Η επέμβαση του ανθρώπου στη φύση μπορεί να γίνει με τον πιο απρόσμενο τρόπο: με το τάισμα των πουλιών, για παράδειγμα! Ποιος θα φανταζόταν ποτέ πως θα ίσχυε στην πραγματικότητα η διαπίστωση μίας γερμανικής έρευνας που καταλήγει στο συμπέρασμα πως το τάισμα των πουλιών μπορεί να συνεισφέρει στην δημιουργία νέων ειδών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, με το τάισμα οι άνθρωποι αλλάζουν το εξελικτικό μέλλον του πληθυσμού των πουλιών και οι συνέπειες είναι ορατές σχετικά γρήγορα. Η μελέτη, υπό τον εξελικτικό βιολόγο Martin Scheffer του πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό βιολογίας "Current Biology", το "Science" και το "Live Science" ενώ δημοσιογραφικά καλύφθηκε από τους Times του Λονδίνου.
Οι επιστήμονες μελέτησαν επί 3,5 χρόνια πουλιά μαυροσκούφηδες (Sylvia atricapilla), μικρά γκρι ωδικά πτηνά που ζουν συνήθως στην Κεντρική Ευρώπη (Νότια Γερμανία και Αυστρία), στα οποία οι άνθρωποι πρόσφεραν φαγητό. Η έρευνα διαπίστωσε ότι μετά το συστηματικό τάισμα, μέσα σε λιγότερες από 30 γενιές, ο πληθυσμός των πουλιών διασπάστηκε σε δύο ομάδες, μια που την ταϊζουν οι άνθρωποι και μια που βρίσκει την τροφή μόνη της, οι οποίες μάλιστα δεν διασταυρώνονται πια μεταξύ τους, παρόλο που ζουν δίπλα-δίπλα στη φύση.
Οι δύο ομάδες πουλιών ακολουθούν διαφορετικά μεταναστευτικά ταξίδια, η μια νοτιοδυτικά προς την Ισπανία και η άλλη βορειοδυτικά προς τη Βρετανία. Η δεύτερη ομάδα (που τρέφεται από τους ανθρώπους) ακολουθεί μια συντομότερη διαδρομή (κατά δέκα μέρες), ενώ η πρώτη συνεχίζει να τρέφεται κυρίως με φρούτα του δάσους. Λόγω αυτής της διαφοράς, τα πρώτα πουλιά έχουν ήδη γενετικές αλλά και εξελικτικές αλλαγές, όπως πιο στρογγυλές φτερούγες, που τους επιτρέπουν να κάνουν καλύτερες μανούβρες, αλλά είναι πιο ακατάλληλες για πιο μακρινά ταξίδια. Έχουν επίσης μακρύτερα και πιο στενά ράμφη, καθώς δεν χρειάζεται πλέον να τρώνε μεγάλα φρούτα (π.χ. ελιές) τον χειμώνα, αφού τα ταϊζουν οι άνθρωποι.
Σύμφωνα με τον Scheffer, η έρευνα δείχνει ότι "δεν επηρεάζουμε την μοίρα μόνο των σπάνιων και επαπειλούμενων ειδών, αλλά επίσης και των κοινών ειδών που μας περιτριγυρίζουν καθημερινά, ακόμα και μέσα από μια πράξη με καλή πρόθεση, όπως το τάισμα. Είναι κάτι που μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας, αρκεί να κοιτάξουμε προσεκτικά. Δεν χρειάζεται να περάσουν εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης". Όπως είπε, αν η διαφοροποίηση των δύο ομάδων πουλιών συνεχιστεί, τελικά θα καταλήξουν δύο διαφορετικά είδη. Από την άλλη όμως, όπως εκτίμησε, είναι αμφίβολο αν αυτό θα συμβεί, επειδή οι συνήθειες των ανθρώπων (και σε σχέση με το τάισμα) αλλάζουν διαρκώς, συνεπώς μεταβάλλονται διαχρονικά και οι επιδράσεις τους στα πουλιά.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, με το τάισμα οι άνθρωποι αλλάζουν το εξελικτικό μέλλον του πληθυσμού των πουλιών και οι συνέπειες είναι ορατές σχετικά γρήγορα. Η μελέτη, υπό τον εξελικτικό βιολόγο Martin Scheffer του πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό βιολογίας "Current Biology", το "Science" και το "Live Science" ενώ δημοσιογραφικά καλύφθηκε από τους Times του Λονδίνου.
Οι επιστήμονες μελέτησαν επί 3,5 χρόνια πουλιά μαυροσκούφηδες (Sylvia atricapilla), μικρά γκρι ωδικά πτηνά που ζουν συνήθως στην Κεντρική Ευρώπη (Νότια Γερμανία και Αυστρία), στα οποία οι άνθρωποι πρόσφεραν φαγητό. Η έρευνα διαπίστωσε ότι μετά το συστηματικό τάισμα, μέσα σε λιγότερες από 30 γενιές, ο πληθυσμός των πουλιών διασπάστηκε σε δύο ομάδες, μια που την ταϊζουν οι άνθρωποι και μια που βρίσκει την τροφή μόνη της, οι οποίες μάλιστα δεν διασταυρώνονται πια μεταξύ τους, παρόλο που ζουν δίπλα-δίπλα στη φύση.
Οι δύο ομάδες πουλιών ακολουθούν διαφορετικά μεταναστευτικά ταξίδια, η μια νοτιοδυτικά προς την Ισπανία και η άλλη βορειοδυτικά προς τη Βρετανία. Η δεύτερη ομάδα (που τρέφεται από τους ανθρώπους) ακολουθεί μια συντομότερη διαδρομή (κατά δέκα μέρες), ενώ η πρώτη συνεχίζει να τρέφεται κυρίως με φρούτα του δάσους. Λόγω αυτής της διαφοράς, τα πρώτα πουλιά έχουν ήδη γενετικές αλλά και εξελικτικές αλλαγές, όπως πιο στρογγυλές φτερούγες, που τους επιτρέπουν να κάνουν καλύτερες μανούβρες, αλλά είναι πιο ακατάλληλες για πιο μακρινά ταξίδια. Έχουν επίσης μακρύτερα και πιο στενά ράμφη, καθώς δεν χρειάζεται πλέον να τρώνε μεγάλα φρούτα (π.χ. ελιές) τον χειμώνα, αφού τα ταϊζουν οι άνθρωποι.
Σύμφωνα με τον Scheffer, η έρευνα δείχνει ότι "δεν επηρεάζουμε την μοίρα μόνο των σπάνιων και επαπειλούμενων ειδών, αλλά επίσης και των κοινών ειδών που μας περιτριγυρίζουν καθημερινά, ακόμα και μέσα από μια πράξη με καλή πρόθεση, όπως το τάισμα. Είναι κάτι που μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας, αρκεί να κοιτάξουμε προσεκτικά. Δεν χρειάζεται να περάσουν εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης". Όπως είπε, αν η διαφοροποίηση των δύο ομάδων πουλιών συνεχιστεί, τελικά θα καταλήξουν δύο διαφορετικά είδη. Από την άλλη όμως, όπως εκτίμησε, είναι αμφίβολο αν αυτό θα συμβεί, επειδή οι συνήθειες των ανθρώπων (και σε σχέση με το τάισμα) αλλάζουν διαρκώς, συνεπώς μεταβάλλονται διαχρονικά και οι επιδράσεις τους στα πουλιά.
To άρθρο και η φωτογραφία είναι από το zougla.gr.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου