμικά επεισόδια μαθητών.

"Κάποιοι επιχειρούν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς να δημιουργήσουν με ακραίο τρόπο κλίμα ανασφάλειας στα σχολεία και  βάζουν λουκέτα και αλυσίδες παρακωλύοντας την εκπαιδευτική διαδικασία" ανέφερε το υπουργείο, προσθέτοντας:

"Τώρα κάποιοι καταφεύγουν μέσω των ΜΜΕ και στο έσχατο μέσο της λαϊκίστικης προπαγάνδας, χωρίς να διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τους ίδιους τους μαθητές".

Αναδημοσίευση από το news247.gr.

Διαβάστε επίσης την ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων νομού Ηρακλείου με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό.

 Σχόλιο: Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Κανείς πλέον δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν καταλαβαίνει τι γίνεται τριγύρω του. Η ελληνική οικογένεια αδυνατεί πλέον να σηκώσει όλα αυτά τα βάρη που την έχουν φορτώσει. Το υπουργείο όμως προσπαθεί να μας βγάλει όλους λάθους, ισχυριζόμενο ότι οι συγκεκριμένες ειδήσεις είναι προϊόν λαϊκισμού. Εδώ φαίνεται πως κάποιοι δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και κλεισμένοι μέσα στα "χρυσά κλουβιά" τους -που τα πληρώνουμε όλοι εμείς- αντιμετωπίζουν το λαό σαν ψήφους δίχως νοημοσύνη, που πάντα θα πρέπει να χειραγωγούνται από κάποιον.

Πού είναι, επιτέλους, αυτή η Αριστερά;

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 12:09 μ.μ. / / 0 σχόλια

 Αναδημοσίευση από το αριστερό blog:

 Δέσποινα Κουτσούμπα, Παναγιώτης Μαυροειδής

Κυβέρνηση έχουμε, αλλά η πολιτική κρίση είναι ανοιχτή. Οι πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν και οι κάτω δεν θέλουν να κυβερνηθούν. Ελάχιστο τμήμα της κοινωνίας αναγνωρίζει σήμερα τα συμφέροντά του στην ακολουθούμενη πολιτική κι ας έχει επιστρατευτεί για τη «σωτηρία» του όλος ο αστικός θίασος της νέας «εθνοσωτηρίου» συγκυβέρνησης.

Αυτή ακριβώς την πολιτική στιγμή, αντηχεί πιο ηχηρό το ερώτημα: τι κάνει επιτέλους η Αριστερά; Ακούγεται στους χώρους δουλειάς, στα καφενεία, προκύπτει στην ανάγκη του νέου για δουλειά, του εργαζόμενου για μισθό, του φτωχού για ψωμί, του συνταξιούχου για φάρμακα. Είτε το ερώτημα διατυπώνεται ως πραγματική απορία, προσμονή, απελπισία, είτε ως άλλοθι για την απραξία, η τόσο συχνή αναπαραγωγή του ίδιου ερωτήματος από τόσα στόματα, οφείλει να μας προβληματίσει.

Πού είναι, λοιπόν, η Αριστερά; Στην πραγματικότητα, δεν είναι γενικώς η Αριστερά αυτό που λείπει, ειδικά στη χώρα μας. Αντιθέτως, η Αριστερά σε όλες της τις εκδοχές, και παρά τις ανεπάρκειές της, υπάρχει: κόμματα, οργανώσεις, συλλογικότητες, κινήσεις, συνδικαλιστές, κοινωνικοί αγωνιστές. Από την πλατεία ως την απεργία, από το σωματείο ως το «Δεν Πληρώνω», δεν λείπουν οι αριστερές απόψεις και πρακτικές. Με τις καθυστερήσεις, τους χωριστούς δρόμους, την ευρωλαγνεία ή τις αυταπάτες για τον κοινοβουλευτικό δρόμο. Δεν έχει νόημα να απαριθμήσουμε τα ζητήματα της αριστεράς, έχει χυθεί πολύ μελάνι. Ας το δούμε κι από την άλλη: υπάρχει μια αριστερά για κάθε γούστο. Κι όμως, το ερώτημα «πού είναι η Αριστερά;» τίθεται ακόμη και από τον ίδιο το «λαό» της Αριστεράς. Δε φανερώνει αυτό και μια σαφή κριτική;

Είναι ζήτημα αιτημάτων; Εν μέρει ναι. Τα αιτήματα για στάση πληρωμών-διαγραφή του χρέους, έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, ανοίγουν το δρόμο στην απάντηση. Στις πλατείες αυτή η συζήτηση κυριάρχησε. Ακόμη και οι φιλοευρωπαϊκές απόψεις δεν μπορούν παρά να παραδέχονται πλέον ότι -αν μη τι άλλο- η ίδια η αρχιτεκτονική του ευρώ στηρίχτηκε σε λάθος βάσεις κι ότι εντός της ευρωζώνης είναι δεδομένες οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Σήμερα, όμως, αυτό ή το άλλο «πεντάπτυχο» δεν επαρκεί. Ο εκβιασμός για το «φτωχοί και μέσα στο ευρώ ή χρεοκοπημένοι έξω από το ευρώ», αποτελεί το κυρίαρχο δίλημμα του συστήματος, μαζί με την προπαγάνδα για τη χώρα «που δεν παράγει τίποτα».

Είναι ζήτημα κοινής δράσης; Εν μέρει ναι. Τα βήματα που, ευτυχώς, έχουν γίνει σε αυτό το επίπεδο παράγουν κινηματικά πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα. Όμως η κοινή δράση στους αγώνες και τα μέτωπα δεν αποτελεί επαρκή απάντηση σήμερα, που ο ιστορικός χρόνος συμπυκνώνεται.

Στην πραγματικότητα, η αγωνία δεν είναι πού θα βρει ο λαός την Αριστερά. Το ερώτημα (ή/και αμφιβολία) που υπονοείται είναι «ποια είναι η άλλη προοπτική που δίνει η Αριστερά»; Όχι για το πόσες απεργίες θα κάνουμε, ή πώς μπορούμε να διεκδικήσουμε περισσότερα πράγματα στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Έχει γίνει σαφές και στον τελευταίο εργαζόμενο ότι το ζήτημα είναι συστημικό: ότι εντός αυτού του συστήματος η φτώχεια και η εκμετάλλευση δεν μπορούν παρά να βαθαίνουν.

Όμως, ποιος είναι αλήθεια ο άλλος δρόμος, το άλλο σύστημα που προτείνει η Αριστερά; Τι περιγράφει; Υπάρχει ζωή έξω την ΕΕ και, πολύ περισσότερο, έξω από τον καπιταλισμό; Τι απαντάμε στην τρομοκρατία ότι «δεν μπορούμε τραφούμε, να πληρωθούμε, να αγοράσουμε πετρέλαιο χωρίς τα δανεικά»; Τι θα μας λείψει; Υπάρχει αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση με κριτήριο τις ανάγκες του λαού; Υπάρχει δυνατότητα για σχέσεις ισότιμης συνεργασίας και ανταλλαγών με άλλες χώρες, ειδικά της Μεσογείου και των Βαλκανίων; Εν τέλει, πώς θα είναι η κοινωνία που θα χτίσουμε και ποιες είναι οι ασφαλιστικές δικλείδες που δεν θα τη κάνουν να μοιάζει με τη χίμαιρα του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ; Μπορούν και πώς να χτιστούν μορφές εργατικής και κοινωνικής δημοκρατίας που να αντιστοιχούν στη σύγχρονη εποχή ή θα περιοριστούμε στην αναπαραγωγή του φόβου για επιστροφή και των τανκς μαζί με την οικονομική και πολιτική κατοχή της κοινωνίας από το κεφάλαιο και τις αγορές;

Όταν το αστικό σύστημα θωρακίζεται τόσο, οι απαντήσεις (ή η έλλειψή τους) σε ερωτήματα σαν τα παραπάνω κρίνουν πλέον και τη «στράτευση» ή μη των εργαζόμενων ακόμη και στο επίπεδο του κινήματος.

Κάθε άλλο παρά παράλογα τα ερωτήματα αυτά. Το γνωρίζαμε ότι από το ’89 και μετά, οι (στρεβλές) βεβαιότητες της Αριστεράς έχουν τελειώσει. Μαζί με αυτές τελείωσε και η ανάγκη του καπιταλισμού να «χρυσώνει το χάπι» για τα λαϊκά στρώματα. Είναι προφανές ότι η επιθετικότητα του καπιταλισμού απέναντι στα εργατικά δικαιώματα μέσα σε αυτή την κρίση δεν θα μπορούσε παρά να ξεδιπλωθεί με τέτοιο βάρβαρο τρόπο, ακριβώς λόγω της απουσίας συγκροτημένου «αντίπαλου δέους», πολιτικά, ιδεολογικά, κινηματικά. Εξ αιτίας της αδυναμίας των αριστερών ιδεών και πρακτικών να συγκροτήσουν κάτι περισσότερο από κινήματα ανάσχεσης κάποιων μέτρων.

Είναι η μεγάλη εκδίκηση της (έλλειψης) στρατηγικής και του οράματος. Είναι η ώρα που η Αριστερά (και μαζί της, το εργατικό κίνημα) θα πληρώσει ακριβά, αναδρομικά, με τόκο και πρόστιμο, τον εξοβελισμό της κομμουνιστικής στρατηγικής από τον ζώντα τρέχοντα πολιτικό χρόνο. Τη μικροαστική της σύνθεση, την αδυναμία σύνδεσης θεωρίας και πράξης, την έλλειψη εναλλακτικού παραδείγματος. Τον εξοβελισμό της στρατηγικής συζήτησης από τον οικονομικό και πολιτικό αγώνα της τάξης στα κομματικά επιτελεία, τα μουσεία ή (στην καλύτερη περίπτωση) στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και τους διαλόγους των «ειδικών».

