Η «κρίση των αξιών» ήταν κάποτε θέμα sos για το αστάθμητο μάθημα της Έκθεσης. Αποστηθίζαμε παραγράφους ολόκληρες από τα εκθεσιολόγια κι από τις σημειώσεις των φροντιστών, για να είμαστε προετοιμασμένοι. Κι όταν μας ζητούσαν οι εκπρόσωποι της θεσμικής και της εξωθεσμικής εκπαίδευσης να τους «επικοινωνήσουμε» γραπτώς ό,τι είχαμε προηγουμένως «καταπιεί» αμάσητο -εν είδει τεστ-, οι φράσεις πέφτανε στο χαρτί σαν τάβλες οικοδομής. Ξερές και μονοκόμματες. Καθότι δε διαθέταμε το βίωμα… Τι «κρίση των αξιών» και κουραφέξαλα; Είχαμε μαθήματα, είχαμε ποδήλατα, βλέπαμε τα λιγοστά αγαπημένα μας σήριαλ κι ερωτευόμασταν στα κρυφά. Τα ρουσφέτια που ζητούσαν δώθε- κείθε οι γονείς κι οι θειοί μας, μας άφηναν αδιάφορους…
Όταν πέρασαν όμως δυο δεκαετίες, τα εκθεσιολόγια αποφάσισαν να μας εκδικηθούν για την κούφια τυπολατρία με την οποία τα περιβάλλαμε… Όλα, μα όλα…, τα θέματα sos της δεκαετίας του ’90 βρικολάκιασαν κι επέστρεψαν να στοιχειώσουν τις ζωές μας με τέτοια συνέπεια ώστε να υποψιάζεται κανείς δύο τινά: είτε ότι εκείνοι που επέλεγαν τα θέματα της έκθεσης ήταν διορατικοί… είτε ότι γνώριζαν από πρώτο χέρι τις επικείμενες εξελίξεις, επειδή αυτοί οι ίδιοι επρόκειτο να τις δημιουργήσουν…Περιβάλλον και οικολογία, ανθρώπινες σχέσεις, διακρατικές σχέσεις κλπ κλπ κλπ
Ειδικά αυτή η «κρίση των αξιών» είναι επαναληπτικός εφιάλτης. Έρχεται στη γειτονιά μας προσεχώς…ως εκθεσιακό déjà vu…
Πλησιάζει επικίνδυνα ο Σεπτέμβρης. Η χώρα επικαιροποιείται περίεργα. Η δραματική απώλεια των κεκτημένων θα δοκιμάσει συνειδήσεις.
Θα δοκιμαστούν οι συνειδήσεις των εργοδοτών που έχουν νομιμοποιηθεί πλέον με όλους τους τρόπους και δύνανται χαλαρότατα να καταχραστούν την εξουσία του τίτλου τους. «Θέλω περισσότερα. Δίνω λιγότερα. Σ’ όποιον αρέσει…»
Θα δοκιμαστούν οι συνειδήσεις των εργαζομένων που καλούνται -σε συνθήκες καλπάζουσας ανεργίας- να ζήσουν το απόλυτο: «ο θάνατός σου, η ζωή μου…».
Θα δοκιμαστούν οι συνειδήσεις των μέχρι χθες καλοζωισμένων που βρίσκονται πρώτη φορά αντιμέτωποι με τις ηθικές προκλήσεις της ανέχειας.
Θα δοκιμαστούν οι συνειδήσεις εκείνων που διαθέτουν τα αγαθά, οι οποίοι τώρα μπορούν αργά και απολαυστικά να επιδοθούν σε χρυσοφόρες μαυραγορίτικες τακτικές (ήδη αποδεικνύεται ότι οι σουπερμαρκετάδες έχουν αυξήσει τις τιμές πολύ πάνω από το προβλεπόμενο ποσοστό, τάχα επειδή δε βγαίνουν ρε μάνα μου…)
Θα δοκιμαστούν οι συνειδήσεις …
Γιατί η κρίση που διανύουμε δεν είναι μόνο οικονομική. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κρίσης των αξιών…
Το παραπάνω άρθρο είναι της Τζένης Κ. από την εφημερίδα "Το Ποντίκι".
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου