Αθήνα: Επίθεση φασιστών στο Περιστέρι

ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Την Παρασκευή 26 Αυγούστου μια ομάδα 30-40 φασιστών της Χρυσής Αυγής, με επικεφαλής τον γνωστό φασίστα Παναγιώταρο έσπερναν το ρατσιστικό τους δηλητήριο το απόγευμα στο Μετρό του Αγ.Αντωνίου. Προκαλούσαν τον κόσμο της γειτονιάς που τους έλεγε να φύγουν και μετά από λίγη ώρα η συμμορία χτύπησε νεολαίους αντιφασίστες που έφτασαν στην περιοχή. Ένας απ'αυτούς νοσηλεύεται σε νοσοκομείο με πολλαπλά χτυπήματα από μαχαίρι σε όλο του το σώμα. Οι φασίστες συνέχισαν να φωνάζουν εμετικά συνθήματα ενάντια στους αγωνιστές, την αριστερά και τους μετανάστες, μέχρι την πλατεία Μπουρναζίου όπου κάθισαν μαζί με αστυνομικές δυνάμεις της Δέλτα. Φυσικά η αστυνομία όχι μόνο δεν συνέλαβε κανένα από τη συμμορία, αντίθετα συνέχιζαν μαζί να προκαλούν στην πλατεία.
Την άλλη μέρα το πρωί του Σαββάτου ξανά μέλη της Χρυσής Αυγής μαχαίρωσαν ένα μετανάστη από το Μπαγκλαντές στην πλατεία του Ιλίου.
Είναι πρόκληση να γίνονται αυτές  οι επιθέσεις την ώρα που τα μέτρα του Μνημονίου έχουν σημάνει για όλους εμάς φτώχεια, ανεργία και που το μεσοπρόθεσμο μας φέρνει πιο κοντά στην εξαθλίωση. Κλείνουν σχολεία, νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς και κοινωνικές υπηρεσίες. Την ίδια ώρα οι φασίστες και οι ομογάλακτοι του Χίτλερ και του Μεταξά, των δοσίλογων και των ταγματασφαλιτών βρίσκουν την ευκαιρία να διαιρέσουν, να τρομοκρατήσουν, να σπείρουν το φόβο στις γειτονιές. Μισούν τη δημοκρατία, τα συνδικάτα, τους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι απομονωμένη εξαιτίας των αντιστάσεων των εργαζόμενων και στηρίζεται στο ακροδεξιό δεκανίκι του ΛΑΟΣ. Η ψήφιση του νέου νόμου πλαισίου για τα Α.Ε.Ι από την τρόικα, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, το ακροδεξιό παραλήρημα ενάντια στους αγωνιστές μέσα από τη Βουλή οπλίζει τα χέρια των δολοφόνων. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία της περιοχής, τα σωματεία, οι οργανώσεις, οι σύλλογοι δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τις επιθέσεις. Η Νορβηγία προειδοποιεί- Καμία ανοχή για τους Νεοναζί.
Δεν πριμένουμε. Αντιστεκόμαστε με απεργίες, καταλήψεις, με το Σύνταγμα και τις πλατείες. Ενωμένοι και αποφασισμένοι να τσακίσουμε τη φασιστική απειλή και ταυτόχρονα τις επιθέσεις της κυβέρνησης - Ε.Ε -Δ.Ν.Τ.

ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ
ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΝΕΟΝΑΖΙ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ
ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Όταν η ληστεία κατά τη διάρκεια της μέρας συναντά τη ληστεία της νύχτας

Η Ναόμι Κλάιν για τις ταραχές στο Λονδίνο και την παγκόσμια οικονομική ληστεία

Συνεχίζω να ακούω παραλληλισμούς ανάμεσα στις ταραχές του Λονδίνου και άλλων Ευρωπαϊκών πόλεων - τις σπασμένες βιτρίνες στην Αθήνα ή τα καμένα αυτοκίνητα στο Παρίσι. Και υπάρχουν ομοιότητες, αυτό είναι σίγουρο: μια σπίθα που την ανάβει η αστυνομική βία, μια γενιά που νιώθει παραμελημένη.

Ναι αλλά αυτά τα γεγονότα σημαδεύτηκαν από τις μαζικές καταστροφές ∙ οι λεηλασίες ήταν ήσσονος σημασίας. Υπήρξαν άλλωστε τα τελευταία χρόνια κι άλλες μαζικές λεηλασίες, και μάλλον πρέπει να μιλήσουμε και γι' αυτές. Υπήρξε η Βαγδάτη αμέσως μετά την εισβολή των ΗΠΑ - ένα παραλήρημα εμπρησμών και λεηλασίας που ερήμωσε βιβλιοθήκες και μουσεία. Τότε χτυπήθηκαν επίσης τα εργοστάσια. Το 2004 επισκέφθηκα ένα εργοστάσιο που κάποτε έφτιαχνε ψυγεία. Οι εργάτες του αφού είχαν αφαιρέσει καθετί που είχε αξία, μετά το έκαψαν ολοσχερώς, σε σημείο που η αποθήκη του εργοστασίου να μοιάζει με γλυπτό από λιωμένο μέταλλο.

Τότε όμως το γεγονός καλύφθηκε στην τρέχουσα ειδησεογραφία ως μια άκρως πολιτική πράξη. Είπαν ότι αυτά γίνονται όταν ένα καθεστώς δεν έχει καμιά νομιμοποίηση στα μάτια του κόσμου. Αφότου παρακολουθούσαν για τόσο καιρό το Σαντάμ και τους γιους του να κάνουν ό,τι θέλουν με όποιον θέλουν, πολλοί καθημερινοί Ιρακινοί ένιωσαν ότι είχαν το δικαίωμα να πάρουν και μερικά πράγματα για τους εαυτούς τους. Αλλά το Λονδίνο δεν είναι Βαγδάτη και ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον δεν είναι Σαντάμ, οπότε σίγουρα δεν υπάρχει τίποτε να μάθουμε απ' αυτή την υπόθεση.

Τί λέτε να εξετάσουμε ένα παράδειγμα από μια δημοκρατία; Αργεντινή ας πούμε γύρω στο 2001. Η οικονομία σε ελεύθερη πτώση και χιλιάδες άνθρωποι να ζουν σε σκληρές γειτονιές που ήταν βιομηχανικές ζώνες με ευημερία πριν τη νεοφιλελεύθερη περίοδο και την εισβολή των πολυεθνικών σούπερ - καταστημάτων. Ο κόσμος βγήκε τότε έξω και γέμιζε καροτσάκια με αγαθά που δε μπορούσε πλέον το πορτοφόλι του να τα σηκώσει - ρούχα, ηλεκτρονικά είδη, κρέας. Η κυβέρνηση κήρυξε τη χώρα σε «κατάσταση πολιορκίας» για να αποκαταστήσει την τάξη ∙ αυτό δεν άρεσε στον κόσμο ο οποίος και ανέτρεψε την κυβέρνηση.

Οι μαζικές λεηλασίες της Αργεντινής ονομάστηκαν El Saqueo - η λεηλασία. Αυτό είχε ιδιαίτερη πολιτική σημασία γιατί με αυτόν ακριβώς τον όρο περιγράφονταν ως τότε οι ενέργειες των ελίτ που πούλησαν τα εθνικά περιουσιακά στοιχεία της χώρας με ολοφάνερα διεφθαρμένες συμφωνίες ιδιωτικοποίησης, κρύβοντας λεφτά σε οφ σορ (offshore) εταιρίες και μετά δίνοντας το λογαριασμό στον κόσμο με ακραία πακέτα λιτότητας. Οι Αργεντινοί κατάλαβαν ότι οι λεηλασίες των εμπορικών κέντρων δε θα είχαν συμβεί αν δεν είχε προηγηθεί η μεγαλύτερη λεηλασία της οικονομίας και ότι οι πραγματικοί γκάνγκστερ ήταν και οι υπεύθυνοι για την κατάσταση.

Αλλά η Αγγλία δεν είναι Λατινική Αμερική, και οι ταραχές της δεν είναι πολιτικές, ή έτσι συνεχίζουμε να ακούμε. Έχουν να κάνουν λέει με την ανομία και με τους νεαρούς που εκμεταλλεύονται μια κατάσταση για να αρπάξουν οτιδήποτε δεν είναι δικό τους. Και η βρετανική κοινωνία, μας λέει ο Κάμερον, απεχθάνεται αυτού του είδους τη συμπεριφορά.

Αυτά λέγονται λοιπόν με κάθε σοβαρότητα. Λες και η μαζική πρακτική της διάσωσης των τραπεζών δεν είχε λάβει ποτέ χώρα, ακολουθούμενη μάλιστα από προκλητικά νέα ανώτατα μπόνους. Κι έπειτα να ακολουθούν οι έκτακτες συναντήσεις των G-8 και G-20, όπου οι ηγέτες αποφάσισαν συλλογικά να μην κάνουν τίποτε για να τιμωρήσουν τους τραπεζίτες για αυτή την κατάσταση ή έστω να πάρουν κάποια σοβαρή πρωτοβουλία για να αποτρέψουν πιθανή επανάληψη αντίστοιχης κρίσης στο μέλλον. Αντίθετα, επέστρεψαν όλοι στα σπίτια τους κι ο καθένας στη χώρα του επέβαλλε θυσίες σ' αυτούς που ήταν πιο ευάλωτοι. Το έκαναν απολύοντας δημοσίους υπαλλήλους, χρησιμοποιώντας τους εκπαιδευτικούς σαν αποδιοπομπαίους τράγους, κλείνοντας βιβλιοθήκες, ανεβάζοντας τα δίδακτρα, προωθώντας γρήγορες ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας, μειώνοντας τις συντάξεις κ.ο.κ - φτιάξτε το κοκτέιλ ανάλογα με τη χώρα στην οποία βρίσκεστε. Και ποιοί βγήκαν στην τηλεόραση κάνοντας μαθήματα για την ανάγκη να τελειώνουμε επιτέλους με αυτά τα «προνόμια»; Μα φυσικά, οι τραπεζίτες και οι μάνατζερ των κερδοσκοπικών αμοιβαίων κεφαλαίων (hedge funds).

Αυτή είναι η παγκόσμια λεηλασία, η στιγμή της μεγάλης αρπαγής. Υποκινούμενη από μια παθολογική αίσθηση του δικαιώματος στη λεηλασία, όλα έγιναν με τα φώτα αναμμένα, λες και δεν υπήρχε τίποτε να κρύψουν. Υπάρχουν βέβαια κάποιοι ενοχλητικοί φόβοι. Στις αρχές του Ιούλη, η Γουόλ Στριτ Τζέρναλ, αναφέρθηκε σε μια σχετική δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία το 94% των εκατομμυριούχων φοβούνται τη «βία των δρόμων». Εκ των πραγμάτων προκύπτει ότι ήταν ένας λογικός φόβος.

Βέβαια, οι ταραχές στο Λονδίνο δεν ήταν πολιτική διαμαρτυρία. Αλλά οι άνθρωποι που λήστευαν τη νύχτα είναι απολύτως βέβαιο ότι γνώριζαν πολύ καλά ότι οι ελίτ διέπρατταν τη δικιά τους ληστεία κατά τη διάρκεια της μέρας. Η λεηλασία είναι μεταδοτική.

Οι Συντηρητικοί έχουν δίκιο όταν λένε ότι οι ταραχές δε σχετίζονται με τις περικοπές. Σχετίζονται όμως και με το παραπάνω με αυτό που οι περικοπές εκπροσωπούν: τη λογική του αποκλεισμού. Αποκλεισμένος σε μια διευρυνόμενη κατώτερη τάξη με τους πολύ λίγους δρόμους διαφυγής που υπήρχαν μια προηγούμενη περίοδο - μια δουλειά και μια καλή προσιτή εκπαίδευση – να φράζονται κι αυτοί πολύ γρήγορα. Οι περικοπές δίνουν το μήνυμα. Λένε σε ολόκληρα τμήματα της κοινωνίας: είσαι καταδικασμένος να βρίσκεσαι εκεί που είσαι τώρα, όλο και περισσότερο σαν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που διώχνουμε στα όλο και πιο οχυρωμένα σύνορα μας.

Η απάντηση του Ντέιβιντ Κάμερον στις ταραχές ήταν να καταστήσει κυριολεκτικό τον αποκλεισμό: εξώσεις από τις κοινωνικές κατοικίες, απειλές ότι θα κόψει τα μέσα της επικοινωνίας και εξωφρενικές ποινές φυλάκισης (5 μήνες σε μια γυναίκα για ένα κλεμένο σορτσάκι). Το μήνυμα που θέλουν να στείλουν και πάλι το ίδιο: εξαφανιστείτε, και κάντε το και ήσυχα.

Στη «σύνοδο κορυφής της λιτότητας» των G-20 πέρσι στο Τορόντο, οι διαδηλώσεις οδηγήθηκαν σε ταραχές και πολλά αυτοκίνητα της αστυνομίας πυρπολήθηκαν. Δεν ήταν τίποτε βέβαια σε σχέση με τα δεδομένα του Λονδίνου του 2011, αλλά παρόλα αυτά ήταν κάτι που σόκαρε εμάς τους Καναδούς. Η μεγάλη αντιπαράθεση που έγινε τότε ήταν για το γεγονός ότι η κυβέρνηση ξόδεψε 675 εκατομμύρια δολάρια στην «ασφάλεια» της συνόδου κορυφής (χωρίς βέβαια να τα κατάφεραν να σβήσουν τις φωτιές). Την ίδια στιγμή πολλοί από μας είχαμε επισημάνει ότι το νέο ακριβό οπλοστάσιο που είχε αποκτήσει η αστυνομία - αντλίες νερού, ηχητικά κανόνια, δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες - δεν ήταν μόνον για τους διαδηλωτές στους δρόμους. Μακροπρόθεσμα, η χρήση τους θα έγκειται στο να πειθαρχήσουν τους φτωχούς, που στη νέα εποχή της λιτότητας θα έχουν επικίνδυνα λίγα για να χάσουν.

Αυτό είναι που δεν κατάλαβε ο Ντέιβιντ Κάμερον: δε μπορείς να κόβεις από τον προϋπολογισμό τα κονδύλια για την αστυνομία την ίδια στιγμή που περικόπτεις τα πάντα. Γιατί όταν κλέβεις τα πολύ λίγα που έχουν απομείνει στους ανθρώπους, προκειμένου να προστατεύσεις αυτούς που έχουν πολύ περισσότερα απ' όσα αξίζουν, θα πρέπει να περιμένεις την αντίσταση - είτε της οργανωμένης διαμαρτυρίας είτε της αυθόρμητης λεηλασίας.

Και αυτό δεν είναι πολιτική. Είναι φυσική.

Ναόμι Κλάιν 16 Αυγούστου 2011
Μετάφραση: Κώστας Γούσης

Πηγή: The Nation

Από το alterthess.gr. δια μέσου tvxs.gr.

23 Αυγούστου: Διαμαντοπούλου θυμίσου τη Μαριέτα!


 του Κυριάκου Μπάνου

Το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Τρίτη στις 23 Αυγούστου στις 7μμ στο Σύνταγμα, θα είναι το εναρκτήριο λάκτισμα της μεγάλης μάχης που έχει να δοθεί στη νέα σαιζόν απέναντι στην διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας σε όλες τις βαθμίδες. Από τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων και το σχολείο της αγοράς, μέχρι την κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η Διαμαντοπούλου έρχεται να διαλύσει πλήρως κάθε έννοια δημόσιας παιδείας.

Μπορεί η Διαμαντοπούλου να το παίζει σιδηρά κυρία, όμως η ίδια η θρασύδειλη προσπάθειά της να περάσει το νέο νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα στον Αύγουστο αποδεικνύει τον φόβο της απέναντι στις αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος.

Η ίδια σε συνέντευξη που έδωσε στις 28/7 και έχει αναρτηθεί στο site του υπουργείου Παιδείας, αφού χλευάζει ειρωνικά τους φοιτητές «Ότι δεν μπορούν να έρθουν να αντιδράσουν επειδή είναι διακοπές», δεν διστάζει να εξηγήσει πως «το 1982 ο νόμος (που ισχύει σήμερα) απαντούσε στη μεταδικτατορική εποχή, στην ανάγκη της κοινωνίας για Δημοκρατία και συμμετοχή και μια κοινωνία που είχε υποστεί τη χούντα. Σήμερα ο νόμος πρέπει να απαντήσει στα νέα δεδομένα». Για την διοίκηση των πανεπιστημίων λέει πως «η βασική λογική είναι ότι θα έχουμε ένα Συμβούλιο στο οποίο συμμετέχουν και εξωτερικοί», ενώ για το άσυλο είναι ξεκάθαρη πως «η αστυνομία θα μπορεί να παρέμβει» και για να έχουμε και μια εικόνα περί της δημοκρατίας που εννοεί η Διαμαντοπούλου, κάνει σαφές πως «τα τραπεζάκια είναι μια μεγάλη παθογένεια».

Αυτό που η Διαμαντοπούλου εξαγγέλλει στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πανεπιστήμιο της Τρόικα και του ΔΝΤ. Δηλαδή την υποβάθμιση των πανεπιστημιακών σπουδών σε σπουδές κατάρτισης, την επιβολή διδάκτρων και στις προπτυχιακές όπως και στις μεταπτυχιακές σπουδές. Κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και της δωρεάν σίτισης και στέγασης, ιδιωτικοποίηση, με την εισαγωγή σε όλες τις βαθμίδες διοίκησης, πανίσχυρων μάνατζερ που δεν θα λογοδοτούν σε κανέναν και θα εφαρμόζουν πιστά τις οδηγίες της τρόικα, αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με κριτήρια αγοράς, αντιδημοκρατικός αποκλεισμός των φοιτητών από την διοίκηση των πανεπιστημίων και απαγόρευση στην ουσία των παρατάξεων, κατάργηση του ασύλου και καταστολή κάθε αντίστασης με την είσοδο της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, και τελικά κατάργηση της κριτικής σκέψης και της κοινωνικά χρήσιμης επιστημονικής έρευνας που θα υπόκεινται μόνο στους κανόνες της αγοράς.

Το σχέδιο της Διαμαντοπούλου είναι ξεκάθαρο. Το ίδιο ξεκάθαρη θα είναι η απάντηση στις γελοίες μεθοδεύσεις της. Στις 23 Αυγούστου το σύνθημα «Αννούλα θυμήσου την Μαριέτα» θα την επαναφέρει στην πραγματικότητα και αντί να επικροτεί την Γιαννάκου για το «σωστό και βοηθητικό αλλά μη υλοποιημένο» έργο της, όπως κάνει στην συνέντευξη που αναφέραμε νωρίτερα, θα μπει και αυτή στην ουρά των πολιτικάντηδων που πήραν πόδι αντιμέτωποι με το μαζικό φοιτητικό κίνημα.

"Θα στείλω σπίτι σου τη Χρυσή Αυγή"!

Παραλήρημα από όργανο του κ. Παπουτσή εις βάρος μεταναστών. Ύβρεις και απειλές προς τον αντιπρόεδρο της Μαροκινής Κοινότητας. Του Μάριου Διονέλλη.

Το παραλήρημα ενός αστυνομικού οργάνου αντιμετώπισαν Μαροκινοί μετανάστες στην Αθήνα, που έτυχε να βρεθούν στο δρόμο του το βράδυ της 25ης Ιουλίου, στην Πλατεία Βάθης. Σε μια έξαρση τσαμπουκά ο αστυνομικός του τμήματος Ομονοίας (σ.σ. τα στοιχεία του είναι στη διάθεση του Δρόμου) θεώρησε καλό να υποβάλει σε έλεγχο μια ομάδα μεταναστών που βρίσκονταν συγκεντρωμένοι σε καφενείο στην οδό Μάγερ 29, προετοιμάζοντας τη γιορτή τους για το Ραμαζάνι, που ακολουθούσε σε λίγες μέρες.
Όπως καταγγέλλει στον Δρόμο ο αντιπρόεδρος της Μαροκινής Κοινότητας, Αμπντεραχίμ Ζούχρι, ξαφνικά ένα περιπολικό σταμάτησε έξω από το καφενείο και οι δύο αστυνομικοί άρχισαν να ελέγχουν τα χαρτιά των μεταναστών. Ο ένας εκ των δύο, με ιδιαίτερα έντονο ύφος, άρχισε να κλοτσάει τις καρέκλες του καφενείου φωνάζοντας στους μετανάστες. Το παραλήρημά του, όμως, ξεκίνησε όταν διαπίστωσε πως μία νεαρή γυναίκα που βρισκόταν εκεί, είχε, όπως προέκυπτε από τα χαρτιά της, την υποχρέωση να δίνει το «παρών» σε αστυνομικό τμήμα μία φορά το μήνα, εξαιτίας κάποιου αδικήματος για το οποίο είχε προσαχθεί παλαιότερα.
Ο «ράμπο» αστυνομικός απαίτησε να του πει δημοσίως το λόγο για τον οποίο δίνει «παρών», ενώ εκείνη του απάντησε πως είναι σαφώς γραμμένο στα χαρτιά της, τα οποία ήδη του είχε παραδώσει προς έλεγχο. Ο αστυνομικός επέμεινε να πει δημοσίως το λόγο και από εκεί ξεκίνησε η περιπέτειά της. Βρίζοντάς την (καριόλα) ο αστυνομικός της πήρε τα χαρτιά, της πέρασε χειροπέδες και την έβαλε στο περιπολικό. Ο κ. Ζούχρι, ως αντιπρόεδρος της Κοινότητας παρενέβη επιδεικνύοντας την ελληνική του ταυτότητα (είναι Ελληνομαροκινός, διαμένει και δραστηριοποιείται επιχειρηματικά επί 27 χρόνια στην Ελλάδα).

Κόκκινο πανί η ταυτότητα
Όπως καταγγέλλει ο ίδιος στον Δρόμο, το γεγονός αυτό ήταν που εξόργισε το αστυνομικό όργανο. Συνέλαβε και τον ίδιο τον αντιπρόεδρο και τον έβαλε στο περιπολικό, ενώ έσκισε τις κάρτες τού νυν και του τέως γενικού αστυνομικού επιθεωρητή Νοτίου Ελλάδας Γρηγόρη Μπαλάκου και Γιώργου Γαλιάτσου αντίστοιχα, τις οποίες ο κ. Ζούχρι είχε στην κατοχή του. «Τις βρισιές που άκουσα μέσα στο περιπολικό, δεν τις έχω ξανακούσει στα 51 χρόνια της ζωής μου», λέει στον Δρόμο ο κ. Ζούχρι και απαριθμεί: «Θα σας γαμήσω όλους του Μαροκινούς, θα σας ανοίξουμε τις τρύπες, να ποιο μουνόπανο σου έδωσε ελληνική ταυτότητα» και άλλα τέτοια ωραία, σε όλη τη διαδρομή από την Πλατεία Βάθης μέχρι το Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας.

Όποιος μιλάει συλλαμβάνεται
Εκτός από τον Αμπντεραχίμ Ζούχρι και την κοπέλα, συνελλήφθησαν ακόμα ένας Μαροκινός που τόλμησε να μιλήσει από το παράθυρο του περιπολικού στους συλληφθέντες, αλλά και ο γιος του κ. Ζούχρι που μετέβη στο τμήμα μαζί με τη μητέρα του. Το παραλήρημα του αστυνομικού, με την ανοχή των συναδέλφων και των ανωτέρων του, φυσικά, συνεχίστηκε και στο Τμήμα, ενώ «φιλοδώρησε» με δύο σπασμένα δάχτυλα την αρχικώς συλληφθείσα Μαροκινή. Επέμενε, μάλιστα, στην κράτηση και του κ. Ζούχρι, από τον οποίο απαίτησε ακόμα και να γδυθεί εντελώς πριν μπει στο κρατητήριο. Σύμφωνα με όσα καταγράφονται στη μήνυση, το μενού των ύβρεων εμπλουτίστηκε με απειλές του τύπου: «Θα έρθω αύριο με πολιτικά στο καφενείο μαζί με 6-7 Χρυσαυγίτες και θα σας γαμήσουμε όλους».

Στο νοσοκομείο με χειροπέδες
Το κλίμα στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας άλλαξε μόνο μετά την άφιξη της δικηγόρου Ιωάννας Κούρτοβικ, παρουσία της οποίας υποβλήθηκαν εκατέρωθεν μηνύσεις, ενώ ο κ. Ζούχρι αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας και με πίεση 22 μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, όπου προσήλθε σιδηροδέσμιος στους γιατρούς για να τον εξετάσουν.

«Οι φίλοι μου οι Χρυσαυγίτες»
«Όση ώρα ήμασταν στο Τμήμα δεν μου έδωσαν ούτε ένα ποτήρι νερό, μας έβαλαν σε ένα κρατητήριο όπου υπήρχαν 12 άντρες και 1 γυναίκα, όλοι στο πάτωμα και μόλις 7 κουβέρτες. Είναι η χειρότερη εμπειρία μου στην Ελλάδα μετά από 27 χρόνια, ενώ ο αστυνομικός δεν φάνηκε να πτοείται ούτε όταν του είπα ότι θα ενημερώσω τους ανώτερούς του, των οποίων τις κάρτες έσκισε επιδεικτικά ενώ τσαλάκωσε και την (ελληνική) αστυνομική μου ταυτότητα», λέει στον Δρόμο ο κ. Ζούχρι.
Ο αντιπρόεδρος της Μαροκινής Κοινότητας προαναγγέλλει την υποβολή αγωγής για ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του αστυνομικού, καθώς οι απειλές δεν έχουν τελειώσει: «Φεύγοντας από το Τμήμα μου είπε πως πλέον ξέρει τη διεύθυνση του σπιτιού μου και θα στείλει τους φίλους του Χρυσαυγίτες, ενώ και τις επόμενες μέρες περνούσε επιδεικτικά με το περιπολικό έξω από το καφενείο των Μαροκινών στην Πλατεία Βάθης».