Τώρα η Αριστερά πρέπει να κάνει ένα ακόμη βήμα: να σηκώσει το γάντι απαντώντας τα συγκεκριμένα ερωτήματα. Να στραφεί από το αρνητικό πρόταγμα στο θετικό: ναι, αυτός ο λαός σε αυτή τη χώρα μπορεί να ζει, να τρέφεται και να παράγει, οργανώνοντας μια άλλη κοινωνία. Με την Αριστερά μπροστάρισσα, τους εργαζόμενους στο τιμόνι, το λαό περήφανο και νοικοκύρη στη χώρα του, με έγνοια στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Μια κοινωνία τέτοια που μας αξίζει να ζούμε, με πραγματική εργατική δημοκρατία. Το στάδιο αυτό του καπιταλισμού που ζούμε δεν προσφέρει ούτε καν την επίφαση της αστικής δημοκρατίας. Δεν αρκεί  όμως αυτή  η επισήμανση.  Πρέπει να μιλήσουμε θετικά για το «ποια δημοκρατία», να δείξουμε παραδείγματα στο σήμερα: δημοκρατίας, αλληλεγγύης, συντροφικότητας. Μορφές και σύγχρονους δρόμους που θα συμπληρώνουν την εικόνα της «επαναστατικής κατάστασης», με το τρίτο στοιχείο, που λείπει: Των  εμβρυακών μορφών οργάνωσης των κάτω. Που θα επιβάλλουν ντε-φάκτο αμφισβήτηση της δικτατορίας των αγορών σε εθνικό επίπεδο. Θα διαμορφώνουν  ιδιότυπες καταστάσεις δυαδικής εξουσίας, βάζοντας το «πιστόλι στον κρόταφο» του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου. Θα τροφοδοτούν την αυτοπεποίθηση πως η εργαζόμενη πλειοψηφία μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει ολάκερη την εξουσία, να οργανώσει μια άλλη ζωή στη δική της δημοκρατία. Θα δείχνουν ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν αλλιώς, θα είναι καλύτερα αλλιώς.

Ναι, θαρραλέα, πρέπει να πούμε: Παλεύουμε  για μια άλλη κοινωνία και όχι για μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού. Οι απαντήσεις στο ερώτημα «μετά το ευρώ τι;» δεν αποτελούν «τεχνικές λύσεις» στο πρόβλημα του χρέους, της ανταγωνιστικότητας ή της νομισματικής πολιτικής. Ούτε οδηγίες επιστροφής στο μικροαστικό όνειρο προηγούμενων χρόνων: κάθε άλλο. Περιγράφουν μια άλλη κοινωνική πορεία, που θα στηρίζεται στην απελευθέρωση της δουλειάς όλων των παραγωγικών δημιουργικών κοινωνικών δυνάμεων. Δεν θα παραχθούν από επιτελεία «ειδικών», αλλά από τους ίδιους τους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου.

Οι απαντήσεις αυτές ξεκινούν από σήμερα. Από το πώς οι δυνάμεις αυτές θα διεκδικήσουν ξανά τις δομές του κράτους, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τους Δήμους, τα πανεπιστήμια, τους συνεταιρισμούς. Θα  θέσουν όλα αυτά στην υπηρεσία του λαού, επιβάλλοντας τον εργατικό έλεγχο, εγκαθιδρύοντας μορφές ιδιότυπης «δυαδικής εξουσίας». Οι νέες απαντήσεις θα κριθούν στο πώς οι εργαζόμενοι  θα καταλάβουν τους τόπους παραγωγής, τα εργοστάσια, τις εφημερίδες, και θα τα δουλέψουν. Χωρίς τον καταναγκασμό της καπιταλιστικής διεύθυνσης της παραγωγής, αποδεικνύοντας ότι οι άμεσοι παραγωγοί είναι αυτοί που κινούν τα γρανάζια. Κάθε τέτοια μικρή «κατάληψη της εξουσίας» μπορεί να αποτελέσει πειστική (ως ορατή) απάντηση για το για ποια κοινωνία, για ποιο σύστημα μιλάμε έξω από το ευρώ και το χρέος, φέρνοντας πιο κοντά την πραγματική κατάληψη της εξουσίας.

Η Αριστερά υπάρχει και είναι η μόνη που δικαιούται να σηκώσει το γάντι.

Δε μιλάμε απαραίτητα για τους φορείς της αριστεράς, όπως είναι σήμερα. Μιλάμε για τον κόσμο της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς που δεν πήρε μέρος στο πάρτυ των τελευταίων δεκαετιών. Που δεν θαμπώθηκε από τις σειρήνες της εξουσίας. Που δεν εκμεταλλεύτηκε τις χαραμάδες του συστήματος για τη δική του ευημερία. Ο δάσκαλος που αγαπάει το δημόσιο σχολείο. Ο αγρότης που δεν μετέτρεψε τις επιδοτήσεις σε είδη πολυτελείας. Ο υπάλληλος που δουλεύει για το κοινωνικό αγαθό κι όχι για τον εκάστοτε Υπουργό. Η  μάνα που δεν βλέπει το παιδί της σαν ιδιοκτησία. Ο γιατρός που δεν παίρνει φακελάκι. Ο απεργός, ο άνεργος, ο συνάδελφος. Αυτός είναι ο κόσμος της άλλης αριστεράς, ανεξάρτητα αν περιγράφουν όλοι τον εαυτό τους  με αυτή τη ταυτότητα. Είναι το ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας που δεν έπαψε να παλεύει. Αυτοί μπορούν σήμερα να απαντήσουν με πειστικό τρόπο για το πώς μπορεί να χτιστεί μια άλλη κοινωνία, μια άλλη οικονομία, σε αυτούς αναλογεί να χτίσουν ήδη στο σήμερα τις δομές που οδηγούν στο αύριο.

Κι εδώ είναι που έρχεται και η στιγμή να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι και στην Αριστερά. Δεν είναι οι αόριστες εξαγγελίες, είναι οι σαφείς και ταξικά οριοθετημένοι στόχοι που της δίνουν υπόσταση. Δεν είναι οι επιμέρους αγώνες, αλλά η συνολική κοινωνική πρακτική στη βάση των αναγκαίων κοινωνικών και πολιτικών στόχων για την εργαζόμενη πλειοψηφία, που αποδεικνύουν στα λαϊκά στρώματα ποια τμήματα της Αριστεράς είναι αυτά που έχουν εμπιστοσύνη στον εργαζόμενο λαό και ποια όχι.

Ο κόσμος θα κρίνει γρήγορα και πολύ αυστηρά. Όσους από μας αποφεύγουμε να σκεφτούμε το ερώτημα της εξουσίας και βολευόμαστε στο ρόλο της αντιπολίτευσης στον καπιταλισμό, ρόλο επαρκή για τη μικροαστική μας θέση ή συνείδηση.  Όσους από εμάς μένουμε  κολλημένοι σ’ ένα μικροαστικό επαναστατισμό και βερμπαλισμό, χωρίς να κάνουμε τον κόπο να «λερωθούμε» και να ρισκάρουμε για το μετασχηματισμό της εν δυνάμει κοινωνικής αριστεράς σε πολιτικό υποκείμενο εργατικής αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Όσους από μας θα θέλαμε να ξυπνήσουμε από το «κακό όνειρο» της κρίσης για να βρεθούμε στο γνώριμο περιβάλλον που ήμασταν πριν από μια δεκαετία, χωρίς ανατροπές και ανοιχτά ερωτήματα.

«Σκονάκι» επιτυχίας σε αυτή την κρίση του λαού δεν έχει κανένας μας. Οι απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν τις αναζητήσουμε με ανοιχτούς όρους, με μέτρο την πολιτική πράξη, με ταξικές και κοινωνικές δεσμεύσεις, με αποτελεσματικότητα στο ερώτημα της οργάνωσης του λαού σε δύναμη ανατροπής.

Ανάμεσα στο απαίσιο καπιταλιστικό και ευρωδίαιτο παρόν και το αύριο ως στόχο, υπάρχει η επείγουσα ανάγκη για συγκρότηση εργατικών και λαϊκών οργάνων που θα επιβάλλουν τη θέληση της αγωνιζόμενης κοινωνίας, που θα αποτελέσουν το υποκείμενο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Να «ξαναδιαβάσουμε» την Οκτωβριανή Επανάσταση. Δεν ήταν μόνο οι μπολσεβίκοι ως «αδιάλλακτο πειθαρχημένο κόμμα εργαλείο». Δεν ήταν μόνο το πρόγραμμα για «ειρήνη και γη»,  που άρεσε. Ήταν πάνω από όλα ο κρίκος που συνέδεε αυτά τα δύο, με τρόπο που να δίνει χώρο στο κοινωνικό υποκείμενο, δρόμο για τη μετατροπή του σε ευρύτερο πολιτικό υποκείμενο ανατροπής, επανάστασης και δημιουργίας. Ήταν η επαναστατική πολιτική με όργανα τα σοβιέτ και με στόχο ακριβώς  «όλη η εξουσία στα σοβιέτ!», δηλαδή την κοινωνική επανάσταση. Δεν είναι μια αμόλυντη εμπειρία, ούτε η μοναδική πολύτιμη. Πρέπει όμως να αναρωτηθούμε για το πώς και αν αναζητιέται σήμερα αυτός ο «κρίκος», με όρους ταξικής κοινωνικής αντιπροσώπευσης και επαναστατικής προοπτικής. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Υπάρχουν και τα βαρίδια του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού. Αλλά και η στρουθοκάμηλος δε σώθηκε ποτέ χώνοντας το κεφάλι στην άμμο. Αν δεν αναμετρηθούμε, εδώ και τώρα, με αυτή την ανάγκη, δε θα κάνουμε ποτέ εφικτή την πραγμάτωσή της. Δηλαδή, δεν θα είμαστε Αριστερά…

Το μέτωπο της Αριστεράς δεν είναι απλή διακήρυξη, αλλά ουσιαστικός στόχος και αποτέλεσμα ανασύνθεσης και ανασυγκρότησής της. Επανακαθορισμού της με βάση τις ανάγκες του κοινωνικού μετώπου στο οποίο θέλει να ηγηθεί και του στρατηγικού προτάγματος της σύγχρονης κοινωνικής απελευθέρωσης. Όταν η έμφαση στη συζήτηση μας για το «μέτωπο της Αριστεράς» θα είναι περισσότερο στο «ποια αριστερά» και λιγότερο στο «ποιο μέτωπο», πριν καν το καταλάβουμε, θα έχουμε συγκροτήσει ένα νέο μέτωπο, μια νέα ενότητα της Αριστεράς, που θα δράσει πολλαπλασιαστικά, θα αναπτερώσει ελπίδες και θα είναι νικηφόρα.

Αντι-ιστορικές και επικίνδυνες και αναλύσεις στη ΝΕΤ

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 7:33 π.μ. / / 0 σχόλια

• Η ιστορία ξαναγράφεται! Οι πόλεμοι δεν είναι αποτέλεσμα των κρίσεων του καπιταλισμού. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έγινε γιατί τα τρένα… έφυγαν νωρίς και ο δεύτερος γιατί ο Χίτλερ δεν κατάλαβε ότι στη Συμφωνία του Μονάχου δεν υπήρχε η λέξη «Πολωνία» δίπλα στη λέξη «Τσεχοσλοβακία»! Αυτό θα διδάσκονται πλέον οι λαοί;

Τον κ. Καπόπουλο τον γνωρίζουμε από χρόνια. Τελευταίως είναι και αναλυτής διεθνών εξελίξεων στη ΝΕΤ. Σήμερα, 25/11/11, κατά τις 08.00 (ώρα μεγάλης ακροαματικότητας) μετά από διάλογο με τον Κ. Αρβανίτη που κατέληγε ότι η κατάσταση κρίσης θυμίζει άλλες ζοφερές εποχές που κατέληγαν σε πόλεμο, ο Αρβανίτης του κάνει ερώτηση για τα σενάρια που οδήγησαν στον 1ου και 2ου παγκόσμιο πόλεμο όσον αφορά τις οικονομικές συγκρούσεις και τη κρίση.

Ο Καπόπουλος άρχισε ένα παραμύθι να σου πέσουν τα μαλλιά! Είπε σε συνοπτική καταγραφή τα εξής:

-Ο 1ος παγκόσμιος έγινε γιατί δολοφονήθηκε ο διάδοχος της Αυστρουγγαρίας στο Σαράγιεβο και μετά η μια χώρα έμπλεξε τα τελεσίγραφα με την άλλη και όταν ξεκίνησαν τα στρατεύματα της Αυστροουγγαρίας για το μέτωπο ήταν αργά να τα ανακαλέσει ο αυτοκράτορας και έτσι τα τρένα πήγαν στο μέτωπο και έγινε ο… πόλεμος!!!
Και δέκα θαυμαστικά ηλιθιότητας (;) δεν αρκούν. Κι εμείς που νομίζαμε ότι ήταν αποτέλεσμα της γιγάντιας σύγκρουσης ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και κεφαλαίων, μάθαμε τώρα ότι αιτία ήταν η μισή ή μια ώρα που ξεκίνησαν νωρίτερα τα… τρένα! Κανονικά δηλαδή για τον πόλεμο φταίνε τα τρένα!!! Μπράβο σου κε Καπόπουλε!

-Για το χρήμα, πες μας για το χρήμα, τη κρίση και τον πόλεμο… λέει ο Αρβανίτης προσπαθώντας να τον επαναφέρει σε αυτό που τον ρωτούσε.

-Ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος, μας πληροφόρησε ο κ. Καπόπουλος, έγινε από μια απίστευτη παρανόηση. Πρώτα απ όλα, στη δεκαετία του ΄30, ο Χίτλερ είχε το ίδιο πρόγραμμα με τον Ρούσβελτ στην αντιμετώπιση της κρίσης, δηλαδή την… πλήρη απασχόληση! Ο Χίτλερ ζήτησε από τους Δυτικούς να του αφήσουν «ζωτικό χώρο» προς Ανατολάς, προκειμένου να αναπτυχθεί και να τους προσφέρει τις υπηρεσίες του κατά του Κομμουνισμού της ΕΣΣΔ, ως φράγμα και ανάχωμα του δυτικού πολιτισμού. Αυτοί κατανόησαν τον «καλό σκοπό» του Χίτλερ και έκαναν το «Σύμφωνο του Μονάχου». Όμως ώ του κακού θαύματος ενώ οι Δυτικοί του νομιμοποίησαν την κατάληψη της Αυστρίας και του έδωσαν την Τσεχοσλοβακία αυτός εκ λάθους νόμισε ότι του έδωσαν και την… Πολωνία! Έτσι όταν πήγε να την πάρει οι άλλοι του είπαν όχι και έτσι έγινε ο 2ος παγκόσμιος!!!


Άγαλμα ο Αρβανίτης!

Δηλαδή αν κάποιος από τους χιλιάδες συμβούλους και αναλυτές του Χίτλερ του διευκρίνιζε, κατά τον Καπόπουλο, ότι στη Συμφωνία δεν γράφει «και Πολωνία», αλλά μόνο Σουδητία και άντε Τσεχοσλοβακία, ο πόλεμος δεν θα γινόταν! Τόσο απλά είναι τα πράγματα και κάποιοι ανιστόρητοι μαρξιστές μιλάνε για σύγκρουση κεφαλαίων και ιμπεριαλιστών και για αποτέλεσμα της γενικής κρίσης του καπιταλισμού. Ας ακούν Καπόπουλο να μάθουν!

Μετά τα αντικομουνιστικά μνημόνια της ΕΕ που διέταξαν το ξαναγράψιμο της ιστορίας, για την έμμεση αθώωση του φασισμού και την άμεση καταδίκη του κομμουνισμού, ο κ. Καπόπουλος το κάνει έργο και ξαναγράφει την ιστορία χλευάζοντας την ίδια την ιστορία, τους νεκρούς των πολέμων και φυσικά τα γεγονότα και τους μαρξιστές που έγραψαν αλλιώς την ιστορία. Μόνο που ξεχνά ότι στο τέλος θα δικαιωθούν και πάλι οι μαρξιστές γιατί η κρίση είναι του καπιταλισμού και όχι των διάφορων πολιτικών και διαχειριστών του, όπως και στους παγκόσμιους πολέμους.

Η ιστορία γράφτηκε μια φορά από τους πρωταγωνιστές της. Μετά όσες φορές και αν τη ξαναγράψουν και την αλλοιώσουν, στο τέλος η αλήθεια θα εμφανιστεί τόσο πιο εκδικητική όσο πιο πολύ την παραποίησαν. Ας το ξέρουν καλά αυτό οι ιστορικοί λούστροι του καπιταλισμού.

Όμως αυτές οι αναλύσεις δεν είναι απλά αντιιστορικές, αντιμαρξιστικές ή γλυκανάλατες. Είναι επικίνδυνες αναλύσεις που αποκρύβουν αυτό που έχει στο DNA του το καπιταλιστικό σύστημα και εκδηλώνεται ειδικά σε περιόδους κρίσης: τον χωρίς όρια ανταγωνισμό, τη σύγκρουση, και τελικά τον πόλεμο. Και αντί να κάνουν αναλύσεις για την πορεία των ταξικών και κεφαλαιοκρατικών συγκρούσεων που υποκρύπτονται πίσω από τις πολιτικές διαφωνίες και συγκρούσεις, μιλάνε για γλυκανάλατες ιστορίες που παραπλανούν και αποκοιμίζουν τους λαούς.

Είναι επικίνδυνοι αυτοί που αποκρύβουν ότι οι πλέον πιθανές διεξόδους του καπιταλισμού σε γενική κρίση είναι (αν οι λαοί δεν τους σταματήσουν) ο φασισμός και ο πόλεμος. Θέλουν να μας πείσουν ότι με «σώφρονα» σκέψη και τολμηρές αποφάσεις» (;) των ηγετών της ΕΕ, η κρίση θα εξαφανιστεί και δεν θα γίνουν τα… λάθη του 1914 και 1939!

Κοινώς θέλουν να αποκοιμίσουν τους λαούς για να μη διεκδικήσουν τις δικές τους λύσεις με τα δικά τους συμφέροντα. Θέλουν να κάνουν ότι έκαναν και τότε, πίσω από τις πλάτες των λαών και απλώς να τους καλέσουν μετά να πληρώσουν με αίμα τις ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις τους.

Θα τους αφήσουμε;

Από το blog "Αριστερά και πολιτική"

Αίγιο: Την Κυριακή η νέα λαϊκή συνέλευση από την κίνηση φορέων κατά του χαρατσιού της ΔΕΗ

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 6:59 π.μ. / / 0 σχόλια

Το ειδικό τέλος ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και σε τοπικό πια επίπεδο, με τις αντιδράσεις να εντείνονται μέσω της Κίνησης φορέων και πολιτών της Αιγιάλειας. Το θέμα θα κυριαρχήσει στην τακτική συνεδρίαση του Δ.Σ. που θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Δευτέρα στις 7.30 το απόγευμα, με 78 θέματα στην ημερήσια διάταξη.

Όπως έγινε γνωστό, στην Κίνηση των φορέων προστέθηκαν το τελευταίο διάστημα και οι «φωνές» κορυφαίων επιστημονικών συλλόγων της περιοχής, όπως ο Δικηγορικός, Ιατρικός, Φαρμακευτικός, που στέκονται αλληλέγγυοι στους πολίτες που αδυνατούν να πληρώσουν το νέο χαράτσι.

«Οι κινητοποιήσεις μας που έγιναν μέχρι σήμερα, είχαν ως αποτέλεσμα την αντιστροφή του κλίματος, δεσμεύοντας την ΔΕΗ πως δεν θα προβεί σε καμμία διακοπή ρεύματος συμπολίτη που δεν πληρώνει το «χαράτσι».

Σπάσαμε την σιωπή του Δημάρχου Αιγιαλείας, της δημοτικής Αρχής, και της μείζονος Αντιπολίτευσης, ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΝΤΑΣ τους να εισαχθεί το θέμα για το χαράτσι στο τιμολόγιο της ΔΕΗ στο προσεχές δημοτικό συμβούλιο” σημειώνουν οι πολίτες που συμμετέχουν στην κίνηση και συμπληρώνουν: “Καταγγέλλουμε τους προαναφερθέντες τοπικούς άρχοντες, γιατί κώφευσαν στο πρόβλημα του Δημότη, αρνούμενοι να συγκαλέσουν έκτακτο δημοτικό Συμβούλιο, όπως τους ζητήσαμε, εξαιρουμένων επτά δημοτικών συμβούλων που το αποδέχθηκαν.”