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Δρόμος"

Πηγή: alterthess.gr.

Δήμος Τρικάλων: Θέλουν να ελέγχουν τους υπαλλήλους με μικροτσίπ!

Σε νέες δραστικές λύσεις αποφάσισε να προβεί ο δήμος Τρικάλων, προκειμένου να ελέγξει τους πραγματικά φιλότιμους εργαζομένους. Εφαρμογή μικροτσίπ στο χέρι των δημοτικών υπαλλήλων.

Αποφασισμένη να σφίξει τα λουριά στους Δημοτικούς Υπάλληλους η Δημοτική Αρχή Τρικάλων.

Ο Δήμος Τρικκαίων έχει ξεκινήσει έρευνα αγοράς για να προμηθευτεί το καλύτερο μηχάνημα σε προσιτή τιμή, προκειμένου να ελέγχει με σιγουριά και ασφάλεια το ωράριο των δημοτικών υπαλλήλων.

Αυτό δήλωσε ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος Οικονομικών Γιώργος Στουρνάρας, και συνέχισε λέγοντας πως "Είναι επιτακτική ανάγκη να μπει μια σειρά, για την ορθή λειτουργία του Δήμου, στο ωράριο των υπαλλήλων και αυτό πιστεύω πως θα γίνει με την απόκτηση μικροτσίπ που θα διαθέτει ο κάθε δημοτικός υπάλληλος.

Πιστεύω πως με την προμήθεια τέτοιου υπερσύγχρονου μηχανήματος θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με την προσέλευση και την αποχώρηση των υπαλλήλων του Δήμου Τρικκαίων στο σύνολο των υπηρεσιών".

Πηγή: news247.gr.

Σχόλιο:  Η "αιτιολόγηση" για τον έλεγχο της προσέλευσης των εργαζομένων ηχεί στα αυτιά μου τόσο προσχηματικά, όσο και οι πόλεμοι που γίνονται για την "αντιμετώπιση των τρομοκρατών". Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να είναι σίγουρες οι αρχές ότι οι υπάλληλοί τους προσέρχονται εγκαίρως στη δουλειά τους, εκτός από αυτή τη "λύση"; Τόσοι άλλοι οργανισμοί πώς έχουν αντιμετωπίσει τα φαινόμενα αυτά χωρίς να αγοράσουν τέτοιου είδους συσκευές; Εκτός αυτού ποιός μπορεί να εγγυηθεί ότι μια τέτοια συσκευή δεν θα έχει κι άλλες χρήσεις (εξ αρχής ή μεταγενέστερα), όπως π.χ. η αποθήκευση προσωπικών κι άλλων δεδομένων;
Γενικότερα υπάρχει η τάση να χρησιμοποιούνται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό ηλεκτρονικά μέσα παρακολούθησης, κάτι που πρέπει όλους να μας βρίσκει απολύτως αντίθετους, γιατί δεν θα πρέπει σαν μέλη της κοινωνίας να κάνουμε εκπτώσεις στις ελευθερίες μας, με κανενός είδους αιτιολόγηση.
Τέλος είναι πολύ αντιφατικό όταν κάποιος από την μία να λέει ότι θα διαθέσει το οποιοδήποτε ποσό για την αγορά μηχανημάτων παρακολούθησης, ενώ ταυτόχρονα όπως ο ίδιος ο δήμαρχος Τρικκαίων δηλώνει: «ίσα-ίσα που πληρώνουμε τη μισθοδοσία και τα βασικά έξοδα λειτουργίας του δήμου», προσθέτοντας πως με 600.000 ευρώ τοκοχρεολύσια τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα (πηγή).

Ειδικοί Φρουροί αντί δασκάλων: Οι προτεραιότητες της Κυβέρνησης στο προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα ...