Παράλληλα, η Κίνηση Φορέων και Πολιτών κατά των έκτακτων τελών, πραγματοποιεί τη 2η ανοιχτή λαϊκή συνέλευση, την Κυριακή 27 Νοεμβρίου στις 7 το απόγευμα στο Εργατικό Κέντρο Αιγίου, ώστε να διαμορφωθούν οι άξονες της αγωνιστικής, όπως τη χαρακτηρίζουν, παρουσίας τους στο Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας.

Πηγή: thebest.gr

Aκόμα δεν εκλεχθηκε καλά-καλά ο Παπαδήμος και οι τραπεζίτες ήδη περιμένουν νέες "διευκολύνσεις"...

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 3:57 μ.μ. / / 0 σχόλια

Αναδημοσίευση από το blog "Βαθύ Κόκκινο":

Πέρα από τα γνωστά "μεγάλα λόγια" των γνωστών φερέφωνων των media, την αισχρή προπαγάνδα που καλλιεργεί ελπίδες στο λαό ότι τώρα που ανέλαβε ένας τραπεζίτης "τα πράγματα μπορεί και να πάνε καλύτερα", η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Το μοναδικό πρόβλημα που θέλει να λύσει ο Παπαδήμος είναι ότι το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης δεν είναι αρκετά αποτελεσματικό στην ενισχύση των τραπεζιτών, και -πλέον- δε μπορεί να πείσει το λαό. Οπότε έρχεται τώρα το νέο παραμύθι του "ικανού τεχνοκράτη" ο οποίος θα "μας σώσει" (ενώ αυτός -αλλά και αυτοί που πραξικοπηματικά τον διόρισαν- ενδιαφέρεται μόνο για την άρχουσα τάξη στην οποία ανήκει, και ειδικά για το πως θα σώσει τις χρεωκοπημένες τράπεζες).

Το bankingnews.gr ήδη μεταδίδει άρθρο σύμφωνα με το οποίο οι ελληνικές τράπεζες θέλουν να γλιτώσουν ζημίες 4 με 5 δις ευρώ από το haircut των ομολόγων, μέσω ενός αναβαλλόμενου φόρου που πλέον περιμένουν να διαπραγματευτούν με τη νέα (ακόμα πιο "δική τους") κυβέρνηση:

Τρόπο να γλιτώσουν 4 με 5 δις ευρώ ζημίες από το haircut των ομολόγων φαίνεται ότι έχουν βρει οι ελληνικές τράπεζες σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από το υπουργείο οικονομικών τις οποίες επιβεβαιώνουν και τραπεζικά στελέχη…
(Ήταν αδύνατο οι δαιμόνιοι τραπεζίτες να μην βρουν μια φόρμουλα να μειώσουν τις ζημίες τους). (σ.σ. τώρα που έχουν και το δικό τους άνθρωπο στην πρωθυπουργία...)

Οι έλληνες τραπεζίτες διερευνώντας το μείζον θέμα haircut των ομολόγων 50% προφανώς ανακάλυψαν ότι οι ζημίες που καλούνται να αντιμετωπίζουν θα είναι 17,6 με 19,8 δις ευρώ. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι περιλαμβάνονται και οι αρχικές ζημίες του PSI του 21%.

Οι ζημίες αυτές έπρεπε να μειωθούν να βρεθεί μια φόρμουλα να περιοριστεί το τεράστιο κόστος του haircut από την απομείωση των ομολόγων. Κατά την διερεύνηση τεχνικά, λογιστικά και πρακτικά της όλης διαδικασίας ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα παράθυρο το οποίο επιτρέπει στις τράπεζες να γλιτώσουν 5 δις ευρώ. Για την ακρίβεια αυτό δεν είναι παράθυρο αλλά ολόκληρη πόρτα καθώς θα γλιτώσουν 4 με 5 δις ευρώ.

Ποια είναι η λύση; Ο αναβαλλόμενος φόρος.

Ως γνωστό αναβαλλόμενος φόρος είναι όταν μια τράπεζα ή επιχείρηση εμφανίσει μια χρονιά ζημίες πληρώνει στο ελληνικό δημόσιο για τις ζημίες αυτές φόρο. Εν συνεχεία αν την επόμενη χρονιά έχει κέρδη συμψηφίζει τον φόρο των ζημιών με τον φόρο των κερδών της επόμενης χρονιάς. Η διαδικασία αυτή είναι απλουστευμένα ο αναβαλλόμενος φόρος.

Όμως ο αναβαλλόμενος φόρος έχει ημερομηνία λήξεως δηλαδή για να συμψηφιστεί θα πρέπει να εμφανίσει μια τράπεζα κέρδη.

Το χρονικό περιθώριο είναι 5 χρόνια. Δηλαδή αν σε 5 χρόνια εμφανίσει κέρδη τότε συμψηφίζει τον φόρο των ζημιών. Αν όμως μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια δεν εμφανίσει κέρδη ο αναβαλλόμενος φόρος χάνεται.

Οι τραπεζίτες λοιπόν κατανοώντας ότι ο αναβαλλόμενος φόρος λόγω των ζημιών από το haircut των ομολόγων είναι 4 με 5 δις ευρώ επιδίωξαν να το χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο για τα μελλοντικά κέρδη.

Επειδή όμως δεν υπάρχει ουδεμία βεβαιότητα ότι τα επόμενα 5 χρόνια θα έχουν κέρδη ζήτησαν από το ελληνικό δημόσιο να τροποποιήσει τον νόμο και ο συμψηφισμός από τα 5 χρόνια να επιμηκυνθεί στα 10 χρόνια.

Αν το υπουργείο Οικονομικών αποδεχθεί μια τέτοια ρύθμιση οι ελληνικές τράπεζες θα έχουν ένα πλεονέκτημα όταν θα εμφανίσουν κέρδη καθώς μπορεί να γλιτώσουν όλο το φόρο των μελλοντικών κερδών τους. Το ζήτημα αυτό θεωρείται κομβικής σημασίας για τις τράπεζες καθώς έτσι θα γλιτώσουν μελλοντικά βέβαια 4 με 5 δις ευρώ.

Από τις πληροφορίες που υπάρχουν καθώς λόγω των πολιτικών εξελίξεων η διαδικασία έχει παγώσει υπάρχει πρόσφορο έδαφος ώστε να υπάρξει συμφωνία υπουργείου Οικονομικών και τραπεζιτών ώστε να υπάρξει τροποποίηση της νομοθεσίας για τον αναβαλλόμενο φόρο ειδικά για τις τράπεζες που θα υποστούν μεγάλες ζημίες λόγω του haircut των ομολόγων. 

Ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης σχολιάζει το λόγο του Γιώργου Παπανδρέου

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 8:03 π.μ. / / 0 σχόλια

Πολύ ενδιαφέρον το χθεσινό σχόλιο του οικονομολόγου Δημήτρη Καζάκη - με αφορμή το λόγο του Γ. Παπανδρέου- μέσα από τη συχνότητα του "ράδιο 9", όπου ανάμεσα στα άλλα τεκμηριώνει γιατί η λεγόμενη "απομείωση" του ελληνικού χρέους είναι ένα μεγάλο ψέμα και γιατί η σημερινή κυβέρνηση ξεπουλάει τη χώρα με αποικιοκρατικούς όρους στο διεθνές κεφάλαιο. Ακούστε το και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. 

Το Υπουργείο "Παιδείας" ετοιμάζει Φοιτητική Εστία με ενοίκιο!

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 11:48 π.μ. / / 0 σχόλια

Το υπουργείο Παιδείας εγκαινιάζει την καθιέρωση ενοικίου στη στέγαση των φοιτητών, με τη μετατροπή του παλιού εγκαταλειμμένου ξενοδοχείου «La Mirage» στην πλατεία Ομόνοιας σε φοιτητική εστία. Η διαμονή στη «φοιτητική εστία» θα κοστίζει 200 ευρώ το μήνα, ενώ προβλέπεται επιπλέον χρέωση για υπηρεσίες καθαριότητας δωματίου και φροντίδας ρουχισμού.

Το κτίριο, που παραχωρείται από το υπουργείο Αμυνας, ανήκει στο Μετοχικό Ταμείο Αεροπορίας. Σύμφωνα με την προγραμματική σύμβαση, η οποία ορίζει ως χρηματοδότη της δράσης το Πράσινο Ταμείο Ανάπτυξης και φορέα υλοποίησης το Δήμο Αθηναίων, στόχος είναι η μετατροπή του ξενοδοχείου σε «φοιτητική εστία» να προλάβει την έναρξη των μαθημάτων της πανεπιστημιακής χρονιάς 2012. Ετσι, παίρνουμε μια γεύση του τι εννοεί το υπουργείο Παιδείας όταν λέει ότι επανεξετάζεται το καθεστώς της φοιτητικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα).

Πηγή: εφημερίδα Κόντρα
*Η φωτογραφία είναι από ένα σχετικό άρθρο εδώ.

Σχόλιο: Η κίνηση αυτή προσωπικά δεν με εκπλήττει. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση -ως κομμάτι της συνολικότερης κυβερνητικής πολιτικής- έχει φανεί εξ αρχής προς τα που στοχεύει. Ξεκάθαρα πλέον οραματίζονται ένα πανεπιστήμιο-μαγαζί όπου η εκπαίδευση-εμπόρευμα θα παρέχεται στους σπουδαστές-πελάτες.  Ένα πρώτο βήμα για την εμπορευματοποίηση  της φοιτητικής μέριμνας, ήταν η αποδέσμευση του κόστους της από τον κεντρικό κρατικό προϋπολογισμό και η ανάθεσή της στους προϋπολογισμούς των Πανεπιστημίων. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, λόγω της εξαιρετικά μειωμένης χρηματοδότησης από το κράτος, δεν έχουν τη δυνατότητα να στηρίξουν τη λειτουργία των νέων παροχών που επωμίστηκαν. Οπότε στην κατάλληλη στιγμή έρχεται το υπουργείο να δώσει τη συγκεκριμένη "λύση". Προφανώς κι έτσι γράφεται το πρώτο κεφάλαιο του "νέου πανεπιστημίου" στο οποίο γίνεται σαφές ότι δεν έχουν θέση όλοι!

Μπογιόπουλος στο alter για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 10:45 π.μ. / / 1 σχόλια

Ο Μπογιόπουλος για μια ακόμα φορά τα λέει έξω από τα δόντια στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου. Ειδικά σε μία αποχή που η προπαγάνδα της κυβέρνησης με πρωτοφανή ένταση προσπαθεί -και μέσα από τα Μ.Μ."Ε".- να μας πείσει ότι το μαύρο είναι άσπρο, είναι αναγκαίο να υπάρχουν (και ν' ακούγονται) φωνές που προτάσσουν έναν διαφορετικό δρόμο, έναν δρόμο ελπίδας όλους μας. Μπορεί πολλές φορές να ασκώ και προσωπικά κριτική για τα λόγια και τις πράξεις του ΚΚΕ, αλλά δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω σχεδόν σε όλα όσα λέει ο δημοσιογράφος στο συγκεκριμένο βίντεο.

Βερολίνο: Κινητοποίηση Ελλήνων φοιτητών σε ομιλία του Trichet!

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 8:39 μ.μ. / / 0 σχόλια

 

Τη Δευτέρα 25 Οκτώβρη στο πανεπιστήμιο του Χούμπολτ στο Βερολίνο, στα πλαίσια εκδήλωσης για την ΕΕ – ΟΝΕ και το ευρωπαϊκό όραμα, έδωσε ομιλία ο επικεφαλής της ΕΚΤ. Ο Ζαν-Κλωντ Τρισέ, στα πλαίσια μιας σειράς διαλέξεών του σε πανεπιστήμια και ινστιτούτα, μιλάει για το έργο του στη δύση της καριέρας του ως προέδρου της ΕΚΤ. Αυτή η ομιλία θα ήταν η τελευταία του με αυτό το ρόλο. Σε αυτή ομιλία του, η ομάδα των Ελλήνων Real Democracy Now πραγματοποίησε παρέμβαση με πανό (“Πείτε όχι στην τυραννία του χρέους”, “όχι άλλα λεφτά στις τράπεζες” και “έξω η Τρόικα από την Ελλάδα”), διακοπή της ομιλίας του Τρισέ και τοποθετήσεις-ανοιχτή κουβέντα με πολλούς από το κοινό. Η λήξη της ομιλίας του Τρισέ σημαδεύτηκε από το έντονο γιουχάισμα πολλών από το ίδιο το κοινό, ανάμεσα στα καθιερωμένα χειροκροτήματα.

Πηγή: Εδώ Πολυτεχνείο

Το Υπουργείο "Παιδείας" εκβιάζει για φακέλωμα των φοιτητών παρακρατώντας τα συγγράμματα!

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 8:16 μ.μ. / / 0 σχόλια

Πρωτοβουλίες με σκοπό την αποκατάσταση των όρων ομαλής ακαδημαϊκής λειτουργίας των πανεπιστημίων ζητούν οι πρυτάνεις της χώρας από την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία του τόπου. Έκκληση χωρίς αποδέκτη, καθώς χθες το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να στερήσει τα συγγράμματα από φοιτητές 14 ιδρυμάτων της χώρας επικαλούμενο ότι δεν εστάλησαν από πολλά ιδρύματα οι κατάλογοι με τον αριθμό των φοιτητών που έχουν υπερβεί τα ν+2 έτη σπουδών και -κατά τον νόμο- πρέπει να διαγραφούν.

Οι πρυτάνεις, κατά την 68η Σύνοδό τους, κατηγορούν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ότι διακυβεύει την ενότητα της πανεπιστημιακής κοινότητας, αποδυναμώνει τη διοίκηση των πανεπιστημίων και ακυρώνει τη συμβολή τους στην έξοδο της χώρας από την κρίση. Όπως αναφέρεται σε σχετικό ανακοινωθέν, αντί για διάλογο, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, απούσα και από αυτή τη Σύνοδο, παρεμβαίνει στη διενέργεια των εκλογών ανάδειξης των Συμβουλίων με τροπολογίες και ρυθμίσεις που συνιστούν θεσμική εκτροπή και ευνοούν τη δημιουργία ισχυρών ομαδοποιήσεων. Η Σύνοδος των πρυτάνεων είναι καταπέλτης κατά της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, τονίζοντας ότι, εκτός από τις αυθαίρετες και έκνομες παρεμβάσεις, το υπουργείο πρέπει να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τα οξύτατα προβλήματα προϋπολογισμού, κάλυψης των εκπαιδευτικών, διοικητικών και ερευνητικών λειτουργιών και υποστήριξης του ανθρώπινου δυναμικού των ιδρυμάτων.

Η Σύνοδος των Πρυτάνεων ορίζει το τριήμερο εκδηλώσεων για την 38η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ως "Ημέρες του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου" και καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις στήριξής του.

Στο μεταξύ, το υπουργείο Παιδείας εκβιάζει με τα συγγράμματα τα ιδρύματα προκειμένου να του στείλουν στοιχεία για την "πραγματική παρουσία και ταυτότητα των φοιτητών τους". Μέσω των συγγραμμάτων το υπουργείο Παιδείας επιδιώκει να αναγκάσει τα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να φακελώσουν τους φοιτητές που έχουν υπερβεί τον ανώτατο χρόνο σπουδών, προκειμένου στη συνέχεια να πιεστούν τα πανεπιστήμια να προχωρήσουν σε διαγραφές. Αυτός είναι ο λόγος που το υπουργείο Παιδείας θέλει τα στοιχεία και όχι για να περιορίσει σπατάλες στη διανομή συγγραμμάτων. Κανένας φοιτητής δεν παίρνει το ίδιο σύγγραμμα για δεύτερη φορά. 'Αρα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνδέεται η διανομή των συγγραμμάτων με τις λίστες των φοιτητών.

Η υπουργός Παιδείας ομολόγησε από το βήμα της Βουλής ότι πρόκειται περί ελέγχου και δήλωσε ότι οι διοικήσεις των ιδρυμάτων που δεν θα δεχθούν να απαντήσουν στον έλεγχο της πολιτείας παίρνουν την ευθύνη για τη μη διανομή συγγραμμάτων. Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, τα ιδρύματα που απειλούνται με στέρηση συγγραμμάτων ανέρχονται στα 14 (π.χ. το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το Πολυτεχνείο Κρήτης, το Πάντειο κ.ά.). Η διαδικασία διανομής των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, που ξεκίνησε χθες, αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του Δεκεμβρίου.

Πηγή: εφημερίδα Αυγή

Τι έλεγε ο Παπανδρέου το 2009 για το ΔΝΤ

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 8:29 μ.μ. / / 0 σχόλια

Χωρίς προσωπικό σχολιασμό...

Με αφορμή τα γεγονότα στην Αθήνα στις 20 Οκτωβρίου...

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 7:32 π.μ. / / 1 σχόλια

Κατ' αρχήν να ξαναβάλω συγκεντρωτικά ορισμένες από τις ανακοινώσεις κομμάτων κι οργανώσεων της αριστεράς κι όχι μόνο, σχετικά με τα γεγονότα που συνέβησαν στην Αθήνα στις 20 Οκτωβρίου.  

Αριστερή Ανασύνθεση (ΑΡ.ΑΝ)

Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ) 

ΚΚΕ (μ-λ) 

Μ-Λ ΚΚΕ  

ΕΕΚ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ 

Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ)

ΣΥΡΙΖΑ 

ΚΚΕ 

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας 

------------------------------

Επιτροπές Αγώνα "δεν πληρώνω"

Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας

ΓΕΝΟΠ/ ΔΕΗ

Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι η τελευταία 48ωρη απεργία ήταν από τις μαχητικότερες και μαζικότερες πανελλαδικά των τελευταίων ετών. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου κατέβηκαν σε κάθε γωνιά της χώρας έχοντας ως πρώτο αίτημα να φύγουν αυτοί που υπονομεύουν το παρόν και το μέλλον ολόκληρου του λαού. Μπορεί τα Μ.Μ."Ε" να ασχολήθηκαν αποκλειστικά με τα επεισόδια και τον νεκρό αγωνιστή στο Σύνταγμα, όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι σε όλες τις πόλεις υπήρχε τεράστια συμμετοχή του κόσμου στην απεργία. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα και σε πρόσφατες απεργίες η συμμετοχή του κόσμου σε πόλεις της περιφέρειας (πέραν της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης) ήταν πολύ πιο μικρή σε σχέση με τις 19 & 20 Οκτώβρη. Μπορεί να έχει ειπωθεί ξανά και σε άλλο άρθρο, αλλά πρέπει να σταθούμε στο ότι ευτυχώς ο κόσμος σηκώνεται από τον καναπέ του κι αποφασίζει να πάρει τις τύχες του στα χέρια του.

Το πρώτο βήμα έχει σίγουρα γίνει. Το επόμενο βήμα πρέπει να είναι η χειραφέτηση των λαϊκών στρωμάτων από κάθε είδους αρχηγούς και ηγεσίες (συνδικαλιστικές ή πολιτικές) που θέλουν να σύρουν τους εργαζόμενους σε άλλα μικροπολιτικά και προσωπικά παιχνίδια. Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε πότε θα ορίσουν οι (ως επί το πλείστον ξεπουλημένες) συνδικαλιστικές ηγεσίες κάποια απεργία ή κινητοποίηση για να δράσουμε, αλλά θα πρέπει ο αγώνας μας να είναι συνολικός, συνεχής, από κοινού κι από τα κάτω. Ακριβώς εκεί είναι που μέσα από καθημερινό συλλογικό αγώνα αλλάζουν οι συνειδήσεις κι αποβάλλεται η καθεστωτική κι όχι μόνο προπαγάνδα, που έχουν πάρει εργολαβία τα μεγάλα Μ.Μ."Ε".