Ένα από τα μεγάλα θύματα της σημερινής πολιτικής της κυβέρνησης είναι η παιδεία. Πέρα από τα πανεπιστήμια και τον νόμο που ετοιμάζονται να ψηφίσουν, φέτος ως γνωστόν στα σχολεία θα υπάρχουν τεράστια προβλήματα από τις ελλείψεις δασκάλων και καθηγητών. Το παρακάτω πολύ εύστοχο κείμενο είναι από το alfavita.gr:

Την ίδια ώρα που το Υπουργείο Παιδείας ετοιμάζεται να προσλάβει μόλις 600 εκπαιδευτικούς ενώ οι αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης ξεπερνούν τις 10.000, την ίδια ακριβώς ώρα ένα άλλο Υπουργείο, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, εξέδωσε τη μεγαλύτερη προκήρυξη για πρόσληψη μόνιμου προσωπικού σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα από την αρχή του Μνημονίου : ζητάει άμεσα την πρόσληψη 1.200 ακόμα ειδικών φρουρών που θα έρθουν να προστεθούν στους ήδη περισσότερους από 50.000 αστυνομικούς που ήδη υπηρετούν, αριθμός που αντιστοιχεί σε μία από τις μεγαλύτερες αναλογίες αστυνομικών ανά κάτοικο στην Ευρώπη.

Δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία για τις επιλογές του προτεκτοράτου στο οποίο ζούμε: Αστυνομικοί, περισσότεροι αστυνομικοί χρειάζονται σε αυτή την Κυβέρνηση και όχι εκπαιδευτικοί.

Όλοι πλέον καταλαβαίνουν τη λογική των επιλογών αυτής της Κυβέρνησης. Ιδιαίτερα την κατανοούν οι δεκάδες χιλιάδες νέοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, που τους τελευταίους μήνες ένιωσαν την ένταση και την έκταση της καταστολής.

Είναι ωστόσο γελασμένοι αν πιστεύουν ότι έχουν κλείσει τις θύελλες μια για πάντα σε γυάλινα κλουβιά. Αν πιστεύουν και πολύ περισσότερο αν καραδοκούν να έχουν «αιώνια» τους εργαζόμενους και τους άνεργους όπως το χιόνι στο βουνό να λιώνει για να αυξάνουν τις εμπορικές ιδέες τους.

Είναι φανερό ότι υπάρχει εύφλεκτο υλικό που ήδη ξεμπλοκάρεται από το φόβο και το αδιέξοδο με τα οποία το ψέκαζαν οι τεχνικοί της επικοινωνίας, οι διανοούμενοι της αυλής και της οθόνης.

Είναι φανερό ότι όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού θα πυκνώνουν τις ουρές αυτών που δεν έχουν πλέον τίποτε να χάσουν.

Είναι φανερό ότι το σπίρτο πλησιάζει αργά αλλά σταθερά στα αραδιασμένα ξερόκλαδα. Και τα πρώτα ξερόκλαδα είναι η νεολαία. Η φοιτητική, η μαθητική, η άνεργη, και αυτή του 500άρικου το μήνα. Και τότε όλα θα λειτουργήσουν σαν αναμμένο σπίρτο σε μια μεγάλης έκτασης και «έτοιμη από καιρό» πυριτιδαποθήκη. Αυτή η νεολαία στην οποία προτείνουν κάτι ανάμεσα σε ξεριζωμένο μέλλον και σε «μαύρη» μετανάστευση θα διασαλεύσει την «τάξη», θα ανάψει φωτιές και θα επαναφέρει στο προσκήνιο την ζωντανή πολιτική και την αποτελεσματικότητα της, και μαζί τον κόσμο των δραστήριων –δυσαρεστημένων, κάνοντας κομμάτια τα δεσμά των ψευδαισθήσεων και μαζί τους την ησυχία των δεσμοφυλάκων τους.

Και τότε όλες οι προβλέψεις για τις εξελίξεις θα είναι επισφαλείς. Και σίγουρα δεν θα καθοριστούν από τις μαζικές προσλήψεις στο "Υπουργείο της τάξης, του φόβου και της καταστολής" .

Τότε η ευχή της μιας πλευράς θα είναι να επικρατήσει ο Ταμερλάνος για να μπορούν να ξαναστήσουν μετά τη θύελλα τα νέα δεσμά. Της άλλης ο μακαρίτης ο Κάρολος. Για να υπάρχει ανάσταση και να αποφευχθεί η παλινόρθωση και ο νοών νοείτω. Όμως εδώ αρχίζουν οι ευθύνες…

Χρήστος Κάτσικας