Δυστυχώς τις μαζικότατες συγκεντρώσεις επισκίασε η δολοφονία του Δημήτρη Κοτσαρίδη (οικοδόμου και μέλους του ΠΑΜΕ) από τις δυνάμεις καταστολής. Εδώ και καιρό όλοι όσοι κατεβαίνουμε στους δρόμους φωνάζουμε ότι με την όλο και πιο εντεινόμενη καταστολή δεν θα αργήσουμε να θρηνήσουμε ξανά νεκρούς. Η  καταστολή πέρα από ξύλο, συλλήψεις, φόρτωμα αδικημάτων σε διαδηλωτές, εκφράζεται και με την χρήση απαγορευμένων διεθνώς (ακόμα και σε πολέμους) χημικών. Αυτά είναι που έβαψαν και τα χέρια της κυβέρνησης με το αίμα ενός ακόμα ανθρώπου. Βεβαίως όλα αυτά τα γεγονότα θεωρούν πως βοηθούν στον στόχο της κυβέρνησης  κι αυτός δεν είναι τίποτε άλλο από το να σκύψει ο λαός το κεφάλι, να μην αντιδρά, να μη διαδηλώνει απέναντι σε όλα όσα προσπαθούν να κάνουν. Όμως ο κόσμος δεν πρέπει να γυρίσει σπίτια του, δεν πρέπει να φοβηθεί. Πρέπει συντεταγμένα να συνεχίσουμε τον αγώνα, όσο δύσκολος και να είναι αυτός. Απέναντι στην εξαθλίωση που μας ετοιμάζουν θα πρέπει ενωμένοι να δώσουμε την απάντησή μας. Πλέον δεν θα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι το λαϊκό κίνημα με τις επιμέρους εκφράσεις του (π.χ. εργατικό, φοιτητικό κλπ) θα είναι το ανάχωμα που θα ανακόπτει την πολιτική του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τα ανδρείκελα κυβέρνησης και κολαούζων, αλλά θα πρέπει να συντονιστούμε με τις όποιες διαφορές υπάρχουν ώστε το λαϊκό κίνημα να αντεπιτεθεί και μέσα από συνεχόμενες νίκες να φέρει με την πλάτη στον τοίχο το κεφάλαιο και τους συμμάχους του.

Ένα ακόμα γεγονός που επισκίασε τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις ήταν τα επεισόδια ανάμεσα στο ΠΑΜΕ και σε κουκουλοφόρους. Αμέσως τα μέσα έτρεξαν να αναπαράγουν το γεγονός αυτό, μιλώντας για "εμφύλιο" ανάμεσα στους διαδηλωτές, προσπαθώντας να κάνουν αυτό που πολύ καλά γνωρίζουν, το "διαίρει και βασίλευε". Όχι, εμφύλιος δεν υπάρχει (και δεν πρέπει να υπάρξει) μέσα στην εργατική τάξη. Μπορεί να υπάρχουν πολιτικές και λοιπές διαφωνίες, αλλά να έχουμε καλά στο μυαλό μας ότι ο εχθρός όλου του λαού είναι το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του (Ε.Ε., ΔΝΤ, κυβέρνηση κλπ) που μας στέλνουν όλους στην εξαθλίωση προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους.

Για τα συγκεκριμένα γεγονότα από τη μία φταίει το ΠΑΜΕ, το οποίο στάθηκε μπροστά στη βουλή και δρώντας ως εργολάβος των λαϊκών αγώνων περιφρούρησε τη βουλή από τον υπόλοιπο αγωνιζόμενο λαό που δεν συντάσσεται μαζί του κι από την άλλη φταίνε αυτοί που θέλησαν προβοκατόρικα να χτυπηθούν με το ΠΑΜΕ, δημιουργώντας χάος και μη αναγνωρίζοντας ότι απέναντί τους δεν έχουν κάποιον με διαφορετικά συμφέροντα, αλλά ένα κομμάτι του λαού που επιλέγει να συνταχθεί και να αγωνιστεί με αυτό τον τρόπο.

Το αποτέλεσμα είναι την ίδια και την επόμενη μέρα, να μας απασχολεί ποιος ξεκίνησε τα επεισόδια, ποιος είναι πιο προβοκάτορας, ποιος εξέφρασε περισσότερο το ρόλο των δυνάμεων καταστολής κι όχι αποκλειστικά το ότι στις 20 Οκτωβρίου ο λαός είπε ένα βροντερό όχι απέναντι σε μία κυβέρνηση που έχει απολέσει κάθε κοινωνική νομιμοποίηση και περνάει τον έναν αντιλαϊκό νόμο μετά τον άλλον, γαντζωμένη πάνω σε μία επίπλαστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Δεν πρέπει λοιπόν, να πέσουμε στην παγίδα της "εμφυλιακής λογικής". Ο λαός δεν έχει τίποτα να χωρίσει μεταξύ του. Κάθε κριτική προς οποιαδήποτε κατεύθυνση είναι χρήσιμη, αλλά δεν πρέπει να χάνουμε το δάσος (κυβερνητική πολιτική) και να κοιτάμε το δέντρο (κόντρα ΠΑΜΕ- κουκουλοφόρων). Προφανώς και το ΚΚΕ- ΠΑΜΕ κάνει -κατά τη γνώμη μου- μεγάλα λάθη, αλλά δεν θα πρέπει αυτά να είναι στο επίκεντρο. Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα γι' αυτό, λέγοντας π.χ. ότι το ΠΑΜΕ σηκώθηκε κι έφυγε εν τέλει μπροστά από τη βουλή, ότι το ΚΚΕ ήθελε να γίνει η συγκεκριμένη ψηφοφορία για να χρησιμοποιήσει την καταψήφιση του νομοσχεδίου πολιτικά κ.α., αλλά αυτή η στιγμή δεν είναι η κατάλληλη. 

Για μια ακόμα φορά να πω ότι πρέπει συντεταγμένα τα λαϊκά στρώματα να συμμαχήσουν κι όχι να διαχωριστούν, ώστε αντιμετωπίσουμε τον κοινό μας εχθρό που συνοψίζεται σε μία μόνο λέξη: αφεντικά, μέχρι να νικήσουμε.

"Όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον"

*η φωτογραφία της ανάρτησης είναι από τις 19/10

Ένα σχόλιο για τις Απεργιακές κΙνητοποιήσεις στις 19 Οκτωβρίου στην Πάτρα

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 3:10 π.μ. / / 0 σχόλια

Όσον αφορά στις 19 Οκτωβρίου -πρώτη μέρα της 48ωρης Πανελλαδικής Γενικής Απεργίας- θα ήθελα να σταθώ σε πράγματα που αφορούν την πόλη της Πάτρας, απ' όπου έχω και μια προσωπική εικόνα.

Πρώτον, στην απεργία συμμετείχε σχεδόν το σύνολο της πόλης. Πρώτη φορά έβλεπα σχεδόν το σύνολο των καταστημάτων (είτε ανήκουν σε αλυσίδες είτε όχι) να είναι κλειστά. Παλιότερα στις απεργίες συμμετείχε ένα μικρό ποσοστό και κατά κύριο λόγο η "οικονομική ζωή" της πόλης συνεχιζόταν κανονικά.

Δεύτερον, πρώτη φορά έβλεπα στην Πάτρα τόσο κόσμο στον δρόμο κι αν σκεφτούμε ότι συνολικά είχαμε τρεις πορείες με τρομερή μαζικότητα για τα δεδομένα της πόλης (ΠΑΜΕ στην πλ. Γεωργίου, Σωματεία Εργαζομένων- Φοιτητικοί Σύλλογοι- ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ στο Εργατικό Κέντρο και Αντιεξουσιαστές στο παράρτημα), εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε ότι πλέον ο κόσμος έχει αρχίσει και συνειδητοποιεί πως με την απάθεια και την αποστασιοποίηση από τα γεγονότα μόνο να χάσει έχει. Εύκολα μπορεί κανείς να νιώσει την αγανάκτηση και την οργή που υπάρχει πλέον σε όλο το φάσμα της κοινωνίας για τα όσα συμβαίνουν, όπως εύκολα μπορεί κανείς να δει και την αγωνία που υπάρχει στον κόσμο για το τι μέλει γενέσθαι. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μπροστά μας έχουμε έναν αγώνα δύσκολο, καθημερινό και συνεχή. Ο αγώνας δεν πρέπει να στρέφεται μόνο γύρω από τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Αυτές οι μέρες είναι μία ευκαιρία ευρύτερου διαλόγου και συντονισμού των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων. Δεν μπορούμε όμως να περιμένουμε τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες πότε θα προκηρύξουν την επόμενη απεργία. Από κοινού κι από τα κάτω πρέπει να οργανωνόμαστε, να δρούμε και να συντονιζόμαστε κι αν καταφέρουμε να μαζικοποιήσουμε τέτοιες διαδικασίες πολύ γρηγορότερα θα αρχίσουμε να βλέπουμε νίκες απέναντι σε μια πολιτική αντιλαϊκή κι αντεργατική, όπως αυτή εκφράζεται από τα κοινοβουλευτικά ανδρείκελα του κεφαλαίου.

Το μόνο μαύρο σημείο ήταν το γεγονός πως ενώ η πορεία που ξεκίνησε από το Εργατικό Κέντρο είχε ως σκοπό της το ξεκίνημα της κατάληψης του κεντρικού κτιρίου της περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας στην Ν.Ε.Ο. Πατρών-Αθηνών, όταν έφτασε εκεί έγιναν κάποιες ομιλίες, κλειδώθηκε προσωρινά το κτίριο και ξαφνικά μετά από κάποια ώρα η πλειοψηφία των σωματείων σηκώθηκε και ξανάφυγε για το κέντρο της Πάτρας, χωρίς να μείνει κόσμος για να συνεχίσει την κατάληψη.

Δεν ξέρω ποιοι λόγοι οδήγησαν τα σωματεία να αποχωρήσουν, απλά ένιωσα πως για ακόμα μία φορά κάποιοι είχαν την λογική να βγούμε στο δρόμο, να κάνουμε κάτι συμβολικό και να αποχωρήσουμε. Κάπου εδώ είναι που θα πρέπει ο καθένας μας να σκεφτεί αν θα πρέπει να περιμένουμε από τις οποιεσδήποτε ηγεσίες να μας κατευθύνουν σαν πρόβατα ή αν θα πρέπει να τους απομονώσουμε και να χαράξουμε την δική μας ρότα, κάνοντας κινήσεις ουσίας κι όχι συμβολισμού. Κάπου εδώ θα πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι να αναλογιστούν και τις ευθύνες των συνδικαλιστικών ηγεσιών (σε όλα τα επίπεδα) για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα και το πως έχουν δράσει καταλυτικά ώστε όλα τα προηγούμενα χρόνια οι πλατιές μάζες να παρακολουθούν τις εξελίξεις αμέτοχες από τα σπίτια τους.

Τέλος αξίζει να παραθέσω κάποιο υλικό που βρήκα στο διαδίκτυο σχετικά με τις κινητοποιήσεις στις 19 Οκτώβρη, για να έχουμε όλοι μία συνολικότερη εικόνα. Δυστυχώς δεν είχα μαζί μου φωτογραφική μηχανή ώστε να έχω προσωπικό υλικό...

1) Βίντεο 1: Πάτρα 19-10

2) Βίντεο 2: Πάτρα 19-10

3)Βίντεο 3: πορεία ΠΑΜΕ στην Πάτρα 19-10-2011

4) Εικόνες από την πορεία του ΠΑΜΕ

5)Πάτρα: Κατάληψη στην Περιφέρεια - Μαζικότατη η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ (όλες οι εικόνες του άρθρου είναι έξω από την περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας)

Ανακοίνωση Καταγγελία της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Αθήνας για τις 20/10/2011

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 1:35 π.μ. / / 0 σχόλια

Αποκλειστικά υπεύθυνο για τα σημερινά (20-10-11) γεγονότα στο Σύνταγμα είναι το ΚΚΕ. Η απόφασή του να μονοπωλήσει τη διαδήλωση στο Σύνταγμα και να καταλάβει μονοπωλιακά το πάνω διάζωμα (Β. Αμαλίας) πάρθηκε για λόγους τηλεοπτικής και πολιτικής υπεραξίας και ήταν μία πράξη επιθετική απέναντι στην κοινωνία. Αποφάσισαν να αποκλείσουν την πρόσβαση του κόσμου προς τη Βουλή, ανοίγοντας το δρόμο για τους βουλευτές, προκειμένου να πανηγυρίσουν την έξοδο των δικών τους βουλευτών, των βουλευτών υποτίθεται του ‘όχι’.

Χρησιμοποιώντας την περίφημη περιφρούρησή του –η οποία συνετρίβη με το πρώτο μπαμ και διεσώθη πρόσκαιρα με την συνεργασία και την επέμβαση των ΜΑΤ- εμπόδισε, σαν δύναμη καταστολής, την διέλευση στους πολίτες.

Οι προκλητικές δηλώσεις των προβεβλημένων στελεχών του κόμματος περί προβοκατόρων, κουκουλοφόρων και άλλα ηχηρά παρόμοια πυροδότησαν από μέρες το κλίμα. Προσπάθησαν δε να οικειοποιηθούν το Σύνταγμα, το οποίο κατασυκοφαντούσαν και λοιδορούσαν από την στιγμή που έγινε χώρος δημόσιος, χώρος της Άμεσης Δημοκρατίας.

Δεν κατάλαβε τίποτε το ΚΚΕ από τον Δεκέμβρη του ’08, όταν έντρομο ζητούσε τη βοήθεια του Καραμανλή με επίσημες επισκέψεις. Οι καιροί των ροπαλοφόρων του ΚΚΕ πέρασε ανεπιστρεπτί, όπως πέρασε και η εποχή που έκοβαν χέρια και έβγαζαν τα μάτια των ανήμπορων αρχειομαρξιστών και τροτσκιστών.

Το αντιεξουσιαστικό κίνημα, που τα τελευταία 30 χρόνια μπαινοβγαίνει στις φυλακές και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αντίστασης της κοινωνίας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, έχει αποκτήσει δύναμη, δυνατότητα και συνείδηση.

Ας μην παρασύρεται το κόμμα από τη γνωστή του τακτική στο χώρο των πανεπιστημίων. Η κοινωνία είναι μια σκληρή πραγματικότητα, ένας ωκεανός, όπου αρκεί ένας μικρός κυματισμός για να πνίξει κάθε ολοκληρωτισμό.

Η Άμεση Δημοκρατία αναδύεται στα συντρίμμια του παλιού κόσμου.

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας

Πηγή

Ανακοίνωση γραφείου τύπου ΚΚΕ για τις 20/10/2011

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 1:29 π.μ. / / 0 σχόλια

Αυτή τη φορά εξαπέλυσαν σχεδιασμένα οργανωμένες ομάδες σε διατεταγμένη αποστολή και αναρχοφασιστοειδή που με μολότωφ, χημικά αέρια, χειροβομβίδες κρότου λάμψης και πέτρες επιχείρησαν να διαλύσουν τη μεγαλειώδη συγκέντρωση εργατών και λαού στο Σύνταγμα και ειδικά στο μέρος που ήταν το ΠΑΜΕ.

Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης είναι και ο θάνατος του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ Κοτζαρίδη Δημήτρη, 53 χρόνων, γραμματέα του Παραρτήματος Οικοδόμων του Βύρωνα. Ακόμα δεκάδες είναι οι τραυματίες διαδηλωτές του ΠΑΜΕ.

Το μίσος των κουκουλοφόρων κατά του εργατικού λαϊκού κινήματος και του ΠΑΜΕ εκφράζει το μένος των δυνάμεων που υπηρετούν το σύστημα και την αστική εξουσία. Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη. Η επιχείρηση τρομοκράτησης, συκοφάντησης και καταστολής του εργατικού λαϊκού κινήματος πηγάζει από κρατικές δομές, από κέντρα και υπηρεσίες. Αυτό αποδείχνει η ιστορία, αυτό δείχνει και η σημερινή βάρβαρη και δολοφονική επίθεση. Οι κουκουλοφόροι, αναρχοαυτόνομοι, φασιστοειδή ή όπως αλλιώς ονομάζονται ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας το δικό της στόχο που οι δυνάμεις καταστολής, οι εκβιασμοί και οι απειλές της απέτυχαν, για να τρομοκρατήσουν το λαό για να σκύψει το κεφάλι. Αντικειμενικά προκύπτει ότι τα ίδια κέντρα εκτέλεσαν την προβοκατόρικη δολοφονική πυρπόληση της Μαρφίν τη μέρα ψήφισης του μνημονίου στις 5 Μαΐου 2010.

Ο στόχος τους ήταν να διαλύσουν τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ απέτυχε. Έτσι πρέπει να αποτύχουν τα σχέδια κυβέρνησης, μηχανισμών του συστήματος, των κομμάτων της πλουτοκρατίας που θέλουν να τρομοκρατήσουν και να καταστείλουν το εργατικό λαϊκό ποτάμι της αντεπίθεσης που βγήκε με τη 48ωρη απεργία στους δρόμους.

Το ΚΚΕ εκφράζει τη θλίψη και τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του Δημήτρη Κοτζαρίδη που έπεσε αγωνιζόμενος για το δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού. Εκφράζει την αλληλεγγύη του στους τραυματίες, σε όλους όσοι υπερασπίστηκαν την εργατική λαϊκή διαδήλωση από τις προβοκατόρικες ομάδες. Καλεί το λαό να σηκώσει πιο αποφασιστικά το ανάστημά του. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, να συσπειρωθεί τώρα στα συνδικάτα, στο ΠΑΜΕ και τις άλλες ριζοσπαστικές οργανώσεις που αντιπαλεύουν την αντιλαϊκή πολιτική, την εξουσία μονοπωλίων. Αυτό είναι το αντίπαλο δέος των κομμάτων της πλουτοκρατίας, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Αυτή είναι η δύναμη του λαού να αποκρούσει τα βάρβαρα μέτρα, τη βία και την τρομοκρατία κάθε είδους μηχανισμού καταστολής. Ο λαός μπορεί να ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική και εξουσία.

Πηγή

ΣΥΡΙΖΑ: Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου για τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και τα επεισόδια στο Σύνταγμα

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 1:14 π.μ. / / 0 σχόλια

Για δεύτερη συνεχή ημέρα το λαϊκό κίνημα, οι εργαζόμενοι, η νεολαία πλημμύρισαν το Σύνταγμα και με ειρηνικό, ενωτικό, μαζικό τρόπο έδωσαν απάντηση στην ανάλγητη και κοινωνικά καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης.

Για μια ακόμη φορά συγκεκριμένες ομάδες κουκουλοφόρων επιχείρησαν να στραφούν εναντίον δυνάμεων του κινήματος. Την αντικειμενικά προβοκατόρικη δράση τους την γνωρίζουμε και την έχουμε καταδικάσει.

Σε σχέση με τις σημερινές δηλώσεις της κας Παπαρήγα, το μόνο σχόλιό μας είναι πως σήμερα οι διαχωριστικές γραμμές δεν είναι ανάμεσα στις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος.

Τούτη την ώρα αυτό που χρειάζεται ο λαός και ο τόπος είναι ενότητα και κοινός αγώνας απέναντι στον κοινό εχθρό και όχι τεχνητή αντιπαλότητα.

Ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, η νεολαία με τον ενωτικό τους αγώνα μπορούν να πετύχουν μια ιστορική νίκη ανατροπής της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Ας δώσουμε όλοι και όλες τις δυνάμεις μας σ΄ αυτό το στόχο.

To Γραφείο Τύπου

Πηγή

Ανακοίνωση της ΚΟΕ για το διήμερο Γενικής Απεργίας και Πανελλαδικών Διαδηλώσεων

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 1:11 π.μ. / / 0 σχόλια

21η Οκτωβρίου 2011

Η κινητοποίηση του λαού στις 19 και 20 Οκτώβρη ήταν συγκλονιστική και πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κατέλαβαν τους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες σε όλες τις πόλεις της χώρας, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και μαγαζιά έκλεισαν, εκατομμύρια απέργησαν στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Είναι φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση των υπαλλήλων της τρόικας δεν έχει καμιά νομιμοποίηση. Η γενική απεργία ήταν μια βροντερή πολιτική παλλαϊκή δήλωση: «Να φύγουν εδώ και τώρα η κυβέρνηση και η τρόικα». Τίποτα λιγότερο. Ο αγώνας συνεχίζεται και θα κλιμακωθεί.

Είναι προφανές ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα πέσει από μόνη της. Δεν θα τη ρίξουν οι «για τελευταία φορά» διαρκώς συναινούντες βουλευτές της. Δεν αρκούν οι εσωτερικές αντιθέσεις και έριδες. Η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκτελούν συμβόλαιο εξόντωσης της κοινωνίας, στηριζόμενες αποκλειστικά στην ξένη τρόικα, την εγχώρια διαπλοκή και την καταστολή. Αυτή η λαομίσητη κυβέρνηση θα πέσει κάτω από το βάρος του παλλαϊκού ξεσηκωμού. Είναι χρέος κάθε αντιστεκόμενης δύναμης να συμβάλλει στον ξεσηκωμό, στην κλιμάκωση του αγώνα, σε ένα λαϊκό μέτωπο, κοινωνικό και πολιτικό, που θα ανοίξει το δρόμο για τη διέξοδο της χώρας και την επιβίωση του λαού.

Υπεύθυνη για τον θάνατο του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, μέλους του ΠΑΜΕ, είναι η κυβέρνηση, οι δυνάμεις καταστολής και οι παρακρατικοί της μηχανισμοί. Η μετατροπή της Αθήνας σε θάλαμο χημικών αερίων, αυτή τη φορά είχε αβάσταχτο κόστος. Η αδίστακτη κυβέρνηση Παπανδρέου δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα λογαριάζει τις ανθρώπινες ζωές προκειμένου να φέρει σε πέρας το συμβόλαιο που έχει υπογράψει. Η θλίψη και η οργή για τον θάνατο του 53χρονου διαδηλωτή πρέπει να γίνει πείσμα και θέληση για τη συνέχιση του αγώνα. Είναι ένας ακόμα λόγος για να τους διώξουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Το μαζικό λαϊκό κίνημα σε μεγάλο βαθμό αυτές τις μέρες βρέθηκε στους ίδιους δρόμους. Με διαφορετικές σημαίες, διαφορετικά σχέδια, διαφορετικούς ίσως στόχους. Είναι αναγκαία η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα όλων όσων θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην κυβέρνηση και την τρόικα. Το κίνημα της πλατείας, οι αγανακτισμένοι, όλες οι αριστερές οργανώσεις και κόμματα, όλες οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα, όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι πάντες πρέπει να συσπειρωθούν κόντρα στη σημερινή πορεία εξαθλίωσης και χρεοκοπίας. Τα τελευταία γεγονότα δεν πρέπει να λειτουργήσουν σε βάρος αυτής της ανάγκης.

Το ΠΑΜΕ δέχτηκε μια δολοφονική επίθεση από ομάδες που καμιά σχέση δεν έχουν με οποιαδήποτε αγωνιστική ιδεολογία και αντίληψη. Είδαμε πέτρες, μάρμαρα και μολότοφ να εκτοξεύονται πάνω σε σώματα και κεφάλια απεργών και διαδηλωτών. Αυτές οι πρακτικές θυμίζουν μόνο παρακρατικούς μηχανισμούς. Η πολιτικά απαράδεκτη απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ να περιφρουρηθεί η Βουλή, κρατώντας μακριά διαδηλωτές άλλων σωματείων και πολιτικών χώρων και τεράστια τμήματα εργαζομένων και αγωνιζόμενου λαού, δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την φασιστικής έμπνευσης δολοφονική επίθεση. Την προηγούμενη μέρα εκπαιδευτικοί πήγαν στον νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια πάλι από τις ίδιες ομάδες βίας. Πριν ενάμισι χρόνο η ελληνική κοινωνία πάγωσε στο άκουσμα τριών νεκρών στην Marfin και η κυβέρνηση διασώθηκε. Είναι άλλης τάξης ζήτημα η αντιπαράθεση με μαζικούς και πολιτικούς όρους, και άλλης τάξης πρόβλημα το δολοφονικό αμόκ του απολίτικου χουλιγκανισμού. Αυτές οι ομάδες εξ αντικειμένου λειτουργούν συμπληρωματικά και υποβοηθητικά στους αστικούς και κρατικούς σχεδιασμούς.

Η πλατεία Συντάγματος είναι ο χώρος έκφρασης του αγωνιζόμενου λαού. Σαν τέτοιος πρέπει να διαφυλαχθεί και να έχει χαρακτήρα επικίνδυνο για το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας και της κατοχής. Η πλατεία Συντάγματος ενώνει τον λαό και τις αγωνιζόμενες δυνάμεις. Δεν τις χωρίζει, δεν τις διαιρεί. Η πλατεία μπορεί να λειτουργήσει ξανά σαν χώρος πραγματικού και όχι εικονικού κινήματος, πραγματικής και όχι εικονικής περικύκλωσης της Βουλής, πραγματικού και όχι εικονικού λαϊκού ξεσηκωμού. Ο χαρακτήρας των διαδηλώσεων μπορεί να διαφυλαχθεί μόνο από τον ίδιο τον αγωνιζόμενο λαό. Αυτό είναι βασικό δίδαγμα όλης της τελευταίας εμπειρίας του κινήματος. Ας θυμηθούμε πώς όλη την περίοδο του κινήματος των πλατειών από τις 25 Μάη και ειδικά στην τεράστια συγκέντρωση της 5ης Ιούνη, εκατοντάδες χιλιάδες λαού επέβαλλαν, χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης από κανέναν, τον ειρηνικό χαρακτήρα που είχαν επιλέξει να έχουν οι κινητοποιήσεις τους. Η πιο πλατιά δημοκρατία, η πολιτική αντιμετώπιση των ζητημάτων, η ενεργητική συμμετοχή και ενημέρωση όλων, η εναντίωση σε κάθε λογική μηχανισμών, ιδιαίτερα μηχανισμών τυφλής βίας, και στις στρατιωτικού τύπου αντιπαραθέσεις, είναι παρακαταθήκες για το νέο μαζικό λαϊκό κίνημα που θα βρει τρόπους, μορφές και υποδομές για να ξεπεράσει όσα το καθυστερούν και το συγκρατούν.

Ο θάνατος ενός διαδηλωτή, οι εικόνες της Πέμπτης στην πλατεία Συντάγματος, η ψήφιση του νομοσχεδίου δημιουργούν μια πικρή αίσθηση σε χιλιάδες αγωνιζόμενο κόσμο. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το κρύψει. Όμως ο λαός έδειξε και τις διαθέσεις του και τη δύναμή του και αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο κανείς να το διαστρεβλώσει, να το κρύψει, να το αποσιωπήσει. Η κυβέρνηση προσπαθεί να συνεχίσει με νύχια και με δόντια να εκτελεί το συμβόλαιο εξόντωσης αλλά σε ένα περιβάλλον πλήρους διάλυσης και απονομιμοποίησης. Τα κύματα του ξεσηκωμού, από τις 5 Μάη του 2010, προχωρούν και υποχωρούν για να ξαναγυρίσουν κάθε φορά πιο φουσκωμένα μέχρι να πνίξουν όσους έχουν βάλει στο στόχαστρο το μέλλον των σημερινών και των αυριανών γενιών.

Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης του λαού και παράλληλα της κλιμάκωσης του πολιτικού αγώνα. Σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη θα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή οργάνωση και αλληλεγγύη. Να δυναμώσουν οι δεσμοί ανάμεσα στο δοκιμαζόμενο λαό. Να δυναμώσουν οι αγώνες. Να συναντηθούν όλα τα αγωνιζόμενα τμήματα, οι εργατικοί αγώνες, οι τοπικές αντιστάσεις, τα κινήματα ανυπακοής. Να πληθύνουν οι πρωτοβουλίες ενότητας και συντονισμού πολιτικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών πρωτοβουλιών και προσπαθειών. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την οριστική απομάκρυνση της κυβέρνησης, της τρόικας και του συνένοχου πολιτικού συστήματος.

Πηγή

Δελτίο τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα γεγονότα στις 20/10/2011

Αναρτήθηκε από Anast_Ath / στις 1:03 π.μ. / / 0 σχόλια

Η σημερινή μεγάλη κινητοποίηση των εργαζομένων και του λαού μας, την δεύτερη μέρα της 48ωρης απεργίας, αποδεικνύει ότι ο αγώνας για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της εξαθλίωσης, του ΕΕ, του ΔΝΤ και της σύγχρονης δικτατορίας των αγορών και του κεφαλαίου, θα συνεχισθεί και θα κλιμακωθεί.

Δεν μπορούν να την ανακόψουν ούτε οι εκβιασμοί της άθλιας κυβέρνησης Παπανδρέου, ούτε η κυβερνητική – κρατική – αστυνομική – παρακρατική βία και τρομοκρατία, η οποία σήμερα προκάλεσε και νεκρό διαδηλωτή – στέλεχος του ΠΑΜΕ. Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια και τους συναγωνιστές του. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, κυβέρνηση του άγριου κοινωνικού πολέμου, των ΜΑΤ και των χημικών, έβαψε σήμερα τα χέρια της με αίμα. Πρέπει να ανατραπεί άμεσα!

Η επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων κατά της διαδήλωσης στο Σύνταγμα ξεδιπλώθηκε με τη χρησιμοποίηση της δολοφονικής επίθεσης τυχοδιωκτικών ομάδων, που βρίσκονταν για άλλη μια φορά σε διατεταγμένη υπηρεσία, ενάντια στη περιφρούρηση του ΠΑΜΕ και σε άλλους διαδηλωτές. Αποτελεί στην ουσία υλοποίηση της κρατικής – κυβερνητικής προβοκάτσιας για να κτυπηθεί το κίνημα και να επικρατήσει ο φόβος και η κινδυνολογία. Για να κτυπηθεί η τάση για κοινή παράταξη των μαχόμενων δυνάμεων του εργατικού κινήματος, η οποία είναι εξαιρετικά αναγκαία σήμερα. Η προσπάθεια των κυβερνητικών και κρατικών μηχανισμών να κτυπήσει το οργανωμένο συλλογικό κίνημα της εργατικής τάξης, που ανέβηκε σε πρωτοφανή ύψη τελευταία με τις καταλήψεις στα Υπουργεία, την απεργία στους Δήμους και σε άλλους χώρους, την 48ωρη απεργία και να περάσει στα μουλωχτά το άθλιο πολυνομοσχέδιο δεν θα περάσει.

Το μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να δώσει μαχητική και ενωτική απάντηση στην κυβερνητική επίθεση, σε κάθε κρατικό και παρακρατικό μηχανισμό βίας κατά του κινήματος, συνεχίζοντας ενωτικά μέσα από την κλιμάκωση με απεργιακό αγώνα διάρκειας και παλλαϊκό ξεσηκωμό, για να ανατραπεί το κοινωνικό σφαγείο κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ.

Αθήνα 20/10/2011

Πηγή